فرمانده پیشین نیروهای آمریکایی در عراق در این مقاله مشترک که با وانس سرچک، تحلیلگر امریکایی نوشته، این توافق را یک «قمار» دانست. قماری که احتمال شکست آن بسیار بیشتر از پیروزی است. پترائوس همچنین با اشاره به اینکه قرار بود ۱۰ مارس گفتگوهای میان دولت افغانستان و طالبان آغاز شود می‌افزاید: «برای نخستین بار از زمان حضور ما در این کشور، کابل دچار دولت ضعیفی شده است که حتی در درون این کشور هم به رسمیت شناخته نمی‌شود.
اختلافات میان دو نامزد انتخابات و برگزاری دو مراسم تحلیف سبب شده تا تردیدها در خصوص کارآمدی دولت مرکزی در این کشور بیش از همیشه نمود یابد. در چنین شرایطی طبیعی است که گروهی مانند طالبان که منافع آمریکا را در منطقه تهدید می‌کند می‌تواند دست برتر را در معادلات این کشور داشته باشد.» بعد از چندین دور مذاکره میان دولت مرکزی افغانستان و گروه طالبان بالاخره از روز پنجشنبه ۲ آوریل روند آزادی زندانیان دو طرف آغاز شد.
مسأله‌ای که از پیش‌شرط‌های اجرای طرح توافق میان طالبان و واشنگتن به شمار می‌رفت. ین ژنرال بازنشسته و ۴ ستاره آمریکایی همچنین با اشاره به اختلافات میان عبدالله و اشرف غنی خطر فروپاشی از درون دولت افغانستان را جدی می‌داند و می‌افزاید: «مایک پمپئو برای اینکه بین دو رهبر افغان مصالحه‌ای صورت دهد راهی این کشور شد و در دیدارهایش با دو طرف تلاش کرد به یک روند مسالمت آمیزی برای آینده قدرت در این کشور دست یابد. ا
ین در حالیست که دو سیاستمدار در یک روز مراسم تحلیف برگزار کردند و هر یک خود را رئیس جمهوری کشور می‌دانند. در نتیجه پمپئو با دست خالی به آمریکا بازگشت و حالا به تهدید افغانستان متوسل شده و کابل را تهدید کرده در صورتی که یک روند سازش درون قدرت میان اشرف غنی و عبدالله حاصل نشود، واشنگتن کمک‌های ۱ میلیارد دلاری خود را به این کشور لغو خواهد کرد.»
رئیس پیشین سازمان سیا همچنین استدلال می‌کند: «در حالی که دو سیاستمدار نمی‌توانند یکدیگر را بپذیرند و در چارچوب قانونی دولت در این کشور به یک مصالحه دست یابند، چطور می‌توان انتظار داشت که دولت افغانستان بتواند با طالبان به آشتی و صلح برسد؟ با این وجود پیامدهای این توافق برای منافع استراتژیک ایالات متحده بسیار بیشتر از فتنه‌های داخلی افغانستان است که باید بر آن غلبه کرد.
مهر