نورنیوز- گروه بین الملل: این مطلب، با جملاتی در خصوص سرنگونی پهپاد آمریکایی توسط جمهوری اسلامی آغاز می شود: \"در سرنگونی پهپاد آمریکایی از سوی ایران کسی نپرسید که نیروهای نظامی آمریکا در خلیج فارس چه می کنند و به جای آن، همه درباره موقعیت دقیق پهپاد (حریم هوایی ایران یا نزدیک آن) بحث کردند. در حالی که اگر یک پهپاد ایرانی بر فراز فلوریدا سرنگون می شد، بیش از هر چیز حضور در منطقه ای 7هزار مایل دورتر از ایران باعث شگفتی ما می شد. \"
نیشن در ادامه ، به نقل از گرگوری شوپاک ، کارشناس رسانه در دانشگاه گوئلف هامبر کانادا، هشدار می دهد :
\" در تنش اخیر تهران و واشنگتن \"معرفی مداوم ایران به عنوان خطر، هسته ای و غیره، حامل این پیام است که باید با چنین روندی مقابله کرد. در واقع درست تر این است که آمریکا را تهدیدی برای ایران بدانیم و نه برعکس؛ گذشته از همه چیز، این دولت آمریکاست که همزمان با محاصره ایران با پایگاه های نظامی و نیروی زمینی، دریایی و هوایی، به اقتصاد ایران با تحریم ها آسیب زده و دسترسی ایرانی ها به غذا و دارو را محدود می کند. ایران درمقایسه، هیچ اقدامی علیه آمریکا انجام نداده است.\"
بر اساس آنچه این نشریه غربی می گوید،وارونه سازی حقیقت به نفع قدرت نظامی آمریکا از طریق \"حافظه سیاسی گزینشی\" و \"دروغ های رسانه ای مبتنی بر نادیده گرفتن حقیقت\" تقویت می شود. چه کسی در غرب پرواز شماره 655 ایران ایر را به خاطر دارد؟ در 3 ژوئیه 1988 ناو وینسنس آمریکایی که در آب های سرزمینی ایران گشت میزد یک هواپیمای غیرنظامی را با 290 مسافر سرنگون کرد. آمریکا ابتدا از پاسخگویی سرباز زد، سپس مدعی شد ناو وینسنس در آب های بین المللی بوده و این ایرباس که ناو آمریکایی آن را با جت جنگنده اشتباه گرفته بوده به شکل تهدید آمیزی در حال نزدیک شدن به ناو بوده است.
در حالی که پرواز 655 ایران ایر به زودی فراموش شد (به جز در ایران)، حادثه سرنگونی بوئینگ 747 کره از سوی شوروی برای مدت های طولانی در یاد غربی ها زنده ماند. تفاوت رفتار با دو حادثه مشابه معیار دقیقی است برای نشان دادن تعصب ایدئولوژیک رسانه های غربی، به ویژه رسانه های آمریکایی، که حرفه ای گرایی آن در سراسر دنیا مشهور است.
نیشن در یکی از مهم ترین قسمتهای این مقاله،به رویکرد دوگانه رسانه های آمریکایی در قبال جنایات ضد ایرانی واشنگتن اشاره می کند و می نویسد : \" نیویورک تایمز در 1983 میلادی در سرمقاله ای تاکید کرده بود که \"هیچ دلیل متقاعدکننده ای وجود ندارد که کشوری یک هواپیمای بی آزار مسافری را سرنگون کند.\" اما پنج سال بعد و پس از سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران از سوی ناو آمریکایی همین روزنامه هر بهانه ای را متقاعدکننده دانست و نوشت: \"این اتفاق هولناک، اما در هر حال یک حادثه بوده است\".
نیویورک تایمز حتی ایران را مقصر دانست که چرا هواپیماهای غیرنظامی خود را از منطقه جنگی! دور نگه نمی دارد. در پوشش حادثه سرنگونی هواپیمای مسافربری چون موشک پرتاب شده آمریکایی بود، لحن رسانه ها تغییر کرد؛ دیگر از ظلم و اقدام آگاهانه خبری نبود؛ و از افعال مجهول استفاده شد، گویی این قتل عام هیچ عامل انسانی نداشته است! نیوزویک تیتر \"چرا این اتفاق افتاد\" را انتخاب کرد و تایم با چاپ مطلبی درباره سفر به مریخ در صفحه نخست خود، خبر سرنگونی هواپیمای ایرانی را در صفحات داخلی و با تیتر \"در خلیج فارس چه اشتباهی رخ داد؟\" منتشر کرد.
نیشن در نهایت این گونه نتیجه می گیرد: \"پرتکرارترین واژه های استفاده شده در واشنگتن پست و نیویورک تایمز برای خبر سرنگونی هواپیمای کره ای \"بی رحمی (یا بی رحمانه)\"، \"وحشی گری (یا و حشیانه)\"، \"آگاهانه (یا عامدانه)\" و \"کشنده\" بود؛ در حالی که برای پوشش سرنگونی هواپیمای ایرانی از واژه های \"اشتباه (به اشتباه)\"، \"غم انگیز\"، \"مصیبت آمیز\"، \"قابل درک\"، و \"موجه\" به تکرار استفاده شده بود. آیا لازم است بگوییم منظور روزنامه نگاران از \"انسان های بیگناه\"، \"269 سرگذشت تلخ\" و \"افراد دوست داشتنی\" چه کسانی و \"مسافران\"، \"سرنشینان\" و \"کشته شدگان\" چه کسانی بودند؟ این شیوه نگارش رباتیک هم به عدم اطلاع رسانی و هم به دروغ پراکنی مستقیم مربوط است، اگرچه رمزگشایی از تعصبات غربی کمتر از رمزگشایی از \"اخبار جعلی\" متداول است. نفرت پراکنی علیه ایران و انتشار جدیدترین دروغ های پنتاگون راهی برای کسب و حفظ جایگاه قدرت در میان رسانه های آمریکایی است. برای آماده کردن افکار عمومی برای جنگ بهتر است که مردم درباره کشور هدف شما چیزی ندانند.\"
نورنیوز