آمریکا باید به حمایت از جریان انرژی در خلیج فارس ادامه دهد

به گزارش نورنیوز نشنال اینترست نوشته است : در شرایط فعلی تولید نفت در تگزاس به تنهایی بیشتر از تولیدات هر یک از اعضای اوپک است. بنابراین کاهش حمایت امریکا ار جریان انرژی در منطقه خلیج فارس برای امریکا می تواند وسوسه کننده باشد. عربستان بیش از هفتاد درصد نفت خام تولیدی خود را نه به آمریکا بلکه به آسیا صادر می کند. این فاکتور را در تصمیم گیری های اخیر امریکا در خلیج فارس به طور واضح قابل مشاهده است
اما سوال این است که اگر تا سال 2035 هنوز هم پویایی اقتصاد صنعتی و ترابری امریکا به نفت خام وابسته باشد، این روند چگونه خواهد بود؟ در این سناریو که بسیار محتمل است، کاهش امنیت امریکا در خلیج فارس، می تواند منافع استراتژیک حیاتی امریکا را تضعیف کند. اینکه امریکا بزرگترین تولیدکننده نفت جهان باشد، اقتصاد و منافع این کشور را از رویدادهای خلیج فارس جدا نمی کند.
فراوانی نفت تولید شده در داخل، باعث شده که دولت امریکا نفت را به ابزار حاشیه ای در سیاست خارجی مبدل سازند. ده سال پیش تلاش امریکا برای قطع صادرات نفت ایران، غیرقابل تصور بود. اما رویکرد جدید در سیاست امریکا بر این مبنا است که چون واردات نفت از منطقه خلیج فارس بسیار کمتر از گذشته است، ضرورتی ندارد امریکا نقش رهبری را در تضمین امنیت جریان انرژی از این منطقه بر عهده گیرد.
اما واقعیتی که مقامات امریکایی آن را به خوبی درک نکرده اند این است که کشورهای خلیج فارس یک سوم نفت مورد نیاز جهان را تامین می کنند. این میزان بیش از مقداری است که باعث شده بود در دهه 1980 امریکا برای حفاظت از نفتکش ها از نیروی نظامی استفاده کند.
البته با وجود انکه به لطف تولید نفت شیل، مصرف نفت خلیج فارس برای امریکا از گذشته کمتر است اما تغییرات در بهای نفت خلیج فارس نه تنها بازار نفت بلکه بازار سایر محصولات را تغییر می دهد.
در نتیجه خودکفایی در تولید نفت، وابستگی ایالات متحده به انرژی خلیج فارس را کاهش نمی دهد. بلکه بر عکس اتفاقاتی که در خلیج فارس رخ می دهد خیلی زود تاثیر خود را بر بازارهای نفت در ایالات متحده می گذارد. بی ثباتی جریان انرژی در خلیج فارس حتی اگر منجر به افزایش قیمت آن نشود، بهای بیمه را افزایش می دهد. چنین افزایش قیمتی قطعا بر مصرف کننده امریکایی تاثیر می گذارد.
کنار ماندن از حضور در تامین امنیت خلیج فارس ناشی از کج فهمی مقامات است. این سیاست می تواند امریکا و همپیمانانش را در موقعیتی سخت قرار دهد که مجبور می شوند در آینده برای بازسازی معماری امنیتی در منطقه هزینه های بالاتری بپردازند.