نورنیوز ـ گروه بین الملل: شورای امنیت در ماه می سال 1970 میلادی قطعنامه شماره 278 را صادر کرد که در آن آمده است: اکثریت قریب به اتفاق ملت بحرین تمایل دارند کشوری مستقل و دارای حاکمیت و آزاد داشته باشند و بتواند آزادانه با کشورهای دیگر رابطه برقرار کند.
الوفاق در چهل و هشتمین سالروز استقلال بحرین از استعمار انگلیس اعلام کرد: استقلال بحرین بر اساس همه معیارها و قطعنامه ها و کنوانسیون های بین المللی به استقلالی واقعی نیاز دارد که این استقلال واقعی همان حاکمیت اراده ملی لگدمال شده است زیرا بحرینی ها تاکنون استقلال واقعی را حس نکرده اند.
الوفاق با اشاره به استبداد حکومت در تصمیم گیری های حاکمیتی تاکید کرد: بحرینی ها هیچ نقشی واقعی در اداره امور کشورشان ندارند، زیرا حکومت با تحمیل یک قانون اساسی غیر توافقی و قوانین ظالمانه که هیچ زمینه حقوقی یا مردمی واقعی ندارد آنها را از صحنه تصمیم گیری ها کنار گذاشته است.
الوفاق افزود: رژیم حاکم هیچ اجازه ای به مشارکت مردم در امور سیاسی واقعی نمی دهد و در حکومت و روابط خارجی، دستگاه قضایی و قوه مجریه مستبدانه عمل می کند و این در حالی است که قوه مقننه نیز بر اساس قانونی غیر توافقی و انتخابات غیر آزاد به کنترل دولت در آمده است و گویی که تمام نهادها در کشور فقط نماینده رژیم حاکم هستند.
این در حالی است که حکومت تمام نهادهای نظامی و امنیتی و اقتصادی و تجاری و رسانه ها و حتی نهادهای دینی و اجتماعی را به کنترل خود در آورده است و به شهروندان هیچ اجازه ای برای ابراز نظر و عقیده نمی دهد.
الوفاق تاکید کرد که بحرین حدود 5 دهه است که گرفتار دولتی مستبد شده است، دولتی که با آتش و آهن حکومت می کند و مردمش بدترین مرحله را در تاریخشان از لحاظ ظلم و زندان و ستم و سرکوبگری سپری می کنند.
الوفاق در پایان بیانیه خود تاکید کرد که کشورهای بزرگ پشتیبان و حامی حکومت مستبد و سرکوبگر بحرین هستند.
در این بیانیه همچنین آمده است که استقلال واقعی فقط از طریق حاکمیت اراده مردم و بازگشت امنیت و زندگی طبیعی به بحرین و مشارکت مردم در اداره امور کشورشان محقق می شود و جنبش مسالمت آمیز و مستمر مردم بحرین متوقف نخواهد شد مگر با تحقق استقلال واقعی در کشور.
نورنیوز