واقعیاتی که آمانو نگفت/ کارنامه آقای مدیرکل سفید نیست!

نورنیوز ـ گروه سیاسی: انتشار اخبار مربوط به درگذشت «یوکیو آمانو»، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، فرصت مغتنمی را در خصوص ارزیابی عملکرد وی در این نهاد بین المللی به وجود آورده است.

یوکیو آمانو در برخی برهه های حساس و سرنوشت ساز، اقداماتی در تقابل با حقوق هسته ای کشورمان صورت داد که خاطرات آنها هیچ گاه از یاد ملت ایران پاک نخواهد شد.

در سال 2017 میلادی و پس از سفر «نیکی هیلی» نماینده وقت آمریکا در سازمان ملل به وین (دیداری که با هدف تحریک آژانس علیه ایران و برجام صورت گفت)، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی بازی در زمین دولت ترامپ را نسبت به انجام وظایف حقوقی و قانونی خود ترجیح داد.

پس از دیدار نیکی هیلی و آمانو، مدیر کل آژانس در گفت و گو با آسوشیتدپرس اع?م کرد که مطابق نظارتهایى که ایران آنها را پذیرفته، آژانس به تمامى اماکن، بدون تمایز میان سایتهاى نظامى و غیرنظامى، دسترسى دارد!
آمانو مدعی شد که میتوان در هر زمان به «هر مکان» در ایران دسترســى داشت و آن محل را مورد بازرسى قرار داد و در این خصوص تمایزی میان مراکز نظامی و غیر نظامی وجود ندارد!

این در حالى است که جمهورى اس?مى ایران بارها خطوط قرمز خود را براى مقامهاى آژانس و اعضاى ?+? تشریح کرده بود.

اظهارات آمانو نشان می داد که وى از یک سو درصدد اع?م پایبندى ایران به برجام و از سوى دیگر، درصدد کسب رضایت مقامهاى آمریکایى (به خصوص پس از سفر نیکى هیلى به وین) بود. اما به راستى چرا آمانو پس از اجرایی شدن برجام، تا قبل از سفر نماینده وقت آمریکا در سازمان ملل سخنى در خصوص بازدید از اماکن نظامى در ایران و بازرسى از آنها به میان نیاورده بود؟!

مورد بعدی، به عملکرد غیر قابل دفاع آمانو در زمان انعقاد توافق موقت ژنو (در آذرماه 1392) میان ایران و اعضای 1+5 باز می گردد. چه، زمانی که در جریان امضای توافق موقت ژنو مقامات آمریکایی صراحتا اساسنامه آژانس و «ان پی تی» را زیر سوال برده و حق ذاتی غنی سازی اعضا (از جمله ایران) را منکر شدند، آمانو حاضر نشد در دفاع از متن صریح ان پی تی وارد کارزار شود.

حتی کار به آنجا کشید که «هانس بلیکس»، مدیر کل اسبق آژانس پس از مشاهده سکوت آمانو خود به میدان آمد و مطابق بند 4 ان پی تی، استدلال مقامات آمریکایی در خصوص ذاتی نبودن حق غنی سازی برای اعضا را به صورت مطلق رد کرد.

فراتر از این موارد، آمانو خود بیش از هر فرد دیگری آگاه بود که طرح موضوع PMD یا همان ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران برگرفته از یک سلسله مطالعات ادعایی و دروغین ساخته و پرداخته دست نهادهای امنیتی و اطلاعاتی غرب بوده است.

متاسفانه اما؛ نحوه مواجهه مدیر کل آژانس با این موضوع به جای آن که فنی و حقوقی باشد، کاملا سیاسی بود، به ویژه آنکه اگر آمانو نسبت به بایسته های حقوقی و فنی مترتب بر روابط آژانس با اعضای خود متعهد بود، اساسا طرح مسئله PMD دلیل خاصی نداشت.