نورنیوز-گروه اقتصادی: راه‌آهن ۶۵۴۳ کیلومتری پاکستان، ایران و ترکیه، حلقه‌ای تازه در زنجیره تجارت آسیایی است. این مسیر که اسلام‌آباد را به استانبول متصل می‌کند، نه تنها میان شرق و غرب پیوندی استراتژیک برقرار می‌کند، بلکه به‌عنوان بخشی از شبکه ترانزیتی نوین آسیا، جایگاه ایران را در مرکز تعاملات اقتصادی، لجستیکی و سیاسی منطقه تثبیت می‌نماید.
مزیت زمانی و ژئو‌اکونومیکی ایران
کریدور ریلی جدید، جایگزینی سریع‌تر و امن‌تر برای مسیرهای دریایی است. طبق برآوردها، انتقال کالا از شرق به غرب از طریق این خط آهن، ۱۳ تا ۱۵ روز سریع‌تر از مسیرهای دریایی انجام می‌شود. این امر به‌ویژه برای کشورهای درحال‌توسعه جنوب آسیا که به دنبال کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل هستند، مزیتی تعیین‌کننده است. ایران در این میان، نقطه اتصال ژئو‌اکونومیکی بی‌بدیل به‌شمار می‌آید.
زیرساخت ملی و نقش توسعه‌ای ایران
۲۶۰۳ کیلومتر از این مسیر از خاک ایران می‌گذرد؛ مسافتی که زیرساخت‌های داخلی آن، با خطوط ریلی سراسری کشور هم‌افزایی یافته است. توسعه ایستگاه‌های مرزی در زاهدان، کرمان و تبریز، حلقه‌های اتصال حیاتی برای پیوند ریلی شرق و غرب را شکل داده است. افزون بر آن، اتصال این مسیر به بندر چابهار و شبکه‌های ترانزیتی شمال–جنوب، مزیت راهبردی ایران را در آینده تجارت بین‌قاره‌ای دوچندان می‌کند.
تغییر موازنه حمل‌ونقل منطقه‌ای
کریدور پاکستان–ایران–ترکیه، نه‌تنها مسیر اقتصادی بلکه نماد همگرایی آسیایی است. با فعال‌سازی این خط، تجارت میان آسیای جنوبی، خاورمیانه و اروپا، وابستگی خود به مسیرهای دریایی و کانال سوئز را کاهش می‌دهد. این تحول، موازنه قدرت اقتصادی را از محور دریایی به محور زمینی – با مرکزیت ایران – منتقل خواهد کرد.