نورنیوز-گروه بین الملل: بوک-کوتیه، نویسنده این مقاله معتقد است که این سناریو به طور کامل غیرقابل تصور نیست و به تجربه سال ۲۰۲۲ اشاره می‌کند؛ زمانی که هیچ‌کس باور نمی‌کرد روسیه اوکراین را تهاجم کند، اما این تهاجم واقعاً اتفاق افتاد.
وی تأکید می‌کند که روسیه همچنان یک قدرت امپریالیستی تجاوزگر است که با استقلال همسایگان خود سازگار نیست، و پیوستن کشورهای اروپای شرقی به ناتو اساساً تلاشی برای محافظت از خود در برابر نفوذ روسیه بوده است، و آنها در این تصمیم کاملاً درست عمل کرده‌اند.
بوک-کوتیه در این زمینه هشدار می‌دهد که این درگیری که هنوز محدود به یک منطقه خاص است، ممکن است فردا به کشورهای بالتیک گسترش یابد، که به معنای آن خواهد بود که این مناقشه به «برخورد بدون منطقه حائل بین امپراتوری روسیه و امپراتوری غرب» تبدیل شود.
با این حال، بوک-کوتیه نخبگان اروپایی را که از خطر روسیه برای تقویت پروژه فدرالی خود در اتحادیه اروپا بهره‌برداری می‌کنند، مورد انتقاد قرار می‌دهد؛ او معتقد است ترس از پوتین (اشاره به رئیس‌جمهور روسیه) نمی‌تواند به تنهایی اروپا را سیاسیاً متحد کند.
وی معتقد است که گفتمان «جنگ قریب‌الوقوع طی هزار روز» عمدتاً خدمت به منافع سیاسی داخلی است، زیرا آنچه او «نومنکلاتورا» (طبقه حاکم در میان سیاستمداران اروپایی) می‌نامد، از آن برای مشروعیت‌بخشی مجدد به قدرت خود و احیای زبان هویت و مرزها استفاده می‌کند، اما فقط وقتی که موضوع مرزهای اوکراین باشد.
بوک-کوتیه همچنین تناقضی را نقد می‌کند که وی آن را در سازگاری این نخبگان با مهاجرت بی‌رویه در اروپا، که باعث بروز ناآرامی‌های اجتماعی می‌شود، و در عین حال شور و شوق شدید آنها برای دفاع از حاکمیت اوکراین دور می‌داند.
وی همچنین می‌پرسد آیا تهدیداتی که دموکراسی اروپایی را تهدید می‌کنند، به اندازه تهدیدات خارجی، داخلی نیستند و هشدار می‌دهد که بزرگ‌نمایی خطر روسیه ممکن است برای توجیه سرکوب مخالفان داخلی و برچسب زدن به رقبای سیاسی به عنوان «عوامل مسکو» استفاده شود. او همچنین به خطر این اشاره می‌کند که نتایج انتخابات آینده در برخی کشورهای اروپایی به بهانه «دخالت روسیه» به چالش کشیده یا مورد تردید قرار گیرد، اگر نتایج برخلاف خواسته‌های نخبگان باشد.
بوک-کوتیه در پایان تأکید می‌کند که باید تهدید واقعی روسیه را جدی گرفت، اما در عین حال باید مراقب بود که این تهدید توسط کسانی که به هر قیمتی می‌خواهند در قدرت باقی بمانند، سوء استفاده نشود. به گفته وی، تعادل بین آگاهی از خطر خارجی و رد دستکاری سیاسی در آن، موضع عقلانی است که امروز در «مرکز افراطی» اروپا کمبود آن دیده می‌شود.