نورنیوز-گروه بین‌الملل: روابط ایران و عراق طی دو دهه اخیر نشان‌دهنده اراده قاطع برای توسعه مناسبات فراگیر میان ملت‌ها و دولت‌هاست. اشتراکات دینی، فرهنگی و تاریخی، به ویژه در مناسک مذهبی مانند اربعین و تبادل زائران، پیوندی ناگسستنی بین دو کشور ایجاد کرده است. این تعاملات، مطابق عرف بین‌المللی و نشانه بلوغ سیاسی میان دولتمردان و مردم است. دخالت‌های فرامنطقه‌ای، حتی اگر با ادعای امنیت مطرح شوند، نمی‌توانند بر این اراده همگرایی تأثیرگذار باشند، زیرا تجربه تاریخی نشان داده است که این دخالت‌ها بیشتر به سلطه‌گری و تخریب منجر شده‌اند.
امنیت پایدار؛ نقطه اشتراک تهران-بغداد
امنیت به عنوان محور اصلی هر تحول اجتماعی و سیاسی، جایگاه ویژه‌ای در روابط ایران و عراق دارد. کشورهایی که با تهدیدات تروریستی و جریان‌های تجزیه‌طلب مواجه هستند، امنیت را به یکی از ارکان اصلی تعاملات خود تبدیل می‌کنند. سفرهای اخیر مقامات عالی امنیتی دو کشور، شامل حضور لاریجانی در بغداد و دیدار قاسم الاعرجی با مقامات تهران، نمونه‌ای از این همکاری است. اظهارات روبیو درباره خلع سلاح گروه‌های مقاومت و تمرکز بر ایران، با واقعیت امنیتی عراق همخوانی ندارد و تجربه ۲۰ سال حضور آمریکا نشان می‌دهد که واشنگتن غالباً در بزنگاه‌های حساس، از حمایت واقعی عراق عاجز بوده است.
تهدیدات آمریکا و بی‌دفاع‌سازی عراق
ادعاهای وزیر خارجه آمریکا مبنی بر ضرورت خلع سلاح گروه‌های مقاومت، بیش از آنکه امنیت عراق را هدف قرار دهد، نشان‌دهنده تلاش آمریکا برای بی‌دفاع‌سازی این کشور است. گروه‌هایی مانند حشد الشعبی که به فتوای مرجعیت دینی تشکیل شده و نقش کلیدی در مقابله با تروریسم دارند، اکنون جزء ارکان قانونی امنیت عراق هستند. فشار سیاسی و اقتصادی آمریکا برای اجرای این طرح می‌تواند زمینه‌ساز ضعف دفاعی عراق و تداوم حضور نظامی واشنگتن شود، در حالی که طبق مصوبه پارلمان عراق، نیروهای آمریکایی باید از سال ۱۳۹۸ این کشور را ترک می‌کردند.
پازل صهیونیستی؛ تکرار سلطه در منطقه
ادعاهای روبیو علیه مقاومت عراق بخشی از پازل صهیونیستی-آمریکایی در منطقه است. پیش از این، وی بر خلع سلاح حزب‌الله و گروه‌های مقاومت غزه تأکید کرده و همزمان خواستار سازش کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی شده است. هدف کلان واشنگتن ایجاد خاورمیانه‌ای جدید با محور نابودسازی توان دفاعی کشورهای منطقه و تحمیل یکجانبه‌گرایی است. ایران و عراق با توسعه روابط فراگیر، حفظ استقلال سیاسی و امنیت منطقه‌ای، و مقاومت در برابر فشارهای آمریکا، توانسته‌اند همگرایی و آگاهی جمعی کشورهای منطقه را تقویت کنند و جلوی تحقق اهداف سلطه‌جویانه واشنگتن و رژیم صهیونیستی را بگیرند.