نورنیوز- گروه سیاسی: اکنون که نظام لیبرال‌دموکراسی غربی در شرق با رقبای جدی گفتمانی روبه‌رو شده، احساس خطر کرده است. دوران عاطفه‌فروشی و احساسات‌گرایی قرن بیستم به پایان رسیده و غرب برای بقا، نقاب انسان‌دوستی را کنار گذاشته و با چهره واقعی خود وارد میدان شده است؛ چهره‌ای که دروغ، سلطه و استثمار را بی‌پرده آشکار می‌سازد.
شرم‌الشیخ مصر؛ صحنه نمایش ریاکاری فرعونی
اجلاس اخیر شرم‌الشیخ در مصر، تنها یکی از پرده‌های این نمایش بود. ترامپ و دولت آمریکا، پس از آنکه آتش جنگ را برای رژیم صهیونیستی - به عنوان نیروی نیابتی و سگ پاسبان خود در منطقه - روشن کردند، اکنون در نقش «صلح‌طلب» ظاهر شده‌اند. آن هم پس از کشتار ده‌ها هزار انسان بی‌دفاع در غزه و دامن‌زدن به بحران‌های متعدد در منطقه. اما این صلح‌طلبی، نه از سر انسانیت که از سر نیاز سیاسی است. ترامپ برای این نقش به یک تئاتر نیاز دارد؛ صحنه‌ای جهانی که در آن سران کشورها را گرد بیاورد، همگان را تحقیر کند و در پایان خود را قهرمان معرفی نماید؛ گویی فرعونی جدید در مصر زاده شده است. (پس او قومش را سبک مغز شمرد و آنان را با وسوسه و اغواگری فریفت و خوارشان کرد در نتیجه از او اطاعت کردند؛ زیرا آنان مردمی فاسق و نافرمان بودند.)(زخرف54) ترامپ نه دیوانه است و نه ساده‌لوح؛ او بازیگری دقیق و هدفمند است که می‌خواهد به جهان یادآوری کند «بی‌پرده لیبرال‌دموکراسی هنوز زنده است». او آمده تا نشان دهد غرب هنوز در پی هژمون و سلطه‌گری است و برای این نمایش، به بازیگران و تماشاگرانی در سراسر جهان نیاز دارد.
سربازان بی‌جیره و مواجب
در این میان، عده‌ای در داخل کشور - بی‌آنکه مواجبی دریافت کنند - نقش مکمل این نمایش را ایفا می‌کنند. همان‌ها که در رسانه‌ها و تریبون‌ها رئیس‌جمهور را تحت فشار می‌گذارند تا به شرم‌الشیخ برود و به یکی از بازیگران این مضحکه تبدیل شود.
این جریان، همان رؤیافروشانی هستند که حاضرند عزت، امنیت و اقتدار ملی را به بهای ناچیز بفروشند؛ کالای گرانقیمتی که ترامپ برای به‌دست‌آوردنش باید هزینه‌های گزاف بپردازد. ایستادگی مقتدرانه رئیس‌جمهور در برابر این فشار‌ها، پاسداری از عزتی بود که به آسانی به دست نیامده است.
فراموشی یا تغافل؟
این جریان ساده‌انگار، گویی به تحقیر و بی‌دستاوردی خو گرفته است. آنان با شتاب به دنبال بازگشت به میز مذاکره‌اند، اما پاسخی برای این پرسش‌های بنیادین ندارند:
- آیا اساساً میز مذاکره‌ای واقعی و عادلانه وجود دارد؟
- آیا به خاطر دارند با غربی‌ها مذاکره‌ای کرده باشند که در پی آن غرب متعهد به وعده‌هایش شده باشد؟ (مذاکرات الجزایر، سعدآباد، برجام و...)
- آیا فراموش کرده‌اند که همین چند هفته پیش، طرف مقابل گفت: «همه‌چیزتان را بدهید تا سه ماه اجرای اسنپ‌بک را به تعویق بیندازیم»؟
- آیا نشنیده‌اند که فرعونِ جدید شرط آغاز گفت‌وگو را پایان برنامه دفاعی ایران دانسته است؟
- آیا به یاد ندارند که در میانه آخرین مذاکرات، هدف حمله قرار گرفتیم؟
- آیا تجربه تلخ توافق با گروسی در قاهره و تحریم سه‌روزه پس از آن را فراموش کرده‌اند؟
و مگر نه آنکه همین فرعونِ قرن بیست‌ویکم، در اوج دفاع دوازده‌روزه، آشکارا گفت تنها به دنبال «تسلیم محض» است؟ تسلیمی که معنایی جز تجزیه ایران ندارد.
ملت ایستاده است
آقایان باید بدانند ملت ایران همان ملتِ مقاوم و منسجم دوران دفاع مقدس دوازده‌روزه است. ساده‌سازی مسائل و فروش رؤیا‌های دروغین، تنها به معنای بازی در زمین دشمن است. نباید گذاشت غرور و عزت ملی، ابزار معامله در نمایش فرعونی جدید شود. لیبرال‌دموکراسی با ترامپ، چهره واقعی خود را نشان داده است؛ دیگر با این طرف‌ها نه سخن گفتن از اخلاق جایز است و نه از صلح. اکنون زمانِ بیداری ملت‌هاست؛ و ملت ما فریادزن برهنگی و بی‌مایگی نظام فرعونی غرب است. ملتی که عزت خود را با هیچ نمایش مضحکی عوض نخواهد کرد.
فرهیختگان