نورنیوز-گروه بین‌الملل: از تاریکی نوامبر ۲۰۲۴، بنیاد ادعایی «بنیاد بشردوستانه غزه» به‌زعم فعالان و ناظران، چون پرده‌ای سیاه بر چهره کمک بین‌المللی کشیده شد. این بنیاد که به‌ظاهر با هدف رساندن غذا و دارو به مردم تحت محاصره غزه تأسیس شد، در عمل ابزاری برای کنترل و نظامی‌سازی کمک‌ها به‌دست اشغالگران بود. در سراسر این دوره، مراکز توزیع آن — که در نگاه مردم غزه «تله مرگ» نامیده شدند — محل تجمع‌های ناامیدانه و خونین شد؛ کسانی که به سمت این مراکز می‌رفتند، نه برای دریافت نان که غالباً برای نزدیک شدن به مقصدی نهایی ـ شهادت یا مجروحیت ـ بودند. شبانگاه ۹ اکتبر ۲۰۲۵ (۱۷ مهر ۱۴۰۴)، در آستانه مرحله اول توافق آتش‌بس و عقب‌نشینی نیروهای اسرائیلی، دستوری صادر شد: تمامی مراکز توزیع بنیاد غزه در جنوب نوار باید برچیده شوند. اکنون، آنچه بر جای مانده فقط ویرانه‌هایی توخالی است که مردم غزه به‌اشتباه در سکوت و حیرت به آن می‌نگرند. با این عقب‌نشینی، یک صفحه سیاه در تاریخ کمک بشردوستانه ورق خورد. این بنیاد دیگر در جریان توزیع مستقیم کمک نقشی ندارد، و مسئولیت هدایت عملیات امدادرسانی به آژانس‌های بین‌المللی چون UNRWA محول شده است. از طرفی، علیرغم ادعاها درباره تعداد انبوه بسته‌های توزیع‌شده، بسیاری پرسیده‌اند چگونه چنین نهادی توانست غذای بیش از دو میلیون نفر را در کنترل بگیرد؟ در خلال عملیات آن، گزارش‌ها نشان داده‌اند که صدها نفر هنگام تلاش برای دسترسی به مراکز «تله» به ضرب گلوله کشته شده‌اند؛ برخی منابع شمار شهدا در این مراکز را بیش از هزار نفر برآورد می‌کنند. حامیان این بنیاد تلاش کرده بودند تا آن را جایگزینی رسمی برای نهادهای بین‌المللی قلمداد کنند، اما در مذاکرات صلح، طرف‌های فلسطینی و میانجی‌ها به‌صراحت با ادامه کار آن مخالفت کردند. امروز، هنگامی که مردم غزه به بقایای آن مراکز خیره‌اند، این سوال در ذهن بسیاری نقش می‌بندد: چگونه جامعه جهانی اجازه داد تا نهادی با برچسب انسانی به ابزار قتل مبدّل شود؟ در این لحظات، معنای «پایان دوران سیاه» نه صرفاً در تعطیلی مراکز، که در افشای نقش و ماهیت آن نهفته است.