نورنیوز-گروه بین‌الملل: بازگشت ترامپ به تل‌آویو با تشریفاتی فراتر از پروتکل‌های دیپلماتیک، نشانه‌ای از هم‌افزایی تازه میان جریان‌های راست افراطی در آمریکا و اسرائیل است. همراهی زوج نتانیاهو با ترامپ از فرودگاه تا کنست، تصویری نمادین از اتحاد دوباره دو جریان بود که در دو دهه گذشته، سیاست خاورمیانه‌ای ایالات متحده را به سمت تقابل، اشغال و بی‌ثباتی سوق داده‌اند.
ترامپ در سخنرانی خود، خود را «دوست همیشگی اسرائیل» خواند و با تمجید از حملات نظامی آمریکا علیه اهداف ایرانی، مدعی شد این اقدامات زمینه‌ساز امنیت منطقه بوده است؛ سخنانی که در واقع بازتولید همان منطق جنگ‌طلبانه‌ای است که خاورمیانه را در آتش فرو برده است.
این سفر نه مأموریت صلح، بلکه صحنه‌ی بازگشت یک پروژه سیاسی شکست‌خورده است؛ پروژه‌ای که در دولت ترامپ با انتقال سفارت آمریکا به قدس و شناسایی جولان به‌عنوان خاک اسرائیل آغاز شد و امروز می‌کوشد از ویرانه‌های غزه، افسانه‌ای تازه از «صلح‌سازی» بسازد.
وارونگی روایت؛ از جنایت تا قهرمان‌سازی
ترامپ در کنست کوشید با لحنی آمیخته به نمایش‌های احساسی، جنگ غزه را «پایان‌یافته» و «آغاز دوران جدید صلح» معرفی کند. او در حالی از توافق آتش‌بس سخن گفت که هزاران خانواده هنوز در چادرهای موقت به دنبال عزیزان خود می‌گردند و آوارگی، تصویر روزمره‌ی غزه است.
نتانیاهو نیز در پاسخ، ترامپ را «بزرگ‌ترین دوست اسرائیل» نامید و از ترور سردار قاسم سلیمانی و حملات به مراکز حساس ایران به‌عنوان «خدمات تاریخی» یاد کرد. این ادبیات آشکارا بخشی از فرآیند تطهیر جنایت و جابه‌جایی جای قربانی و متجاوز است؛ روایتی که می‌کوشد حافظه‌ی جهانی را از جنایات غزه بزداید و چهره‌ی واقعی اشغالگر را در پرده‌ی تبلیغات پنهان سازد.
در واقع، کنست در این سفر تبدیل به صحنه‌ای برای «شست‌وشوی تاریخ» شد؛ جایی که حقیقت به حاشیه رانده شد و سیاست‌مداران شکست‌خورده در قامت قهرمانان صلح ظاهر شدند. چنین وارونگی روایی، نه‌تنها بی‌پایه است، بلکه نشانه‌ی هراس رژیم صهیونیستی از بازخواست افکار عمومی جهان درباره جنایات دو سال گذشته است.
عملیات روانی علیه انسجام جبهه مقاومت
ترامپ در بخشی از سخنان خود با اشاره به ایران گفت: «دست دوستی ما همیشه باز است، اگر تهران بخواهد منطقه‌ای امن‌تر بسازد.» این جمله که از سوی رسانه‌های غربی بازتابی گسترده یافت، بخشی از عملیات روانی مشترک واشنگتن و تل‌آویو برای القای تمایل ایران به سازش است؛ در حالی که سیاست رسمی جمهوری اسلامی ایران همواره بر پایه‌ی دفاع مشروع، مقاومت فعال و گفت‌وگو از موضع عزت و اقتدار تعریف شده است.
ترامپ می‌کوشد با طرح چنین گزاره‌هایی، شکاف درون محور مقاومت را بزرگ‌نمایی کند و افکار عمومی منطقه را از واقعیت شکست اسرائیل منحرف سازد. اما حقیقت آن است که این سفر بیش از هر چیز، تلاشی برای سرپوش گذاشتن بر بحران سیاسی نتانیاهو و بن‌بست استراتژیک ارتش اسرائیل در برابر مقاومت فلسطین است.
در واقع، سفر ترامپ به اسرائیل نه نشانه‌ی صلح، بلکه آغاز مرحله‌ای تازه از جنگ روایت‌ها است؛ جنگی که میدان آن افکار عمومی جهان است و سلاحش دروغ‌هایی است که در زرورق دیپلماسی و لبخند سیاست‌مداران بسته‌بندی می‌شوند.
در حالی که هنوز صدای فریاد مادران غزه از زیر آوار شنیده می‌شود، نمایش سیاسی تل‌آویو و واشنگتن نمی‌تواند چهره‌ی جنایت را پنهان کند. سفر تبلیغاتی ترامپ شاید بتواند تیتر روزنامه‌ها را تغییر دهد، اما قادر نیست حقیقت را از حافظه‌ی ملت‌ها بزداید. صلح واقعی نه از دهان سیاست‌مداران جنگ‌افروز، بلکه از دل عدالت، آزادی و مقاومت متولد می‌شود.
نورنیوز