نورنیوز - گروه بین الملل: هم‌زمان با اعلام رسمی آتش‌بس در نوار غزه، هزاران خانواده فلسطینی از مناطق جنوبی به سمت شمال این باریکه بازگشتند و صحنه‌هایی بی‌سابقه از اراده و پایداری را رقم زدند.
در جاده ساحلی که از جنوب غزه تا شمال آن امتداد دارد، ده‌ها هزار مرد، زن و کودک در حالی‌که چشمانشان از امید می‌درخشید، به سوی خانه‌ها و محله‌های ویران‌شده خود حرکت کردند. این بازگشت، دومین موج بزرگ از بازگشت آوارگان طی یک سال گذشته به شمار می‌رود و به‌گفته تحلیلگران، نشانه شکست طرح نسل‌کشی و کوچ اجباری رژیم صهیونیستی است.
با اعلام توقف جنگ، صدای هلهله در اردوگاه‌های آوارگان جنوب طنین‌انداز شد؛ جوانان پرچم‌های فلسطین را برافراشتند و کودکان از خوشحالی دویدند و رقصیدند.
«ام محمود مهنا» ۴۵ ساله، از شهر دیرالبلح که قصد بازگشت به محله الزیتون در شهر غزه را دارد، می‌گوید: «هیچ‌چیز جای خانه‌مان را نمی‌گیرد، حتی اگر ویران شده باشد. برمی‌گردیم، روی سنگ‌ها می‌خوابیم، چون زمین‌مان به ما جان دوباره می‌دهد.»
از خان‌یونس تا غزه، کاروان‌های بازگشت با پای پیاده در حرکت‌اند. بسیاری از خانواده‌ها وسایل اندک باقی‌مانده خود را با کالسکه یا بر دوش حمل می‌کنند. «ابو رامی یاغی» ۵۲ ساله، در حالی‌که چمدانی پاره را می‌کشید، گفت: «مهم نیست چقدر خسته شدیم، مهم این است که برگردیم. حتی اگر خانه خاک شده باشد، این خاک از آن ماست، نه مال دیگری.»
در اردوگاه «الشاطئ»، «لیان مقداد» ۳۳ ساله که یک ماه پیش از شمال به جنوب نقل مکان کرده بود، بر ویرانه خانه‌اش ایستاده و گریه می‌کند. او گفت: «به ما گفتند بروید مصر یا جنوب، اما ما جز غزه جایی نمی‌خواهیم. شاید خانه‌ای نمانده، اما معنای زندگی هنوز اینجاست. ماندن، تنها پاسخ ما به همه تلاش‌ها برای کوچاندن و حذف است.»
صحنه‌های بازگشت، تنها جلوه‌ای انسانی ندارند، بلکه بُعدی سیاسی و اخلاقی نیز دارند؛ مردم غزه با حضور خود در خانه‌های ویران، عملاً پروژه ریشه‌کنی و پاک‌سازی قومی را ناکام گذاشتند و تأکید کردند که ماندن در این سرزمین، خود شکلی از مقاومت است.
در محله «تل‌الهوا» در جنوب غرب غزه، میان تلی از ویرانه‌ها، کودکان بر دیوارهای شکسته نقاشی می‌کشند، زنان خاک و آوار را از مقابل خانه‌ها می‌روبند و مردان در حال برپا کردن چادرها و سرپناه‌های موقت‌اند.
ظهر جمعه با اعلام رسمی آتش‌بس، خیابان «الرشید» مملو از هزاران شهروندی شد که به سوی محله‌ها و روستاهای خود در شمال بازمی‌گشتند؛ صحنه‌ای که به گفته ناظران و تحلیلگران، یادآور «بازگشت بزرگ» و نماد اراده شکست‌ناپذیر فلسطینیان برای بقاست.
یکی از جوانان بازگشته از مواصی خان‌یونس به محله «شیخ رضوان» گفت: «کسی که از زیر بمباران زنده ماند، برگشت تا دوباره زندگی کند. به همه دنیا می‌گوییم: ما می‌مانیم.»