نورنیوز-گروه بین الملل: «ریچارد نفیو» معمار اصلی تحریم‌های ضدایرانی در دولت اوباما و از چهره‌های شاخص طراحی سیاست فشار حداکثری، اذعان کرده است که فعال‌سازی مکانیسم ماشه یا بازگشت خودکار تحریم‌ها علیه ایران، صرفاً جنبه حقوقی و نمادین دارد و در عمل، اثر اقتصادی نخواهد داشت.
«ریچارد نفیو» معمار اصلی تحریم‌های ضدایرانی در دولت اوباما و از چهره‌های شاخص طراحی سیاست فشار حداکثری، اذعان کرده است که فعال‌سازی مکانیسم موسوم به «ماشه» یا بازگشت خودکار تحریم‌ها (Snapback) علیه ایران، صرفاً جنبه حقوقی و نمادین دارد و در عمل، اثر اقتصادی قابل توجهی نخواهد داشت. او تأکید کرده است که چین و روسیه با اجرای مؤثر این تحریم‌ها همکاری نخواهند کرد و غرب نیز برای عملیاتی کردن آن با چالش‌های جدی روبه‌روست.
«ریچارد نفیو»، معاون پیشین هماهنگ‌کننده سیاست تحریم‌ها در وزارت خارجه آمریکا و از طراحان اصلی ساختار تحریم‌های ایران، در یادداشتی تحلیلی درباره آثار احتمالی فعال شدن مکانیسم ماشه، تصریح کرده است که بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران «در تئوری ممکن است»، اما در عمل، با مخالفت جدی قدرت‌های جهانی و ضعف اجرایی مواجه خواهد شد.
نفیو در مقاله‌ای که با همکاری «مایکل سینگ» در پایگاه اندیشکده واشنگتن منتشر شده، در 20 اوت 2025 (شهریور 1404) می‌نویسد: «روی کاغذ، فعال‌سازی مکانیزم ماشه اقدامی قاطع به نظر می‌رسد، اما تضمینی برای نتیجه‌بخش بودن آن وجود ندارد. اجرای آن نیازمند هماهنگی گسترده میان دیپلمات‌ها و کارشناسان غربی است، زیرا ایران، چین و روسیه در برابر آن مقاومت خواهند کرد.»
به گفته وی، بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، به‌خودی‌خود قدرت اجرایی چندانی ندارد و بدون اجماع جهانی عملاً به اقدامی «سیاسی و نمادین» تبدیل خواهد شد.
کارشناسان آمریکایی از جمله نفیو معتقدند که برخلاف دوران تحریم‌های گسترده سال‌های 2012 تا 2015، امروز شرایط اقتصاد جهانی و جایگاه ایران در بازار انرژی تغییر کرده است و کشورهایی مانند چین و روسیه نه‌تنها با اجرای تحریم‌های جدید همکاری نخواهند کرد، بلکه در مسیر آن مانع‌تراشی خواهند نمود.
در همین ارتباط، تحلیلگران اقتصادی غربی نیز می‌گویند تحریم‌های احتمالی سازمان ملل تأثیر چندانی بر روابط اقتصادی ایران نخواهد داشت، چرا که بخش عمده تجارت خارجی ایران در سال‌های اخیر از مسیرهایی خارج از ساختار مالی غرب انجام می‌شود.
بر اساس این ارزیابی‌ها، حتی در صورت بازگشت تحریم‌های سازمان ملل، فشار اقتصادی مستقیم بر ایران محدود خواهد بود و اثر آن بیشتر در سطح تبلیغاتی و سیاسی باقی می‌ماند.
با توجه به مواضع رسمی معمار تحریم‌های ایران، به نظر می‌رسد اقدام آمریکا و متحدانش برای فعال‌سازی مکانیسم ماشه بیش از آنکه ابزار واقعی فشار اقتصادی باشد، تلاشی برای نمایش سیاسی در صحنه بین‌المللی است. از سوی دیگر، مخالفت آشکار روسیه و چین با این روند و توسعه روابط اقتصادی تهران با شرق، موجب شده است که کارشناسان غربی نیز به ناکارآمدی عملی این سازوکار اذعان کنند.