نورنیوز-گروه سیاسی: چهره‌ای پوپولیست که با تکیه بر ادبیات عوام‌پسندانه؛ ادبیاتی مبتنی بر زور و دلالی، برخاسته از گروهی مافیایی بسیاری از اصول بنیادین جهانی و حقوق بشری و زیست محیطی را به چالش کشید و از بسیاری خط قرمزها عبور کرد. دونالد ترامپ به عنوان رییس‌جمهور و نماینده کشوری که چهره‌ای چون آبراهام لینکلن در آن ظاهر شده، در قامت نماینده سرزمینی که روسای جمهوری‌اش ادعاهایی داشتند و دارند و تاکید می‌کنند که این کشور را از استعمار انگلیس رهانیده‌اند، با صراحت و افتخاری ناامید‌کننده از رویکرد نژادپرستانه‌اش حمایت کرد (هر چند چنین چالشی در این سرزمین تا بازه‌ای از زمان وجود داشت و فراز و نشیب‌هایی را طی کرد) . ترامپ در این سخنرانی شرم‌آورش به راحتی از حضور مهاجران اروپایی استقبال کرد و با ادبیاتی نژادپرستانه و تند و گستاخانه مهاجران غیراروپایی را به چالش کشید و حتی پا را فراتر گذاشت از کشورهای اروپایی هم خواست تا مانع از حضور مهاجران غیراروپایی در این کشورها شوند. دونالد ترامپ با همان ادبیات عامیانه و گستاخانه‌اش که اساسا در شأن رییس‌جمهوری یک کشور نیست، رویکرد و اظهارات رییس‌جمهوری برزیل را به چالش کشید؛ چهره‌ای که در سخنرانی‌اش در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد صرفا رویکرد تهاجمی اسراییل و رفتار خشونت‌آمیز این بازیگر در غزه را غیراخلاقی و خلاف هنجارهای بین‌المللی خوانده بود. با این حال ترامپ با همان وقاحت از رایزنی‌های آتی‌اش با همین چهره در آینده‌ای نه چندان دور خبر داد.علاوه بر این، ترامپ به عنوان چهره شخصی که ریاست کشوری چون ایالات متحده را بر عهده دارد؛ بازیگری که خود را ابرقدرت می‌خواند، سلفش جو بایدن را در عرصه بین‌المللی و در برابر هزاران چشم مورد اهانت قرار داد و این‌گونه کشورش را بی‌اعتبار کرد. فارغ از ادعاهایی که ترامپ در ارتباط با جنگ 12 روزه ایران و اسراییل مطرح کرد به این گزاره اشاره نکرد که خودش در این حمله تهاجمی چه نقش مخربی داشته است. او صرفا مدعی شد که به همه جنگ‌ها پایان داده، در حالی که برخلاف ادعاها و تعهداتی که در کارزار انتخاباتی و بعد از آن مطرح کرد، امروز نه تنها نتوانسته به جنگ در اوکراین و غزه پایان بدهد، بلکه با حضورش در کاخ سفید زمینه را برای تصاعد بحران هموار کرده و دامنه تنش‌ها را گسترش داده است. طبیعتا این ادعاها با هدف آن بود که رییس‌جمهوری امریکا از خود چهره‌ای صلح‌ساز و لایق دریافت نوبل ترسیم کند؛ تلاشی مذبوحانه که به باورم شکست خورد. اما شاید بتوان گفت بدترین بخش سخنرانی ترامپ، رویکردش به تغییرات اقلیمی و انرژی‌های تجدیدپذیر بود. در شرایطی که جهان درگیر بحران‌های جدی اقلیمی از خشکسالی گرفته تا ذوب شدن یخ‌ها در شمالگان و کاهش بارندگی و کمبود آب است، ترامپ با وقاحت از سوخت‌های تجدیدناپذیر چون زغال‌سنگ حمایت کرد و به راحتی گفت که از این سوخت استفاده می‌کند و همزمان از اروپا خواست که در این زمینه با او همصدا شود. ترامپ با بیان چنین ادعاهایی تمامی اصول علمی و تخصصی درباره مسائل اقلیمی که بشر بدان دست یافته را به چالش کشید و این‌گونه سیاست‌های نادرست خود در عرصه جهانی را به نمایش گذاشت. چنین اظهاراتی از جانب نماینده کشوری که به بنیانگذاران خود، به قانون اساسی‌اش، به رویکردش در ارتباط با حقوق بشر می‌بالد، حقیقتا مایه تاسف است.بالاخص آنکه ترامپ بزرگ‌ترین دستاورد ایالات متحده یعنی صلح‌خواهی ادعایی را هم زیر سوال برد.در انتها باید تاکید کرد که سخنرانی ترامپ بسیار ناامید‌کننده بود و به جای تقویت صلح و امنیت جهان، دو متغیر مهم را زیر سوال برد و تضعیف کرد.
دیپلمات پیشین کشورمان