نورنیوز-گروه بین‌الملل: فرمان تحریمی ترامپ در حالی با شعار حمایت از آمریکایی‌های بازداشت‌شده صادر شده که واقعیت‌های داخلی آمریکا به روشنی تناقض این ادعا را نشان می‌دهد. هر سال بیش از هزار شهروند در برخوردهای پلیس جان می‌بازند و هزاران نفر قربانی قانون آزادی حمل سلاح می‌شوند، در حالی که هیچ‌کدام از دولت‌های دموکرات یا جمهوریخواه به لغو این قانون تن نمی‌دهند. زندان‌های آمریکا نیز مملو از افرادی است که سال‌ها بدون اثبات جرم زندانی شده‌اند. این شکاف میان ادعا و عمل، پرسشی اساسی را مطرح می‌کند، اگر دولت آمریکا به جان شهروندان اهمیت می‌دهد، چرا در برابر فجایع داخلی خود اقدامی نمی‌کند؟
احیای وزارت جنگ؛ اعتراف به شکست
بازگشت وزارت دفاع آمریکا به نام «وزارت جنگ» نشانه‌ای آشکار از عقب‌گرد در سیاست خارجی این کشور است. وزیر جنگ آشکارا اعلام می‌کند: «ما قصد داریم بیشتر بکشیم»، که معنایی جز تقویت نگاه نظامی‌گری ندارد. این تغییر نمادین، در حقیقت پرده از ناکامی واشنگتن در بهره‌گیری از قدرت نرم برمی‌دارد. از ویتنام تا عراق و افغانستان، هزاران سرباز آمریکایی کشته یا با زخم‌های روانی و فقر بازگشته‌اند، در حالی که ترامپ همچنان بر اعزام نیرو به مناطق بحران‌زا اصرار دارد. تناقض بزرگ اینجاست که او در حالی ادعای حمایت از چند بازداشتی آمریکایی را دارد که سیاست‌هایش جان ده‌ها هزار سرباز و غیرنظامی را تهدید می‌کند.
حمایت از جاسوسان با نام شهروند
بررسی پرونده‌های مشابه نشان می‌دهد که ادعای ترامپ در عمل بیش از آنکه ناظر بر حمایت از شهروندان عادی باشد، پوششی برای حفاظت از جاسوسان آمریکایی است. ده‌ها تبعه ایرانی، روسی و چینی صرفاً با اتهام واهی «دور زدن تحریم‌ها» بازداشت و زندانی شده‌اند؛ از حمید نوری و اسدی تا قربانیان گوانتانامو. در مقابل، بسیاری از اتباع آمریکایی بازداشت‌شده در دیگر کشورها به فعالیت‌های امنیتی و جاسوسی متهم هستند. بنابراین، فرمان ترامپ را باید ابزاری برای مشروعیت‌بخشی به عملیات‌های اطلاعاتی آمریکا دانست، نه حرکتی انسانی برای حمایت از شهروندان. این واقعیت بیش از پیش ماهیت دوگانه و ریاکارانه سیاست خارجی واشنگتن را آشکار می‌کند.
تحریم؛ سلاحی شکسته در جهان جدید
تحریم برای آمریکا دیگر آن سلاح مؤثر گذشته نیست. با ظهور بلوک‌های جدیدی چون بریکس، شانگهای و آسه‌آن، جهان به سمت چندجانبه‌گرایی پیش می‌رود و یکجانبه‌گرایی واشنگتن رو به افول است. امروز کشورها با همگرایی اقتصادی و سیاسی در برابر فشارهای آمریکا ایستاده‌اند و تحریم بیش از هر زمان دیگری بی‌اثر شده است. تلاش ترامپ برای بازتعریف این ابزار، در واقع تقلایی برای احیای تاروپود پوسیده‌ای است که دیگر کارکرد خود را از دست داده است. نشست اخیر شانگهای به‌روشنی نشان داد که دوران سلطه تحریم به پایان رسیده و سیاست‌گذاران آمریکایی با سماجت در استفاده از آن تنها بر انزوای خود می‌افزایند.