نورنیوز- گروه بین الملل: امروز نیز، غزه همان نقطه کانونی است که انسانیت آزموده می‌شود.گاهی تاریخ، نه در کاخ‌های مجلل قدرت و نه در اتاق‌های پرهیاهوی دیپلماسی، بلکه بر عرشه قایق‌هایی کوچک رقم می‌خورد. تصاویری که این روزها از کاروان کشتی‌های مردمی به سوی غزه مخابره می‌شود، تنها حمل مواد غذایی و دارو نیست؛ بلکه تجسمی از وجدان زنده بشریت است که تصمیم گرفته در برابر محاصره و قحطی، ساکت نماند.
این قایق‌ها شاید کوچک باشند، اما بار آن‌ها سنگین‌تر از ناوهای جنگی قدرت‌های بزرگ است؛ بار امید، همدلی و اعتراض جهانی به بی‌رحمی‌ای که مردم غزه را به مرز نابودی کشانده است. هر بسته غذا و دارو در این قایق‌ها در واقع شلیک گلوله‌ای اخلاقی به قلب نظامی است که محاصره را ابزار جنگ قرار داده است.
مقاومت در برابر بی‌تفاوتی
در جهانی که بسیاری از دولت‌ها سکوت کرده یا حتی با محاصره همدستی کرده‌اند، این حرکت مردمی معنایی دوچندان پیدا میکند. قایق‌هایی که بر آب حرکت می‌کنند، در حقیقت نماد اعتراض علیه بی‌تفاوتی و نشانه‌ای از این حقیقت‌اند که اخلاق هنوز زنده است، هرچند نه در نهادهای بین‌المللی، بلکه در دل انسان‌های عادی. این حرکت یادآور آن است که تاریخ بارها به دست چنین وجدان‌های بیداری تغییر مسیر داده است؛ از کارزارهای ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی گرفته تا جنبش‌های جهانی علیه جنگ ویتنام. امروز نیز، غزه همان نقطه کانونی است که انسانیت آزموده می‌شود.
برخی ممکن است بگویند این کشتی‌ها توان تغییر معادلات جنگ را ندارند. اما واقعیت آن است که قدرت این حرکت در سطح نمادین و رسانه‌ای است. تصویر قایق‌های کوچک با پرچم فلسطین در برابر ماشین جنگی خونریز اسرائیل، استعاره‌ای است از مقاومت «کوچک اما جسور» در برابر «بزرگ اما بی‌رحم». این تضاد است که افکار عمومی جهان را تکان می‌دهد و معادله مشروعیت را تغییر می‌دهد.
حضور چهره‌هایی چون فعالان محیط زیست، نمایندگان پارلمان‌ها و شخصیت‌های مدنی بین‌المللی مثل نوه نلسون ماندلا، رهبر فقید آفریقای جنوبی نیز نشان می‌دهد که ماجرا صرفاً یک اقدام محلی نیست، بلکه به حرکتی جهانی برای بازتعریف مرزهای اخلاق در روابط بین‌الملل بدل شده است. اگر دولت‌ها ناکام مانده‌اند، مردم جهان به میدان آمده‌اند تا نشان دهند سیاست بدون اخلاق، محکوم به شکست است.
معنای اخلاقی یک تصویر
این قایق‌ها حامل پیامی هستند که هیچ توپخانه‌ای قادر به خاموش کردن آن نیست: این‌که وجدان جهانی هنوز نفس می‌کشد. هنوز کسانی هستند که در برابر تصاویر کودکان گرسنه، دست به کار شوند؛ حتی اگر همه داشته‌شان یک قایق کوچک باشد. غزه امروز نه فقط میدان جنگ، بلکه آینه‌ای است که جهان در آن خود را می‌بیند. آیا بشریت همچنان زنده است؟ آیا انسانیت هنوز معنا دارد؟ قایق‌هایی که به سوی ساحل می‌روند، پاسخی مثبت به این پرسش‌اند؛ پاسخی که باید جدی گرفته شود.
این حرکت فقط برای مردم محاصره‌شده غزه نیست، بلکه هشداری برای همه ماست. جهانی که اجازه می‌دهد یک ملت از گرسنگی بمیرد، فردا در برابر فجایع دیگری نیز سکوت خواهد کرد. دفاع از مردم غزه در حقیقت دفاع از مرزهای اخلاقی مشترک ماست.
تصویر قایق‌های کوچک در دل امواج، تصویری است که باید در حافظه تاریخ باقی بماند؛ گواهی بر این‌که حتی در زمانه‌ای که قانون و نهادهای بین‌المللی فروپاشیده‌اند، وجدان انسان‌ها هنوز می‌تواند راه خود را باز کند. این قایق‌ها، قایق امیدند، و شاید کوچک‌ترین اما ژرف‌ترین نشانه از آن باشند که هنوز می‌توان به نجات انسانیت دل بست.