سخنان اخیر ترامپ درباره «خلع سلاح سریع و خشن حماس» چهره واقعی صلح‌فروشی آمریکا را آشکار ساخت. تهدیدهای او در امتداد شکست پروژه دو ساله نسل‌کشی غزه و هم‌صدایی کامل با رژیم صهیونیستی است؛ نشانه‌ای از اینکه سیاست واشنگتن هنوز بر مدار جنگ و فریب می‌چرخد.

تندروها که ماهیتی «غوغا زیست» دارند، این روزها فضای سیاسی را به التهاب نزدیک، و شکاف‌های اجتماعی و سیاسی را عمیق‌تر می‌کنند. آنها با استفاده از بازوهای رسانه‌ای و تبلیغی خود، به‌جای تمرکز بر مصالح عمومی و منافع ملی، به تقویت اختلافات می‌پردازند و در این مسیر از عواطف ملی یا دینی شهروندان برای تحریک سیاسی‌شان بهره می‌برند.

نمایش پهپاد ایرانی «شاهد 136» در پارلمان بریتانیا به بهانه تهدید روسیه، پرده تازه‌ای از پروژه تبلیغاتی غرب علیه ایران است. این اقدام که زیر سایه نشست شرم‌الشیخ و بحران اوکراین شکل گرفت، نه درباره امنیت اروپا، بلکه درباره بحران اعتبار لندن و بازی در زمین واشنگتن است.

از نوامبر 2024 تا اکتبر 2025، «بنیاد غزه» به ابزاری برای نظامی‌سازی کمک‌های بشردوستانه بدل شد؛ اکنون با عقب‌نشینی اسرائیل، مراکز مرگبار آن خالی و متروکه شده‌اند، افق تازه‌ای پدیدار است.

ناصر تقوایی که از بنیان‌گذاران موج نوی سینمای ایران بود، این هنر را محملی برای تولید و انتقال تفکر انتقادی و تحلیل اجتماعی و فرهنگی می‌دید. او به‌همراه هم‌نسلانش، جریانی از سینمای معتبر و خلاق و تأمل‌برانگیز را در کشور به راه انداخت تا سینمای روبه گسترش فیلم‌فارسی، تنها صدای سینمای ملی نباشد و جهت‌گیری انتقاد در سینما زنده بماند.