نورنیوز - گروه بین الملل: اظهارات «بنی کاتس» وزیر جنگ اسرائیل مبنی بر ویران‌سازی غزه، مانند رفح و بیت‌حانون، فراتر از یک تهدید لفظی است و نشان‌دهنده سیاستی نظام‌مند برای فشار و ارعاب غیرنظامیان است. کنوانسیون چهارم ژنو و قوانین بین‌المللی بشردوستانه صراحتاً حمله عمدی به جمعیت غیرنظامی را ممنوع کرده‌اند. تهدید به «باز کردن دروازه‌های جهنم» برای تحمیل شروط اسرائیل، نه تنها نقض حقوق بین‌الملل است، بلکه یک پیام نسل‌کشی آشکار و مغایر با اصول اخلاقی بشریت تلقی می‌شود.
فشار حداکثری بر غیرنظامیان
استراتژی اعلام‌شده اسرائیل مبتنی بر فشار حداکثری برای آزادی اسرا و خلع سلاح غزه است، اما مخاطب این فشار، غیرنظامیان بی‌گناه هستند. زنان، کودکان و سالمندان بیشترین آسیب را خواهند دید. سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری بارها نسبت به پیامدهای انسانی چنین سیاست‌هایی هشدار داده و از وقوع آن جلوگیری کنند.
تخریب زیرساخت‌های شهری و محاصره طولانی‌مدت، بحران انسانی را تشدید می‌کند؛ کمبود آب، برق، دارو و غذا زندگی میلیون‌ها نفر را با خطر جدی مواجه می‌کند. تحلیلگران حقوق بشر تاکید دارند که تهدید به ویران‌سازی شهرها به قصد تحمیل شروط سیاسی، «تروریسم دولتی» محسوب می‌شود و پیامدهای بلندمدت روانی، اجتماعی و اقتصادی برای نسل‌های آینده فلسطینیان به همراه دارد.
ضرورت واکنش جهانی و دیپلماتیک
سکوت جامعه بین‌الملل در برابر چنین تهدیداتی، چراغ سبز برای ادامه نسل‌کشی خواهد بود. سازمان ملل، دیوان کیفری بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری باید با فشار دیپلماتیک، پیگیری قضایی و تحریم‌های هدفمند، رژیم اسرائیل را وادار به توقف اقدامات غیرقانونی کنند.
سابقه اقدامات بین‌المللی نشان می‌دهد که محکومیت‌های لفظی کافی نیست؛ فشار عملی، از جمله پیگیری قضایی مسئولان نظامی و سیاسی و تحریم‌های محدود، می‌تواند مانع تکرار فجایع شود. همچنین، افشای واقعیات و ارائه آمار دقیق درباره قربانیان غیرنظامی، به ایجاد همبستگی جهانی و تقویت صداهای حقوق بشری کمک می‌کند.
پیامدهای انسانی و منطقه‌ای
تهدید و حمله به غزه، نه تنها فلسطین بلکه کل منطقه خاورمیانه را در معرض بی‌ثباتی قرار می‌دهد. افزایش موج آوارگان، تشدید نفرت و خشونت، و تضعیف امید به صلح، تنها بخشی از پیامدهای این سیاست است. تجربه‌های گذشته نشان داده است که اعمال خشونت علیه غیرنظامیان، به جای پایان دادن به بحران، مسیر تنش و جنگ‌های طولانی‌مدت را هموار می‌کند.
جامعه جهانی باید بداند که هر گونه بی‌تفاوتی در برابر این سیاست، به معنای همدستی ضمنی با نقض حقوق بشر و تداوم بحران انسانی است. حمایت رسانه‌ها و افکار عمومی از غیرنظامیان فلسطینی، همراه با فشار حقوقی و سیاسی، می‌تواند اثر بازدارنده داشته باشد.