نورنیوز-گروه بین‌الملل: ۶ اوت ۱۹۴۵، آمریکا نخستین و تنها کشوری شد که از بمب اتمی علیه مردم غیرنظامی استفاده کرد. بمب «پسرک» بر هیروشیما و «مرد چاق» بر ناکازاکی فرود آمد و بیش از ۳۰۰ هزار قربانی برجای گذاشت. آثار این جنایت هنوز ادامه دارد؛ از آلودگی‌های زیست‌محیطی تا تولد نوزادان ناقص‌الخلقه و مبتلا به سرطان. اما با وجود این فاجعه، سران آمریکا نه عذرخواهی کرده‌اند و نه مجازات شده‌اند. حتی برخی، مانند دونالد ترامپ، بمباران هسته‌ای ژاپن را نمونه‌ای برای تهدید به حمله علیه تأسیسات هسته‌ای ایران دانسته‌اند. این رویکرد، آمریکا را از یک «مدعی ناجی» به «متهم جنایتکار» تبدیل می‌کند که مسئولیت آن همچنان پابرجاست.
ژاپن؛ اسطوره‌ای توخالی از پیشرفت تحمیلی
غرب سال‌ها ژاپن را به‌عنوان الگوی موفقیت معرفی کرده است، اما واقعیت، وابستگی عمیق این کشور به آمریکا را نشان می‌دهد. ناتوانی توکیو در اخراج ۴۷ هزار نیروی آمریکایی و حتی اجتناب نخست‌وزیر و شهردار هیروشیما از نام بردن آمریکا به‌عنوان عامل بمباران، گویای این وابستگی است. این رفتار نه نشانه پیشرفت، بلکه پیامد تسلیم‌پذیری در برابر واشنگتن است؛ تسلیم‌پذیری‌ای که نتیجه آن، تحقیر سیاسی و حذف ژاپن از معادلات جهانی بوده است.
بدعتی که جهان را به لبه پرتگاه کشاند
مجازات نشدن آمریکا، به بدعتی خطرناک در روابط بین‌الملل تبدیل شد. این رویکرد، رقابت تسلیحات هسته‌ای، جنگ‌افروزی در ویتنام، افغانستان و عراق، و استفاده گسترده از سلاح‌های اورانیوم ضعیف‌شده را ممکن کرد. سکوت و همراهی نهادهایی چون آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سازمان ملل، نه تنها به حذف تهدید هسته‌ای منجر نشد، بلکه زمینه را برای جاسوسی، گزارش‌های مغرضانه و حتی ترور دانشمندان هسته‌ای ایران فراهم آورد. سلطه‌پذیری این نهادها از غرب، کارکرد واقعی آنها را از بین برده است.
راهبردی برای جلوگیری از تکرار فاجعه
درس هیروشیما و ناکازاکی آن است که نظام تک‌قطبی تحت سلطه قدرت‌های هسته‌ای، نه تنها امنیت نمی‌آورد بلکه تضمین‌کننده تکرار فجایع است. اکنون که آمریکا و رژیم صهیونیستی آشکارا به استفاده یا تهدید به استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی افتخار می‌کنند، گذار به یک نظم چندجانبه‌گرای عادلانه، ضرورتی فوری است. این تغییر ساختار، هم برای بازخواست جنایتکاران هسته‌ای و هم برای جلوگیری از سوءاستفاده از فناوری هسته‌ای علیه ملت‌ها، حیاتی خواهد بود.
نورنیوز