نورنیوز-گروه سیاسی: حمله تروریستی امروز (شنبه ۴ مردادماه ۱۴۰۴) در زاهدان در کنار تحرکات همزمان در سردشت، در شرایطی صورت گرفت که رسانههای معاند، با فضاسازی درباره بحران آب و برق، تلاش دارند تا چالشهای اجتماعی را به بحرانهای امنیتی و سیاسی بدل کنند. دشمن با فعالسازی گسلهای اجتماعی، اقتصادی و امنیتی در پی آن است که همزمان با موفقیتهای راهبردی ملت ایران، مانند پیروزی در جنگ ۱۲ روزه غزه و پرتاب ماهواره ناهید به فضا، احساس تلخی و ناامیدی را در افکار عمومی تزریق کند. این عملیات روانی پیشتر نیز تجربه شده و تنها با اتکا به وحدت ملی و اقتدار درونی بیاثر شده است. امروز نیز همین مؤلفههای وحدت و اقتدار، اصلیترین سد در برابر جنگ ادراکی دشمن محسوب میشوند.
بازی تروریستها برای اربابان بحرانساز
در حالی که رژیم صهیونیستی تحت فشار مقاومت غزه و بحرانهای داخلی در تنگنا قرار گرفته و آمریکا با مشکلات داخلی و پروندههای مفتوح حقوقی برای ترامپ درگیر است، گروههای تروریستی همچون جیشالظلم به ابزاری برای انحراف افکار عمومی و فشار بر ایران تبدیل شدهاند. هدف این عملیات، ایجاد ناامنی و به چالش کشیدن موقعیت منطقهای ایران است تا از آن برای امتیازگیری در مذاکراتی مانند نشست استانبول استفاده شود. سناریویی هماهنگ که در آن تروریستها بهعنوان عوامل نیابتی برای پیشبرد اهداف شکستخورده غرب و صهیونیسم جهانی به کار گرفته میشوند.
آزمونی برای صداقت ادعایی غرب
غرب اگر صادق است، باید حمله تروریستی زاهدان را محکوم کند. این یک آزمون جدی برای راستیآزمایی ادعاهای آنان درباره مبارزه با تروریسم و دوستی با ملت ایران است. در حالی که غرب همواره از اقدامات ضدایرانی خود با شعار دفاع از حقوق بشر و ملت ایران سخن گفته، امروز با سکوت در برابر این جنایت یا توجیه آن، بار دیگر ماهیت دوگانه خود را عیان میسازد. اگر کشورهای غربی خواهان تعامل واقعی با ایران هستند، باید از حمایت از تروریسم در منطقه دست بردارند، عاملان این جنایات را بازداشت و محاکمه کنند و رسانههای حامی آنها را به پاسخگویی وادارند. در غیر این صورت، ادعای حقوق بشر و مبارزه با تروریسم به ابزاری سیاسی و بیاعتبار بدل خواهد شد.
راهبرد وحدت منطقهای در برابر تروریسم نیابتی
امنیت منطقهای بدون همکاری و همگرایی کشورهای همسایه ممکن نیست. جنایت در زاهدان، تحرکات گروههای تروریستی در پاکستان، افغانستان، آسیای مرکزی و قفقاز، همگی نشان میدهد که دیگر نمیتوان امنیت را بهصورت جزیرهای تصور کرد. کشورهای منطقه باید با انعقاد قراردادهای امنیتی مشترک پایههای یک امنیت بومی و پایدار را بنا گذارند. مشارکت کشورهای جنوب خلیج فارس در این همگرایی، به ویژه با پرچمداری مسئله فلسطین، فرصت تاریخی برای شکلگیری ائتلافی مستقل و منطقهمحور علیه تروریسم و دخالت بیگانگان است. تنها با تکیه بر منافع مشترک و هویت منطقهای میتوان به صلح و امنیت واقعی دست یافت.