نورنیوز ـ گروه سیاسی: سید محمود صدری در یادداشتی نوشت: «پس از اشتباه دولت سیزدهم در حوزه پناهندگان، با توجه به اعتراض مردم و تذکر نخبگان و کنشگران اجتماعی، دولتمردان گاهی سخنانی دال بر اخراج اتباع افغانی را مطرح ساخته‌اند که البته مقطعی و نامنظم بوده و نشان از بی‌برنامگی دستگاه‌های مربوطه در این حوزه دارد.
با این وجود در سال‌های اخیر امتیازات و مساعدت‌های بی‌نظیری نصیب مهاجران افغانی شده است که نشان از مهمان‌پذیری و انسان‌دوستی ایرانی‌ها دارد. با این وجود در چنین وضعیتی برخی تصمیمات باید اصولی‌تر اتخاذ شود. چرا می‌بایست با یک تصمیم غلط و اشتباه و با روش‌های غیر معمول موجب نارضایتی این‌مهمانان شد و همه هزینه‌ها و مساعدت‌ها تحت‌الشعاع قرار گیرد؟
حساسیت مردم نسبت به کثرت افغان‌ها و زاد و ولد بیشمار آنها و گرفتن بعضی شغل‌ها که سبب بیکاری شهروندان ایران شده است، سرویس‌های خارجی و‌بخصوص صهیونیست‌ها و منافقین را بر آن داشته که هر از گاهی جو و فضای بسیار منفی را نسبت به اتباع افغانی به‌وجود آورند. آنها با این پروژه‌سازی، اولاً مسائل حاشیه‌ای برای کشور درست می‌کنند؛ ثانیاً مهاجران را نسبت به میزبان‌های خود دشمن و بدبین می‌سازند و خاطره بسیار بدی را برای آنها بر جای می‌گذارند. در واقع نه تنها هزینه و میزبانی سخاوتمندانه دستاوردی برای ایران بر جای نمی‌گذارد بلکه جنبه‌های منفی و دشمنی را بین دو ملت نزدیک و هم‌زبان به‌وجود می‌آورد.
متأسفانه تاکنون دولتمردان نتوانسته‌اند یک برنامه منظم را برای سازماندهی مهاجران به‌وجود آورند تا در سایه آن مشکلات فعلی وجود نداشته باشد.
اکنون به نظر می‌رسد نفوذی‌ها فضا و جو منفی‌ای را علیه اتباع افغانی و دیگر اتباع خارجی به‌وجود آورده‌اند تا مسئله اصلی یعنی نفوذ گسترده اسرائیل در ارکان‌های کشور به حاشیه برده شود.
در واقع هدف از این فضا سازی‌ها گم شدن مسئله اصلی یعنی وجود تشکیلات بزرگ و عمیق موساد است.
جای شکی نیست که بعضی از اتباع افغانی، هندی و پاکستانی جذب دستگاه اطلاعاتی اسرائیل شده‌اند و احتمالاً در تولید پهپاد و ریزپرنده هم فعالیت کرده‌اند اما این حضور آنها هیچ ربطی به تشکیلات اطلاعاتی موساد در ایران ندارد چرا که اجیر شدن اتباع بیگانه بخش بسیار بسیار کوچک مسئله نفوذ است. به طوری که ذره‌ای از اقیانوس حضور آنهاست.
ترور فرماندهان ارشد نظامی و دانشمندان بزرگ و اشراف بر همه مکان‌ها و شخصیت‌ها پروژه‌ای نیست که بوسیله اتباع ایجاد شده باشد بلکه از درون و با اجیر شدن بسیاری از افراد امکان آن میسر شده است.»