نورنیوز - گروه فرهنگی: رضا صادقی، خواننده محبوب کشورمان، در یکی از خاطرات خود از دوران جنگ تحمیلی و دفاع مقدس می‌گوید و تعریف می‌کند: «زمان جنگ ایران و عراق، در منطقه‌ای که ما زندگی می‌کردیم، پناهگاه‌های امنی وجود نداشت. وقتی آژیر خطر می‌زد، یا صدای هواپیماها و موشک‌ها می‌آمد، همه ما به سمت مسجد می‌دویدیم. تمام اهالی محل به مسجد می‌رفتند. یادم می‌آید که وقتی بزرگ‌تر شدم، یک روز از پدرم پرسیدم: «بابا، چرا همه با هم به مسجد می‌رویم؟»؛ اگر یک موشک به مسجد می‌خورد، تمام محله نابود می‌شد.
پدرم با آرامش پاسخ داد: «ما به مسجد پناه نمی‌بریم، اول به خدا پناه می‌بریم و بعد به یکدیگر.»
هدف این بود که در کنار هم باشیم و از هم حمایت کنیم. در حقیقت، پناهگاه واقعی، حضور و محبت همدیگر است.
این خاطره همیشه در ذهنم باقی مانده است. من می‌خواستم بگویم که ما به همدیگر پناه می‌بریم. پناهگاه واقعی، نه در دیوارها، بلکه در اتحاد و همدلی است. جنگ و رنج نباشد، هیچ صدای انفجاری نباشد، اما اگر وطن نباشد، همه چیز بی‌ارزش می‌شود.
امیدوارم همیشه مراقب همدیگر باشیم و هیچ وقت غرق در خودخواهی و انزوا نشویم.»