نورنیوز _ گروه بین الملل: شروع فعالیت این بنیاد جدیدترین حربه ای است که اسرائیل برای تحریف قوانین بین‌المللی بشردوستانه به منظور مشروعیت بخشیدن به جنایات خود در غزه بهره می برد تا از «کنترل غذا» به عنوان سلاحی برای «کنترل جمعیت» استفاده کند.
نوارغزه بیش از ۶۰۰روز است تحت شدیدترین حملات اسرائیل قرار دارد. از ۷اکتبر ۲۰۲۳، رژیم از گرسنگی به عنوان سلاحی علیه بیش از دو میلیون جمعیت غزه و وسیله‌ای برای تسلیم آنها استفاده کرده است؛ با این هدف که اگر نتواند آنها را در جنگ بکشد، از گرسنگی بمیرند. از همین رو گذرگاه‌ها را بسته، از ورود کمک های بشردوستانه، آب،غذا، سوخت و دارو به غزه جلوگیری، فروشگاه‌های مواد غذایی و نانوایی ها را بمباران و زمین‌های کشاورزی را نابود کرده است و با تمام شدن سوخت و تعطیلی نانوایی‌ها، مردم مجبور به خوردن خوراک دام و برگ درختان و علف و حذف وعده‌های غذایی خود شدند.
طرح جدید اسرائیل برای مدیریت کمک‌های بشردوستانه در غزه که به عنوان راه حلی برای توزیع کمک در سراسر غزه با هدف کنار گذاشتن تمام ساختارهای موجود، از جمله سازمان ملل و نهادهای تحت پوشش آن و ممانعت از کمک رسانی آنها ارائه شده، پوششی برای اهداف استعماری عمیق‌تر رژیم است. مرکز توزیع«بنیاد بشردوستانه غزه» که طبق گزارش نیویورک تایمز، از «جلسات خصوصی مقامات همفکر، افسران نظامی و بازرگانانی که روابط نزدیکی با دولت اسرائیل دارند» پدید آمده و توسط اسرائیل و ایالات متحده به عنوان الگویی از «کرامت و بی‌طرفی»! تبلیغ شده، سیستمی است که نه برای تغذیه گرسنگان، بلکه برای کنترل و مهار آنها طراحی شده است.
فلسطینی‌ها برای دسترسی به مراکز توزیع کمک بعد از طی کیلومترها و گذشتن از مناطقی پر خطر، باید مراحل شناسایی، غربالگری بیومتریک و تشخیص چهره را طی کنند تا کمک دریافت کنند. در مرکزیت این طرح، ارائه کمک‌های غذایی به جمعیت گرسنه به شرطی که آنها جابجایی گسترده از یک بخش از غزه به بخش دیگر را بپذیرند، وجود دارد. در حالی که شبکه توزیع قبلی با مدیریت سازمان ملل حدود ۴۰۰مکان را در سراسر نوار غزه اداره می‌کرد، طبق این طرح، تمام بیش از دو میلیون نفر از ساکنان غزه مجبور به گرفتن کمک از یکی از ۴محل به اصطلاح توزیع امن هستند.
هیچ یک از محل‌های پیشنهادی در شمال غزه - منطقه‌ای که اسرائیل به منظور پاکسازی قومی به آن حمله و آن را اشغال کرده- واقع نشده‌اند، به این معنی که ساکنان شمال غزه ناگزیرند برای دسترسی به کمک‌ها به جنوب بروند. این سیستم به گونه ای طراحی شده که یادآور اردوگاه‌های کار اجباری است. نقاط ایجاد شده توزیع کمک‌ها توسط بنیاد به عنوان یک عامل مشروعیت‌بخش به عملیات ارابه‌های گیدئون عمل می‌کنند، و پوششی برای جنایت های اسرائیل است.
آنچه «بنیاد بشردوستانه غزه» در این چند روز ارائه کرده، توزیع کمکی محدود به عنوان ابزاری برای کنترل، انسان زدایی و تحقیر، توسط پیمانکاران مسلح و تحت نظارت ارتش اشغالگر بود وبه نظر می رسد برای پردازش، مدیریت و مهار جمعیت طراحی شده، نه کمک به زنده ماندن آنها. عکس‌های منتشره از مراکز توزیع با تصاویری از رنج و درد و مرگ اردوگاه‌های کار اجباری شباهت جدی دارد.
تبدیل «کمک» به مکانیسمی برای کنترل، نه متعلق به این طرح است و نه از ۷اکتبر ۲۰۲۳آغاز شده است. فلسطینی‌ها از ۱۹۴۸، از زمانی که «نکبة» آنها را از مردمی که خودکفا و صادرکننده مرکبات و زیتون و صابون و محصولات دیگر بودند، به مردمی وابسته که چشمشان به کمک نهادهای بین المللی بود تبدیل کرد، استقلال خود را از دست دادند. این یک استراتژی عمدی برای تحقیر، شکستن کرامت و خدشه به حق فلسطینی‌ها برای تعیین سرنوشت خود و جایگزینی آن با نیاز دائمی و وابستگی به کمک های خیریه ای بود که هر زمان توسط اشغالگرقابل سلب شدن بود. نکبة صرفاً ۷۵۰هزار فلسطینی را آواره نکرد، بلکه مهندسی منطقه اشغال شده از مناطقی خودکفا به مناطق وابسته و تبدیل فلسطینیان به افرادی نیازمند به کمک از بیرون بود.
سیستم اشغال به گونه ای طراحی شد که فلسطینی ها دهه ها تحت پوشش کمک قرار گرفتند و از سهمیه‌های اونروا دریافت کردند وحال باید توسط سیستم استعماری «بنیاد بشردوستانه غزه» و کمک‌هایی که در مناطق دوردست نظامی توزیع می‌شود، برای تهیه یک جعبه ۴کیلویی مواد غذایی تحت سیستمی که برای تحقیرو کنترل طراحی شده، تقلا کنند. در حالی که گفته شده محتویات هر جعبه متفاوت است، ولی اکثر آنها حاوی اقلام غذایی زیر بودند که اهل غزه باید کیلومترها طی مسیر کنند تا این جعبه را دریافت کنند: یک لیتر روغن، دو کیلوگرم برنج، چهار کیلوگرم آرد، یک کیلوگرم لوبیا، چهار قوطی تن ماهی، یک شیشه برگ انگور پر شده، یک شیشه مربای زردآلو، یک جعبه بیسکویت، ۶بسته ماکارونی و یک جعبه چای کیسه‌ای. جعبه ها فاقد آب معدنی، سوخت پخت و پز، دارو، پتو، صابون، پودر لباسشویی یا پد قاعدگی بوده اند.
علاوه بر این، تا امروز، هیچ کس از دریافت شیر خشک، غذای کودک، پوشک و لوازم ضروری برای نوزادان و کودکان گزارش نداده‌است. طبق گفته بنیاد، هر یک از جعبه‌های توزیع شده، دقیقاً برای تغذیه ۵.۵نفر و برای ۳.۵روز در نظر گرفته شده است.
مشکل«بنیاد بشردوستانه‌غزه» فقط شیوه غیرانسانی و خطرناک آن برای ارائه کمک با زور اسلحه و در مناطق دوردست نیست. خودِ کمک‌ها هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت و هم نحوه ارائه تحقیرآمیزند. سازمان ملل متحد و گروه‌های امدادی می‌گویند که این بنیاد به اصول بشردوستانه پایبند نیست و اقداماتش می‌تواند به آوارگی بیشتر مردم از خانه‌هایشان منجر شود، زیرا فلسطینی‌ها برای دریافت کمک باید از تعداد محدودی از مراکز توزیع اقدام کنند. آنچه در این چند روز نصیب برخی شد، غیر از کشته و زخمی و مفقود شدن دهها نفر، جعبه هایی حاوی کالری کافی برای جلوگیری از مرگ فوری بود - مقداری غذای فرآوری‌شده، مهندسی‌شده برای حفظ جمعیتی که به کمک های قاتلان و ویرانگران و اشغالگران سرزمین خود وابسته اند و در حالی که نسل‌کشی و پاکسازی قومی ادامه دارد، عاملان محرومیت، نقش ناجی را بازی می‌کنند.
استفاده از کمک‌های بشردوستانه وغذا به عنوان سلاح در غزه نتیجه قابل پیش‌بینی محاصره‌ای است که برای کنترل و آوارگی طراحی شده است. این شکل از کنترل کمک‌ها، محاصره را به جای کاهش، تشدید می‌کند؛ بنابراین، آنچه ذیل کمک های «بنیاد بشردوستانه‌غزه» شاهدیم، الگویی از «بشردوستانه» جلوه دادن «نسل‌کشی» و «پاکسازی قومی» است. تام فلچر، هماهنگ‌کننده امداد اضطراری سازمان ملل، برنامه‌های ارائه شده توسط بنیاد را «پوششی برای خشونت و آوارگی بیشتر» توصیف کرده است.
پس از شکست طرح «حباب‌های بشردوستانه» - مناطقی که قرار بود توسط چهره‌های محلی بدون ارتباط با حماس اداره شوند - با مدیریت ارتش اسرائیل که در ژانویه ۲۰۲۴آزمایش شد، رژیم برون‌سپاری تحویل کمک‌ها به پیمانکاران امنیتی خصوصی را مورد توجه قرار داد. طرحی که جزئیات آن هنوز دقیقا روشن نشده است و بسیاری نسبت به ابعاد و اهداف پشت پرده آن شک و شبهه دارند؛ خصوصاً بعد از ایجاد «اسکله بشردوستانه» در سواحل غزه در بهار ۲۰۲۴توسط ایالات متحده که برای پوشش عملیات نظامی استفاده شد و در ژوئن ۲۰۲۴، منطقه اطراف اسکله در حمله اسرائیل به اردوگاه پناهندگان نصیرات، تحت پوشش یک مأموریت بشردوستانه، مورد استفاده قرار گرفت و در طول عملیات، نیروهای ویژه اسرائیلی که خود را به شکل غیرنظامیان درآورده بودند، در نزدیکی اسکله در حال انجام ماموریتی برای آزادی اسیران در بند حماس از کامیون‌های کمک‌های بشردوستانه برای نفوذ به اردوگاه نصیرات و انجام حمله مرگبار استفاده کردند و نزدیک به ۳۰۰فلسطینی کشته و تقریباً ۷۰۰نفر دیگر زخمی شدند.
به همین دلیل، بعد از نزدیک ۲۰ماه جنگ و محاصره و تحمیل گرسنگی، باید نسبت به اجرای این طرح اسرائیل توسط «بنیاد بشردوستانه غزه» هم شک کرد. خصوصا بعد از استعفای رئیس آن که گفت بنیاد نمی‌تواند «به اصول بشردوستانه انسانیت، بی‌طرفی، بی‌غرضی و استقلال» پایبند باشد. وزارت کشور دولت غزه هم اعلام کردکه صهیونیست‌ها تحت پوشش«بنیاد بشردوستانه غزه»از توزیع کمک‌ها به‌عنوان یک عملیات امنیتی و اطلاعاتی استفاده خواهند کرد و تلاش می‌کنند با استفاده از فناوری‌های مدرن به شهروندان فلسطینی آسیب بزنند.
طرح اسرائیل برای مدیریت کمک‌های بشردوستانه در نوار غزه، که به عنوان راه حلی برای مشکل توزیع ارائه شده، پوششی برای اهداف استعماری عمیق‌تر و خطرناک‌تر است. این طرح تنها اولین گام برای اشغال کل نوار غزه، آواره کردن ساکنان آن در مکانی تنگ و محدود و تشویق به مهاجرت اجباری آنها ست. رژیم با این طرح اطلاعات خود را در مورد فلسطینی‌ها تکمیل و با محدود کردن توزیع کمک‌ها در جنوب نوار غزه به‌دنبال استفاده از گرسنگی به‌عنوان ابزاری برای آواره کردن ساکنان شمال غزه است. این موارد، اهداف واقعی اعلام نشده طرح اسرائیل هستند. هدف استراتژیک جنگ مستلزم کنترل امنیتی مطلق بر نوار غزه، حضور نظامی مستقیم در زمین، همراه با فعالیت شرکت‌های غیرنظامی و نیروهای محلی تحت نظارت دولت، در عین حال ایجاد شرایطی است که منجر به مهاجرت جمعیت می‌شود.