نورنیوز-گروه حوادث: اسفند سال ۱۴۰۲ دختر جوانی در حالی که کنار یکی از بزرگراه‌های تهران منتظر تاکسی بود، توسط مرد موتورسوار مورد تهدید قرار گرفت و به اجبار سوار موتور شد. متهم، وی را به اطراف منطقه دارآباد منتقل و مورد تعرض قرار داد.
پس از شکایت شاکی، مأموران پلیس با بررسی دوربین‌های مداربسته و انجام تحقیقات گسترده، موفق به شناسایی و دستگیری متهم شدند. این فرد که دارای سوابق کیفری بود، در بازجویی اولیه ادعا کرد به دلیل مصرف مواد مخدر، کنترلی بر رفتار خود نداشته اما تجاوز را انکار کرد.
با این حال، مستندات موجود از جمله تصاویر دوربین‌های مداربسته و نتایج آزمایش‌های پزشکی قانونی، اظهارات دختر جوان را تأیید کرد. در پی تکمیل تحقیقات، پرونده برای رسیدگی به شعبه سیزدهم دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شد.
در نخستین جلسه محاکمه، شاکی با شرح جزئیات حادثه خواستار اشد مجازات برای متهم شد. در مقابل، متهم ضمن رد اتهام تجاوز، ادعا کرد که بدون تهدید با چاقو با شاکی همراه شده است. با این وجود، قضات با توجه به مدارک موجود، دفاعیات وی را غیرقابل قبول دانسته و حکم اعدام صادر کردند.
با اعتراض متهم، پرونده به دیوان عالی کشور فرستاده شد. قضات دیوان به دلیل عدم اعتراف صریح به تجاوز و برخی نکات در نظریه پزشکی قانونی، حکم را نقض و پرونده را برای رسیدگی مجدد به شعبه هم‌عرض فرستادند.
در دومین جلسه محاکمه، متهم با ارائه ادعایی تازه مدعی شد که به علت مصرف مواد و توهم ناشی از آن، دختر جوان را به اشتباه سارق تلفن همراه خود دانسته و به این دلیل او را ربوده است. وی بار دیگر هرگونه تعرض را انکار کرد.
با این حال، قضات دادگاه با توجه به مستندات پرونده و اظهارات شاکی، دفاعیات جدید متهم را غیرموجه دانستند و برای دومین بار وی را به اعدام محکوم کردند.
رکنا