نورنیوز-گروه فرهنگی: حضرت هود(ع) از انبیای الهی است که وظیفه هدایت قوم عاد را برعهده داشت. قوم عاد حدود ۷۰۰ سال قبل از میلادِ حضرت مسیح(ع) در سرزمین احقاف (بین یمن و عمّان، در جنوب عربستان) زندگی می‌کردند.
قوم عاد مردمی تنومند و صاحب شهرهایی آباد بودند. آنها قومی طغیانگر و بت پرست بوده و دعوت به یکتاپرستی هود نبی را نپذیرفته و او را انکار و تمسخر کردند؛ سرانجام به وسیله بادهای بسیار شدیدی عذاب و هلاک شدند. نام حضرت هود در قرآن کریم هفت مرتبه ذکر شده و یک سوره نیز به نام او نامگذاری شده است.
نام و نسب حضرت هود
ابن بابویه(ره) گفته است: آن حضرت را براى این هود گفتند که هدایت یافت در میان قوم خود به امرى که آنها از آن گمراه بودند. یا اینکه از گمراهی قومش نجات یافته بود و از طرف خداوند برای هدایت قومش انتخاب شده بود.
هود(ع) از نوادگان حضرت نوح بوده و با هفت واسطه به او می‌رسد.
امام علی(ع)، حضرت هود را از جمله پیامبران عرب‌زبان معرفی کرده و می فرماید: «هود، صالح، شعیب، اسماعیل و پیامبر اسلام به زبان عربی صحبت می‌کردند.7»
حضرت هود در قرآن
نام حضرت هود در قرآن کریم ده بار آمده و یک سوره به نام او نامیده شده است.
حضرت هود(ع) بر قوم عاد مبعوث شد. قوم عاد در صحراى احقاف سکونت داشته اند. (سوره احقاف/۲۱) احقاف به معناى شنهاى روان و سرزمینی است بین عمان و أرض مهره تا حضرموت. ساکن این سرزمین از ذریه کسانى بودند که به همراه حضرت نوح از طوفان نجات یافته و داراى جثه هایى قوى و بزرگ و بلند بودند. (اعراف/۶۹ ؛ سجده آیه ۱۵ و شعراء/۱۳۰)
این قوم در شهرنشینى و تمدن، پیشرفت زیادى کرده بودند. آنها سرزمین هایى آباد و زمین هایى حاصلخیز که داراى باغها و نخلستان ها و زراعت هاى زیادى بود داشتند و داراى احترام و مقام زیادى بودند. امام باقر(ع) در بیان چگونگى قوم عاد مى فرمایند: قوم عاد اندامى بسیار کشیده و قدرتمند داشتند به طورى که با دست خویش سنگ کوهها را مى شکافتند، آنها بت پرست بودند و به همین خاطر هود بدانها فرمود: «أَتُجَادِلُونَنِی فِی أَسْمَاءٍ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا نَزَّلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ »
آیا درباره نام های [بی هویتی] که خود و پدرانتان بت ها را به آن نامیده اید، و خدا هیچ دلیل و برهانی بر [حقّانیّت] آنان نازل نکرده با من مجادله و ستیزه می کنید؟ (سوره اعراف، آیه ۷۱)
در این موقعیت، خداوند حضرت هود(ع)را که خود از همان قوم بود در میان آنها برانگیخت تا آنها را به پرستش خداى یگانه دعوت کند و از پرستش بت بازدارد تا به عدل و احسان با هم رفتار کنند. (شعراء/۱۳۰) هود(ع) بسیار آنها را موعظه و نصیحت کرد و راه راست را به آنها نشان داد و هر گونه عذر و بهانه اى را از آنان گرفت؛ اما از پذیرش حق ابا کردند و به مقابله و انکار وى پرداختند: «وَتِلْک عَادٌ جَحَدُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ کلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ» و اینان قوم عاد بودند که آیات پروردگارشان را انکار کردند، و از پیامبران او نافرمانی نمودند، و فرمان هر سرکش ستیزه جویی را پیروی کردند. (هود/۵۹)
خداوند در آیه ۱۲۳ و ۱۲۴ سوره هود می‌فرماید:
«قوم عاد، رسولان خدا را تکذیب کردند، هنگامی که برادرشان هود (ع) آنها را به تقوا و دوری از گناه فرا خواند.»
آن‌گاه شیوه دعوت هود (ع) را چنین بیان می‌کند: آیا تقوا را پیشه خود نمی‌کنید؟ به سوی خدا بیایید، من برای شما فرستاده امینی هستم، از نافرمانی خدا بپرهیزید و از من اطاعت کنید، من هیچ اجر و پاداشی در برابر این دعوت از شما نمی‌طلبم، اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است. آیا شما بر هر مکان بلندی، نشانه‌ای از هوی و هوس می‌سازید؟ تا خودنمایی و تفاخر کنید، شما قصرها و قلعه‌های زیبا بنا می‌کنید، و آن‌چنان به این بناها دل بسته‌اید که گویی جاودانه در دنیا خواهید ماند، هنگامی که کسی را مجازات می‌کنید، هم‌چون جباران کیفر می‌دهید. پرهیزکار شوید، از مخالفان فرمان خدا بپرهیزید، خداوندی که با نعمت‌هایش شما را یاری کرده و شما را به چهارپایان و نیز پسران نیرومند امداد فرموده، و باغها و چشمه‌ها را در اختیار شما نهاده است، اگر کفران نعمت کنید، من بر شما از عذاب روز بزرگ نگرانم که شما را فرا گیرد. (شعراء/۲۶، آیه۱۲۳ - ۱۳۵)
جز عده بسیار کمى از قوم عاد به حضرت هود ایمان نیاوردند و اکثریت آنها بر انکار و دشمنى اصرار ورزیدند و به او نسبت دیوانگى و سفاهت دادند و از او درخواست کردند که عذابى را که به آنان وعده مى دهد نازل کند. پس خداوند عذابش را نازل کرد و بادى به سوى آنها فرستاد که هر چیزى را که در جلوى آن قرار مى گرفت به خاکستر تبدیل مى کرد (ذاریات/۴۳) و مردم را به صورت نخل هاى سوخته درمى آورد. (قمر/۲۰) تندباد سرکش و هلاک کننده، هفت شبانه روز به طور دائم بر آنها مسلط بود و آن قوم به صورت تنه پوسیده و تو خالى درختان خرما بر زمین مى افتادند. (الحاقة/۷) این باد به فرمان خدا همه چیز را نابود مى کرد به طورى که هیچ چیزى جز خانه هایشان دیده نمى شد.
(احقاف/۲۵) به این ترتیب خداوند همه آنها را هلاک کرد، مگر هود و کسانى که به وى ایمان آورده بودند. (هود/۵۸)
محل دفن حضرت هود
به گفته ابن قتیبه هود و پیروانش به مکه رفته و در همان جا اقامت گزیدند و تا پایان عمر همانجا ماندند. محل دفن هود دمشق معرفی شده است. همچنین گفته شده هود در حمص سوریه دفن شده است، از طرفی در قبرستان وادی السلام در شهر نجف، مرقدی منسوب به حضرت هود و حضرت صالح علیهماالسلام وجود دارد. در زیارتنامه امام علی(ع) نیز آمده است: «ألَسَّلامُ عَلَیک وَ عَلی جارَیک هُودٍ وَ صالحٍ»؛ سلام بر تو و بر دو همسایه ات هود و صالح.