مرثیه‌ برای دختری که دماوند را در آغوش کشید

نورنیوز - گروه ورزشی: دماوند، قله‌ای که همیشه نماد استقامت و پایداری بوده است، این‌بار شاهد وداعی تلخ شد. سارا خوشه‌چین، کوهنورد جسوری که با عشق به صعود گام در مسیر گذاشته بود، در سرمای بی‌رحم ارتفاعات جاودانه شد.

او نه‌تنها نمادی از توانمندی زنان ایرانی در عرصه‌های ورزشی بود، بلکه یادآور زنانی است که در علم، فناوری و دیگر میدان‌های دشوار، سقف‌های شیشه‌ای را شکسته‌اند. در آستانه نوروز، درحالی‌که طبیعت خود را برای تولدی دوباره آماده می‌کند، قصه‌ی سارا، قصه‌ی آرزوهایی است که در قله‌ها جا ماند، اما الهام‌بخش هزاران دختر ایرانی خواهد بود که رویاهایشان را در بلندای آسمان جست‌وجو می‌کنند.

نور نیوز-گروه ورزشی-نوروز نزدیک است. در شهرها، بوی شکوفه‌های بهاری در هوا پیچیده، مردم در تدارک سفره‌های هفت‌سین‌اند، اما در دل کوهستان، سکوتی سنگین حکم‌فرماست. دماوند، این کوه افسانه‌ای ایران، دیگر بار شاهد وداعی تلخ بود. سارا خوشه‌چین، کوهنوردی که با عشق به صعود، قدم در مسیر گذاشت، در سرمای استخوان‌سوز دماوند جاودانه شد.

سارا فقط یک کوهنورد نبود؛ او زنی از نسل جسور ایران بود، نسلی که بارها و بارها مرزها را درهم شکسته‌اند. همان نسلی که ناهید کیانی را به قهرمانی تکواندوی جهان رساند، که مریم میرزاخانی را بر فراز ریاضیات جهان نشاند. زنان ایرانی در سخت‌ترین میدان‌ها، از کوهستان‌های سر به فلک کشیده گرفته تا آزمایشگاه‌های علمی، تاریخ‌ساز بوده‌اند. سارا نیز در این مسیر، کوه را انتخاب کرد؛ مسیری که استقامت می‌خواست، ایمان می‌طلبید و گاهی نیز جان می‌گرفت.

اما کوه همیشه با کوهنوردانش مهربان نیست. در روزی که سارا راهی قله شد، بادهای وحشی و طوفان‌های برف، صعود را به کابوسی بی‌رحم تبدیل کردند. دمای هوا تا منفی ۴۰ درجه کاهش یافت، اکسیژن کمیاب شد، سرما در عضلات نفوذ کرد و بدن را از حرکت بازداشت. او و همراهانش جنگیدند، اما گاهی، کوه تصمیمش را گرفته است. و این بار، دماوند سارا را در آغوش کشید و دیگر بازنگرداند.

اکنون، بهار از راه می‌رسد، اما در خانه‌ای، نوروزی بی‌حضور دختری که عاشق زندگی بود، برپا خواهد شد. خانواده‌ای سفره‌ی هفت‌سین را می‌چینند، اما جای کسی خالی است که با اشتیاق از قله‌های آینده سخن می‌گفت. این سرزمین، قهرمانانی چون سارا را کم نداشته و نخواهد داشت. دخترانی که سقف‌های شیشه‌ای را می‌شکنند، که محدودیت‌ها را پس می‌زنند، که به بلندترین قله‌ها صعود می‌کنند؛ در کوه، در علم، در ورزش، در هر عرصه‌ای که نام ایران را بلندآوازه کند.

دماوند همچنان ایستاده است، سرفراز و صبور، همان‌گونه که زنان این سرزمین ایستاده‌اند. شاید بادهای بهاری، نام سارا را با خود به همه‌ی قله‌های دنیا ببرند، تا همه بدانند که راه او، راهی بی‌پایان است؛ راه زنانی که در اوج می‌مانند، حتی اگر دیگر بازنگردند.