نورنیوز-گروه سیاسی: ۱- آقای شهرام دبیری، معاون پارلمانی رئیس‌جمهور محترم از لایحه‌ای خبر داده است که اخیراً از سوی دولت برای تصویب به مجلس شورای اسلامی ارسال شده است. لایحه‌ای با قید
«دو فوریت»!... نیم نگاهی به نام لایحه حتی بدون مراجعه به متن و محتوای آن، این احتمال را قوت می‌بخشد که پای فریب در میان باشد و ناخواسته در میدانی قدم بگذاریم که مختصات آن را دشمنان بیرونی نظام ترسیم کرده باشند. برادر عزیزمان سردار طلائی نیک، معاون محترم برنامه‌ریزی و امور مجلس و سخنگوی وزارت دفاع، در این خصوص ابراز داشته‌اند:«این لایحه با موافقت و نظارت ستاد کل نیرو‌های مسلح تنظیم شده است و انتظار می‌رود درخصوص این لایحه بدون مطالعه و بررسی دقیق محتوای آن، به‌طور شتابزده قضاوت و اظهار‌نظر نشود». و ضمن اشاره به این نکته که فقط
دو پروتکل از این کنوانسیون را با «حق شرط» پذیرفته‌ایم، گفته‌اند «این دو پروتکل پیشنهادی در لایحه عبارتند از: ۱. محدودیت به‌کارگیری مهمات دارای ترکش‌های غیرقابل تشخیص با اشعه ایکس دربدن انسان ۲. لزوم شناسایی و جمع‌آوری مواد منفجره از مناطق جنگی پس از جنگ».
۲- ابتدا باید گفت که «حق شرط» و «حق تحفظ» در کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی مشروط به آن است که این حق شرط‌ها و تحفظ‌ها با روح کنوانسیون مغایرت نداشته باشد و تشخیص همسوئی و یا مغایرت با روح کنوانسیون هم برعهده مرکزیت کنوانسیون است و نه کشورهای عضو. به عنوان مثال، در «گروه ویژه اقدام مالی» (FATF) نیز تعریف از تروریسم را در اختیار خود می‌دانستند و از این روی برخلاف نظر جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، حزب‌الله لبنان و... را
گروه تروریستی! می‌نامند! و درباره دو پروتکل مورد اشاره نیز گفتنی‌هائی هست که به آن می‌پردازیم.
۳- عنوان این لایحه، «لایحه الحاق جمهوری اسلامی ایران به معاهده (کنوانسیون) ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاح‌های متعارف» است! سلاح‌های متعارف
Conventional weapons شامل تسلیحاتی نظیر توپ، تانک، تفنگ، نارنجک، خمپاره، هواپیماهای جنگنده و امثال آنهاست. یعنی تسلیحات و جنگ افزارهائی که در دایره سلاح‌های کشتار جمعی نظیر سلاح‌های هستهای، بیولوژیک، رادیولوژیک و شیمیائی قرار ندارند و همه کشورها مجاز به استفاده از آن هستند.
جمهوری اسلامی ایران بارها نشان داده است که هرگز از سلاح‌های کشتارجمعی استفاده نمی‌کند. پرهیز از تولید سلاح اتمی (با وجود توانائی تولید آن) از جمله این موارد است. معاهده یاد شده نیز درباره سلاح‌های کشتار جمعی نیست، بلکه ایجاد محدودیت در تولید و یا تهیه تسلیحات متعارف کشورمان را نشانه رفته است.
۴- اولین پرسش این است که دولت محترم با کدام انگیزه و بر اساس کدام ضرورت، لایحه «الحاق جمهوری اسلامی ایران به معاهده (کنوانسیون) ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاح‌های متعارف» را تهیه و برای تصویب به مجلس شورای اسلامی ارائه کرده است؟! درباره علت نگرانی ناشی از این لایحه و آنچه احتمال فریب را قوت می‌بخشد، اشاره به چند نکته ضروری به نظر می‌رسد. بخوانید!
اول: بیش از دو دهه از چالش هستهای کشورمان با دشمنان بیرونی می‌گذرد و علی‌رغم تأکید چندباره آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر صلح‌آمیز بودن فعالیت هستهای ایران و اعلام حرام بودن استفاده از سلاح هستهای توسط رهبر معظم انقلاب (که حریف می‌داند فصل‌الخطاب است) هنوز پرونده هستهای کشورمان در پیچ‌وخم‌های ساختگی و مصنوعی دشمنان قرار دارد. چرا؟!
«جورج فریدمن» مدیرکل «آژانس اطلاعات و مراقبت راهبردی آمریکا» است او مشاور ارتش و دولت آمریکا در حوزه دفاع و امنیت ملی بود و مدت بیست سال نیز در کالج «دیکینسون» آمریکا علوم سیاسی تدریس می‌کرد. فریدمن در پاسخ به خبرنگار روزنامه آمریکایی «یو.اس.ای. تودی» که از وی درباره تنش هستهای میان ایران و آمریکا سؤال کرده بود، می‌گوید؛ مشکل آمریکا با ایران مسئله هستهای این کشور نیست، مسئله آن است که ایران نشان داده است، نه فقط بدون رابطه با آمریکا، بلکه در حال تخاصم و دشمنی با آمریکا می‌توان بزرگ‌ترین قدرت نظامی و تکنولوژیک منطقه بود. (کتاب «دهه‌ی آینده» سال ۲۰۱۲).
به قول برادر عزیزمان جناب آقای ظهره‌وند عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی، در واکنش به لایحه یاد شده: «ما در حالی که وارد تکنولوژی صلح‌آمیز هستهای شده‌ایم می‌بینیم چه بلایی سرمان می‌آوردند؛ در این شرایط تکلیف سلاح متعارف مشخص است. طبق مفاد آن، حتی تولید و استفاده از تسلیحات متعارف مانند فشنگ و نارنجک نیز ممکن است محدود شود».
دوم: نگاهی به جنایات وحشیانه آمریکا و رژیم صهیونیستی بیندازید! فقط به عنوان یک نمونه، ده‌ها هزار تُن بمب بر سر مردم مظلوم غزه ریخته‌اند -ده‌ها هزار تُن!- حالا، قرار است همین جرثومه‌های فساد و جنایت و نسل‌کشی درباره سلاح‌های متعارف ما تصمیم بگیرند! نگران‌کننده نیست؟! باور بفرمائید که هست!
سوم: رژیم صهیونیستی و آمریکا در جنگ غزه از انواع تسلیحات غیر متعارف Unconventional weapons نظیر بمب‌های فسفری، جنگ افزارهای شیمیائی و بیولوژیک بمب‌های هستهای با اورانیوم رقیق و...استفاده کرده‌اند و ده‌ها هزار زن و مرد و کودک را به شهادت رسانده‌اند و... اکنون سؤال این است که آیا مقابله با استفاده از جنگ افزارهای غیر متعارف و سلاح‌های کشتارجمعی باید در اولویت باشد و یا «ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاح‌های متعارف»؟!... آن‌هم با قید «دوفوریت»! به کجا چنین شتابان؟!
چهارم: این جرثومه‌های پلیدی بارها به صراحت اعلام کرده و در عمل نیز به وضوح و در اوج قساوت نشان داده‌اند که ایران اسلامی را اصلی‌ترین دشمن خود می‌دانند.
کاش تهیه کنندگان لایحه یاد شده فقط به یک نمونه از معاهدات بین‌المللی اشاره می‌کردند که دشمنان تابلودار نظام با تحریف واقعیات، از آن علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده نکرده‌اند!
۵- آیا هنوز هم می‌توان کمترین تردیدی داشت که لایحه «الحاق جمهوری اسلامی ایران به معاهده (کنوانسیون) ممنوعیت یا محدودیت کاربرد برخی سلاح‌های متعارف»! خواسته دشمنان است و هدف نهائی آن از الحاق ایران به این کنوانسیون، خلع سلاح ایران اسلامی در مقابل حملات وحشیانه دشمن خواهد بود؟!
حسین شریعتمداری
کیهان