نورنیوز - گروه سیاسی: حکومت خاندان پهلوی، چه در دوران رضاشاه و چه محمدرضاشاه، همواره با فساد مالی، غصب اموال عمومی، چپاول دارایی‌های ملی و سوءاستفاده از قدرت در هم تنیده بود. تاریخ این پدر و پسر مشحون از اقدامات نامشروع اقتصادی، دزدی، اختلاس و بهره‌کشی از ضعیفان و محرومان است. یکی از روش‌های اصلی آنان در سلطه بر ایران غارت اموال عمومی و تصاحب ثروت ملت بود. چند سال پیش بنیاد مستضعفان کتابچه‌ای منتشر کرد که در آن اموال ثبت‌شده به نام خاندان پهلوی ذکر شده بود. این کتابچه که قریب به100صفحه را در بر می‌گرفت، نشان از گستره بی‌حد و مرز فساد در دستگاه سلطنت داشت.
با این حال، امروزه برخی افراد در تلاشند که تاریخ سیاه پهلوی را تطهیر کنند و فساد عمیق این رژیم را از یاد مردم ببرند. آنان با شعار بازگشت این خاندان قصد دارند چهره‌ای موجه از گذشته‌ای آکنده از ظلم و چپاول ارائه دهند، اما تاریخ گواهی می‌دهد که سلطنت پهلوی نه‌تنها اموال نقدی هنگفتی را از کشور خارج کرد، بلکه زمین‌ها، ساختمان‌ها و املاک بسیاری را نیز به نام خود سند زد و در اقصی نقاط جهان با ثروت ملت ایران کاخ‌ها و قصرهای مجلل بنا کرد.
در حقیقت پهلوی‌ها ایران را نه به‌عنوان یک کشور با هویت و حقوق مستقل، بلکه به‌عنوان صندوق مالی شخصی خود می‌پنداشتند و به‌خود اجازه می‌دادند که بی‌هیچ محدودیتی از آن بهره‌برداری کنند. برای آنان جان، مال و ناموس مردم اهمیتی نداشت و در مسیر کسب ثروت هرگونه تجاوز و ستمی را مباح می‌دانستند.
فرح دیبا و رضا پهلوی بارها با افتخار از میزان ثروتی که از ایران خارج کرده‌اند سخن گفته‌اند، اما سؤال اساسی اینجاست که این اموال از کجا به‌دست آمده بود؟ خاندان پهلوی پیش از روی کار آمدن رضاخان چه دارایی و ثروتی در اختیار داشت که ناگهان پس از چند دهه به چنین اندوخته عظیمی دست یافت؟ اصلاحات ارضی که با شعار عدالت آغاز شد، در حقیقت بهانه‌ای بود برای تصاحب نیمی از اراضی کشور به نفع دربار و اطرافیان شاه.
با پیروزی انقلاب اسلامی این وضعیت دگرگون شد. براساس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبارزه با فساد یکی از اهداف اصلی نظام است و هرگاه فسادی کشف شود با آن برخورد خواهد شد. برخلاف دوران پهلوی که وابستگان دربار از مصونیت مطلق برخوردار بودند و اجازه هر تخلفی را داشتند، در نظام جمهوری اسلامی هر فردی که از موقعیت خود سوءاستفاده کند تحت پیگرد قانونی و قضایی قرار خواهد گرفت.
البته باید اذعان داشت که در مسیر مبارزه با فساد همچنان کاستی‌هایی وجود دارد که نیازمند اصلاح و بهبود است، اما تفاوت بنیادین این است که در نظام جمهوری اسلامی اصل بر مبارزه با فساد است، نه حمایت از آن. درحالی‌که خاندان پهلوی فساد را به‌عنوان ابزاری برای حفظ قدرت و چپاول ثروت ملی به‌کار می‌بردند امروز رویکرد غالب، شفافیت، پاسخگویی و اجرای عدالت است.
بنابراین، بازخوانی تاریخ و شناخت واقعیت‌های گذشته برای جلوگیری از تحریف و تطهیر چهره حکومت‌های مستبد امری ضروری است. ملت ایران با درک عمیق از گذشته، مسیر خود را به‌سوی آینده‌ای روشن و مبتنی بر عدالت و استقلال ادامه خواهد داد.
*پژوهشگر امور سیاسی
همشهری