نورنیوز-گروه اجتماعی: کارشناسان معتقدند که بدون کفش در خانه راه رفتن ایده خوبی است، چون کمک می‌کند قدرت عضلانی پاها که به حرکت کلی بدن کمک می‌کنند افزایش یابد. پوست پا هم می‌تواند تنفس کند و از بروز مشکلاتی مانند قارچ پا جلوگیری می‌شود. با این حال، برخی مواقع هم بهتر است کفش‌هایی نرم و مناسب بپوشید؛ آن هم زمانی است که باید کاری انجام دهید که مستلزم طولانی‌مدت ایستادن است، مانند آشپزی.
چنانچه دکتر رابرت کونه‌لو، پزشک بالینی پا، برای هافینگتن پست توضیح داده، ایستادن با پای برهنه به مدت طولانی می‌تواند به یک ناحیه از پا فشار اضافی وارد کند.
کونه‌لو که از حامیان ایده بی‌کفش در خانه است، خاطرنشان می‌کند که پابرهنه بودن به این معنی است که هچ چیز، حتی جوراب، نپوشیده باشید، چرا که حتی جوراب‌ها هم مکانیک حرکت را تغییر می‌دهند. او می‌‌گوید: «این کار قدرت عضلات درونی پا را افزایش می‌دهد؛ این عضلات که به مرور زمان و با افزایش سن و به‌ویژه در اثر پوشیدن کفش‌های نامناسب، ضعیف می‌شوند، در حفظ تحرک و تعادل کلی بدن نقش مهمی دارند و زمانی که ضعیف شوند یا از کارآیی آنها کاسته شود، توانایی فرد در حرکت، ایستادن و راه رفتن هم کاهش می‌یابد و می‌تواند به مشکلات حرکتی در دوران پیری منجر شود.»
متخصصان پوست هم اضافه می‌کنند که راه رفتن با پای برهنه در خانه به پاها اجازه می‌دهد نفس بکشند که می‌تواند از تجمع رطوبت جلوگیری کند و خطر عفونت‌های قارچی را مانند آنچه پای ورزشکار را گرفتار می‌کند، کاهش دهد.
از طرفی پابرهنه راه رفتن روی سطوح مختلف باعث تحریک حس‌ها و ارتباط بهتر با محیط می‌شود. این حس کردن سطوح با بافت‌های بدن می‌تواند آرامش ایجاد و نوعی ارتباط ذهنی با محیط اطراف فراهم کند. مشابه اثر ماساژ رفلکسولوژی (بازتاب درمانی) که با فشار بر نقاط خاص پا به بهبود سلامت کمک می‌کند. این کار به افراد امکان می‌دهد درباره بدن و محیطشان آگاهی بیشتری پیدا کنند.
بته باید توجه داشت که پابرهنه راه رفتن در خانه می‌تواند برای برخی افراد دردسرهایی هم ایجاد کند. یکی از معایب آن این است که تماس پوست با مواد تحریک‌کننده و بیماری‌زا کف زمین مانند گردوغبار، پوست و موی حیوانات خانگی یا مواد پاک‌کننده شیمیایی بیشتر می‌شود. آنچه متخصصان برای افرادی که پوست حساس یا بیمار‌های پوستی مزمن مانند درماتیت تماسی یا اگزما دارند، نگران‌کننده می‌دانند.
دکتر کونه‌لو با تایید این مشکلات، یادآور می‌شود که رعایت بهداشت محیطی می‌تواند این خطرات را کاهش دهد و اضافه می‌کند: «می‌توانید پاها را به طور مکرر بشویید، خشک کنید و کرم مرطوب‌کننده بزنید.»
خطر لیز خوردن یا فرو رفتن اجسام سخت و تیز در پا هم همیشه وجود دارد. آنچه به‌خصوص برای افراد مبتلا به دیابت یا گردش خون ضعیف عواقب جدی به همراه دارند، زیرا حتی یک آسیب جزئی به پا می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود.
از طرفی با وجود آنکه پابرهنه راه رفتن به تقویت عضلات کمک می‌کند، تکرار این کار روی سطوح سخت، ممکن است به خستگی پاها یا «فاسئیت‌پلانتار» (plantar fasciitis) منجر شود؛ وضعیتی که در آن بافتی که استخوان پاشنه را به انگشتان پا متصل می‌کند، ملتهب می‌شود. کاهش حمایت این بافت بالشتکی به مرور زمان به مفاصل پا، به‌خصوص در افرادی که قبلا مشکل پا یا مفصل دارند، فشار وارد می‌کند.
دکتر کونه‌نلو توصیه می‌کند که هنگام انجام دادن کارهایی که به ایستادن طولانی مدت نیاز دارند، مانند آشپزی، از کفش‌های حمایت‌کننده پا استفاده کنید، زیرا ایستادن طولانی‌مدت بدون کفش، ممکن است فشار زیادی به یک ناحیه از پا وارد کند و کفشی که به توزیع وزن بر تمام سطح پا کمک کند، بسیار مفید خواهد بود.