دونالد ترامپ هیچ‌وقت به مذاکره به‌عنوان یک گفت‌‌گوی برابر اعتقاد نداشته است. او فقط معامله می‌کند! چارچوب را آمریکا تعیین می‌کند و طرف مقابل فقط باید هزینه بدهد، بدون هیچ امتیازی! این سیاست را در برابر ایران، اروپا، چین و اوکراین پیگیری می‌کند.

هر روز، سیل عظیمی از اخبار ناگوار، از بحران‌های اقتصادی و سیاسی گرفته تا حوادث طبیعی و اجتماعی، به مردم منتقل می‌شود. این اخبار نه‌تنها بزرگسالان، بلکه کودکان و نوجوانان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهند. بسیاری از آن‌ها بدون داشتن درک کامل از وقایع، در معرض اطلاعاتی قرار می‌گیرند که ذهنشان را پر از نگرانی و استرس می‌کند.

دونالد ترامپ در سیاست خارجی خود نه به دنبال مذاکره، بلکه به دنبال معامله‌ای یک‌طرفه بوده است؛ رویکردی که در آن، آمریکا شرایط خود را دیکته می‌کند و طرف مقابل صرفاً باید هزینه‌های آن را بپذیرد. از اروپا گرفته تا مکزیک و چین، او همواره با ابزار فشار و تحریم، کشورهای دیگر را به پذیرش خواسته‌های واشنگتن وادار کرده است.

کارگران هر روز در جدالی تازه با گرانی و هزینه‌های سرسام‌آور زندگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در حالی که تورم، قدرت خرید را کاهش داده، مجلس از افزایش 40 تا 45 درصدی حقوق و تعدیل شش‌ماهه صحبت می‌کند. اما آیا این تصمیمات می‌تواند واقعاً تغییری در معیشت کارگران ایجاد کند، یا تنها وعده‌ای است که زیر فشار تورم محو خواهد شد؟

با آغاز مجدد مذاکرات آتش‌بس میان رژیم صهیونیستی و حماس در دوحه، این جنبش با قاطعیت بر سه شرط اصلی خود تأکید کرده و نشان داده که حاضر به پذیرش سیاست‌های وقت‌کشی تل‌آویو نیست. در حالی که اسرائیل به دنبال تمدید مرحله نخست آتش‌بس برای آزادی بیشتر اسرای خود است، حماس خروج کامل اشغالگران از غزه و تعهد به عدم ازسرگیری جنگ را شرط اصلی ادامه مذاکرات اعلام کرده است.