نورنیوز- گروه بین‌الملل: زهرا ارشادی، سفیر و معاون نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد، در نشست تصویب قطعنامه ضدحقوق بشری کانادا علیه کشورمان مواضع ایران در خصوص این قطعنامه ناعادلانه و سیاسی را بیان کرد. در ادامه مشروح سخنرانی سفیر کشورمان در سازمان ملل را از نظر می‌گذارنیم:
«بسم الله الرحمن الرحیم
جمهوری اسلامی ایران به‌طور قاطعانه قطعنامه ناعادلانه و سیاسی درباره وضعیت حقوق بشر در کشورمان را رد می‌کند. در حالی که ما اذعان داریم که همواره جای بهبود وجود دارد، لازم است بر ماهیت گزینشی، جانبدارانه و ریاکارانه این قطعنامه تأکید کنیم.
سال گذشته، نماینده پیشین کانادا به‌سختی توانست ناامیدی خود را زمانی که من نقض‌های حقوق بشر در کشورش و متحدان آن را مطرح کردم، پنهان کند. بیایید نگاهی دقیق‌تر به کارنامه اخیر کانادا بیندازیم.
در تاریخ ۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، یک حمله تروریستی شنیع در حرم شاهچراغ شیراز، زائران را هدف قرار داد. این حمله تروریستی به شهادت ۱۵ ایرانی بی‌گناه، از جمله زنان و کودکان، و مجروح شدن ۳۰ نفر دیگر منجر شد. در ۳ ژانویه ۲۰۲۴، دو انفجار تروریستی در نزدیکی محل دفن قهرمان ایران، سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، در کرمان دست‌کم ۱۰۳ نفر از جمله زنان و کودکان را به شهادت رساند و ۲۱۱ نفر دیگر را مجروح کرد. واکنش کانادا به این کشتار زنان و کودکان بی‌گناه ایرانی توسط داعش چه بود؟ مطلقاً هیچ‌چیز و سکوتی کرکننده!
در ۲۸ ژوئن و ۵ ژوئیه ۲۰۲۴، انتخابات ریاست جمهوری به‌طور مسالمت‌آمیز و موفقیت‌آمیز در ایران و کشورهای دیگر برگزار شد. کانادا تنها کشوری بود که برگزاری انتخابات را ممنوع کرد. با وجود سیاست خصمانه کانادا برای جلوگیری از مشارکت ایرانیان در فرآیند دموکراتیک انتخابات، شمار زیادی از ایرانیان مقیم کانادا برای شرکت در سرنوشت کشورشان به کشورهای همسایه سفر کردند.
با توجه به این اقدامات، چگونه می‌توان به ادعای کانادا درباره نگرانی برای حقوق بشر در کشورم اعتماد کرد؟ واقعیت این است که مردم ایران نه از لبخندهای دروغین شما خوشحال می‌شوند و نه از اشک‌های تمساح شما ناراحت؛ آن‌ها درک می‌کنند که اتحاد و استقامتشان نیروی محرک پیشرفت ملتشان به‌ویژه در زمینه حقوق بشر است. نویسنده این قطعنامه هیچ شناختی از ایران مردم، فرهنگ، دین و تمدن غنی آن ندارد. بنابراین، کانادا این قطعنامه ضدایرانی را با تکبر و ناآگاهی، و در حالی که مدعی دفاع از حقوق بشر ایرانیان است، بدون هیچ حمایتی واقعی، به‌ویژه از سوی زنان ایرانی، تهیه کرده است.
حامیان این قطعنامه یعنی کانادا، ایالات متحده، بریتانیا و آلمانی بی‌شرمانه از جنایات وحشیانه رژیم غاصب و کودک‌کش اسرائیل حمایت می‌کنند. ایالات متحده هرگونه قطعنامه یا اصلاحیه‌ای را که هدف آن توقف کشتارها و ایجاد آتش‌بس فوری و دائمی در غزه باشد، وتو می‌کند. به همراه آلمان، که دو تأمین‌کننده اصلی تسلیحات به رژیم اسرائیل هستند، آن‌ها این رژیم را از لحاظ نظامی حمایت می‌کنند و در این جنایات جنگی شریک هستند. بریتانیا از سیاست‌های ایالات متحده حمایت می‌کند و هر جنایتی را که این رژیم مرتکب می‌شود به‌عنوان «حق مشروع دفاع از خود» توجیه می‌کند و وزیر امور خارجه آن از توصیف آنچه در غزه می‌گذرد به‌عنوان نسل‌کشی خودداری می‌نماید. کانادا نیز یا در برابر نسل‌کشی جاری در غزه سکوت می‌کند یا به بهانه‌های مختلف نیروهای نظامی برای تقویت رژیم اسرائیل اعزام می‌کند.
آقای رئیس و همکاران گرامی، آیا کشتار زنان و کودکان، سوزاندن وحشتناک کودکان در برابر چشمان مادرانشان، برای وزیر امور خارجه آلمان کافی نبود تا به شورای حقوق بشر یا کمیته سوم مراجعه کند و از همه کشورها بخواهد قطعنامه‌ای علیه افراط‌گرایان صهیونیست تصویب کنند؟
البته که نه! او هرگز به‌خاطر زنان و کودکان فلسطینی، سود حاصل از فروش تسلیحات به رژیم اسرائیل را به خطر نمی‌اندازد. آیا شمار کودکانی که روزانه تکه‌تکه می‌شوند به حد مطلوب کانادا نرسیده است که کماکان درباره نسل‌کشی رژیم اسرائیل سکوت می‌کند؟ این انتظاری واقعاً حیرت‌انگیز از کشوری است که خود در کشورش نسل‌کشی کودکان بومی را مرتکب شده است.
سرکوب وحشیانه صدها دانشجو، استاد و کارکنان دانشگاه که به‌دلیل ابراز همبستگی با غزه مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و خودسرانه بازداشت شده‌اند، دورویی حیرت‌آور در قلب شعارهای «آزادی بیان» و «آزادی تجمع» را آشکار می‌کند. حتی پناهندگانی که جرأت می‌کنند از آزادی فلسطین حمایت کنند، اکنون در برخی کشورهای اروپایی با تهدید جدی اخراج روبرو هستند؛ این امر نشان می‌دهد که دموکراسی‌های به‌اصطلاح حامی حقوق فقط زمانی از این حقوق حمایت می‌کنند که مطابق با منافع سیاسی آن‌ها باشد.
هیچ حد و مرزی برای دورویی، استانداردهای دوگانه و استفاده گزینشی از حقوق بشر در سیاست خارجی کانادا و متحدانش وجود ندارد.
در پایان، جمهوری اسلامی ایران به تعهد خود به ترویج و حفاظت از حقوق بشر پایبند است. ایران به همکاری سازنده و تعامل با سازوکارهای حقوق بشری سازمان ملل و همچنین دفتر کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل ادامه خواهد داد. با توجه به موارد فوق، آقای رئیس، من درخواست رأی‌گیری درباره پیش‌نویس قطعنامه [L.41] را دارم، با این امید صادقانه که نمایندگان مسیر درست را انتخاب کرده و به آن رأی منفی دهند.»
نورنیوز