نورنیوز – گروه سیاسی: در گرماگرم روزهای پرکار و پرالتهابی که جنایات صهیونیست‌ها برای منطقه غرب آسیا و از جمله ایران رقم زده است، مسعود پزشکیان میزبان جمعی از اعضای شاخص جبهه پایداری، تندترین جناح راست گرای سیاسی امروز ایران بود. این دیدار، یکشنبه شب، درست در شامگاه روزی برگزار شد که زمزمه‌های آشکاری از احتمال عملیات متجاوزانه رژیم صهیونیستی علیه ایران به گوش می‌رسید. آن زمزمه های نگرانی آور اما برنامه دیدار رئیس جمهور با میهمانانش را منتفی نکرد و میزبان با پذیرایی از نمایندگان این طیف سیاسی، نشان داد که اشتغال به موضوعات امنیت ملی و سیاست خارجی، مانع از التفات او به مسائل جاری در صحنه سیاسی کشور نیست.
چرا پایداری؟ چرا این زمان؟
میزبانی پزشکیان از جبهه پایداری در شرایطی رقم خورد که هنوز بسیاری از طیف‌های سیاسی همسو با رئیس جمهور، در اتاق انتظار پاستور، چشم به راه فرصتی برای ملاقات با او هستند. تدارک و برگزاری این دیدار مهم، و اولویت بخشیدن به تشکلی که مشهور است در جناح مقابل دولت مستقر قرار دارد نشان می‌دهد که پزشکیان، به درستی، تحکیم و ترویج گفتمان وفاق ملی را از اردوی مقابل خود شروع کرده است. تجربه نزدیک به دوماهه دولت حکایت از آن دارد که رئیس جمهور در انتخاب همکارانش در دولت، سیاست زدگی و انحصارگرایی را کنار گذاشته و حلقه ای متنوع و چه بسا نامتنجانس از کارشناسان را به همکاری برگزیده است. او بی آنکه به سازوکار دولت ائتلافی تن داده باشد از تمامیت بنیه و بضاعت نخبگی کشور مشاوره خواسته و ترکیبی نسبتا جامع از نیروهای متکثر ایران امروز را به دولت فراخوانده است. این در حالی است که چنین سیره و رویه‌ی پسندیده‌ای از جانب برخی محافل تندرو و زیاده خواه به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است؛ تاجایی که حتی یکی از برنامه‌های سیاسی صداوسیما در قالب یک نظرسنجی جهت دار کوشید تصمیم رئیس‌جمهور را اقدامی خلاف منافع ملی معرفی کند. افزون بر این، برخی پایگاه‌های رسانه‌ای و مطبوعاتی هم، خط آتش پرحجمی را علیه رویکرد وفاق‌گرای پزشکیان تدارک دیدند و به نقد و بلکه تخطئه ی تصمیمات او اقدام کردند.
در چنین شرایطی، رئیس جمهور، نشستی صمیمی و دوستانه با بزرگان جریانی را برگزار کرد که طبق تصور عمومی، تندروترین نگاه‌ها را در حوزه سیاست داخلی، سیاست خارجی، فرهنگ و مسائل اجتماعی نمایندگی می‌کنند. جبهه پایداری که از طیف های پرقدرت و پرنفوذ در سپهر سیاسی ایران امروز است و حتی حمایت بخشی از چهره‌های بسیار متنفذ مذهبی و مدیریتی کشور را هم در سبد خود دارد در رقابت های انتخاباتی اخیر با تمام قوا در مقابل پزشکیان ایستاد و برای پیروزی رقیبش، تمام بضاعت سیاسی و اجتماعی خود را بسیج کرد. اشتراکات نظری و عملی این جناح با گفتمانی که پزشکیان به آن تعلق دارد بسیار ناچیز است. اما با اینهمه فضیلت بی همتای رویکرد "وفاق ملی" این است که حتی با رقیبان و بلکه مخالفان و معارضان سرسخت خود نیز، همنشینی و رایزنی دارد. نفس چنین نشست هایی، تصور "نادیده انگاشته شدن" و "ناچیز به شمار آمدن" را از یک جریان سیاسی معارض می گیرد. مهم ترین برکت گفتمان وفاق این است که "دیگری ساز" و "غیریت تراش" نیست و امکان همکاری با تندترین معارضان را هم ممکن می داند. واقع گراترین جریان سیاسی جریانی است که از تئوری "حذف" دست شسته باشد و تبدیل معاند به مخالف، و مخالف به موافق را دنبال کند. اکنون به نظر می رسد پزشکیان به اعتبار دیدار با تندترین جریان رقیبش، وفاق را عملا به نمایش گذاشته است.
دعوت به وحدت و وفاق
اما سلوک بر حسب گفتمان وفاق، به معنای دست برداشتن از ایده ها و برنامه ها نیست. معنای وفاق، کوتاه آمدن از شعارها و باورها نیست. به همین دلیل است که پزشکیان در سخنانش خطاب به میهمانان "پایداری" اش نکاتی را یادآور شد که چه بسا زاویه ای آشکار با دیدگاه های آنان داشت. هرچند در گزارش های رسیده از این نشست، خبری از سخنان میهمان نیست اما رئیس‌جمهور، گفتمان دولتِ چهاردهم در ایجاد انسجام در کشور را نه یک انتخاب بلکه یک ضرورت و نیاز مبرم برای حال و آینده کشور عنوان کرد و گفت: آنچه کشور را در برابر هر تهدید خارجی مصون و محفوظ خواهد کرد، تحقق وحدت در کشور است. به این اعتبار محور اصلی و کانونی سخنان پزشکیان دعوت به هم افزایی و وحدت حول منافع ملی بود.
پزشکیان در ادامه جذب حداکثری همه افراد جامعه با سلایق مختلف را از جمله اصول اساسی انقلاب اسلامی برشمرده و تصریح کرده: هدف و تلاش ما این است که با رفتار و عملکرد صحیح و اصولی با مردم، آن بخش از جامعه را که دچار دلخوری و گلایه‌مندی‌هایی شده‌اند نیز به سمت خود بیاوریم نه اینکه فاصله آنها را با نظام و حاکمیت روز به روز بیشتر کنیم.
رئیس‌جمهور اتخاذ رویکردهای تنگ‌نظرانه و رفتارهای سلبی را موجب سرخوردگی و دل‌مردگی جامعه به ویژه نسل جوان و هزینه‌تراشی برای نظام دانسته و از طرد و اخراج مخالفان از محیط کار و دانشگاه به شدت انتقاد کرده است. او در عین حال با بیان اینکه هیچ ظلمی بالاتر از آن نیست که یک حرف و رفتار غلط را به زور در جامعه اجرا کنیم افزوده: برخی، نگاه و رفتار غلط خود را به نظام و انقلاب نسبت می‌دهند و با زور و دعوا به دنبال اجرای آن در جامعه هستند. انشراح صدر و پرهیز از هر گونه برخوردهای تند و نادرست، و رفتار عزتمندانه و با حفظ کرامت آحاد جامعه، توصیه اکید رئیس جمهور در مسیر حل چالش‌های اجتماعی است.
غیر از نفس دیدار رئیس جمهور با نمایندگان اصلی ترین جریان سیاسی منتقدش، آنچه در کلام او تبلور یافته دعوت به همدلی و وفاق، و پرهیز از تندی و تندروی، و عبرت آموزی از تجربه های تلخ پیشین است. توگویی پزشکیان به جریان پایداری توصیه می کند که قدرت یک نظام سیاسی در رعایت آداب درست مردم داری و پرهیز از سختگیری های بلاوجه فراقانونی است. همین رویکرد و آرمان و شعارها بود که او را در رقابت سنگین ریاست جمهوری، به پیروزی رساند. اکثریت آنها که در این انتخابات مشارکت کردند به امید تحقق همین رویکرد حاضر شدند؛ و اکثریت کسانی که مشارکت نکردند دلیل شان ناامیدی از تحقق همین رویکرد بود. به نظر می رسد جریان پایداری که بی شک از پشتوانه سیاسی و اجتماعی مستحکمی برخوردار است لازم است رویکردهای بنیادین و باورهای پایه ی خود را در باب نظر مردم و اهمیت رأی آنها مورد بازبینی و چه بسا بازاندیشی قرار دهد. دستی که از سوی رئیس جمهور به سوی این جریان دراز شده و طالب وحدت و وفاق است می تواند پاسخی مثبت و همدلانه در پی داشته باشد مشروط بر اینکه افراد منصف و مشفق این جریان، از صدای زمخت تندروهایی که وفاق را نمی پسندند مرعوب نشوند.
نورنیوز