نورنیوز – گروه سیاسی: «ما هر روز با وحشت سر می‌کنیم چون کودکانی را می‌بینیم که بر اجساد والدین سلاخی شده خود گریه می‌کنند، خانواده‌هایی که غذا ندارند، و پزشکانی که ناچارند بدون داروی بیهوشی جراحی کنند. دانشگاه ما در این خشونت هم‌دست است و ما به آن معترضیم».
این بخشی از بیانیه دانشجویان معترض به حمایت آمریکا از اسرائیل در دانشگاه کلمبیا است که طی چند روز گذشته خبر تجمع و تحصن آنها و برخورد خشونت آمیز پلیس با آنها در سر خط رسانه ها قرار گرفته است.
در یورش پلیس به دانشجویان به درخواست رئیس دانشگاه، گفته شده که بیش از 100 نفر از دانشجویان ازجمله «اسرا هیرسی» دختر «ایلهان عمر» نماینده جمهوری‌خواه و عرب تبار ایالت مینه‌سوتا بازداشت شده اند. اشاره و اعتراض دانشجویان به همدستی دانشگاه کلمبیا در خشونت علیه فلسطینی ها به واسطه پروژه های تحقیقاتی و همکاری این دانشگاه با شرکت هایی است که به اسرائیل خدمت رسانی می کنند.
هرچند تجمعات و اعتراضات دانشجویان در دانشگاه های آمریکا از آغاز تجاوز اسراییل به غزه آغاز شد اما اتفاقی که از هفته گذشته در دانشگاه نامدار و باسابقه کلمبیا در شهر نیویورک رخ داد موج تازه و جانداری در تحرکات ضد اسراییلی دانشگاه های آمریکا به شمار می آید. دانشجویان که با برپایی چادرهایی در صحن محوطه بیرونی این دانشگاه، عملا فضا را در اختیار خود گرفته اند بارها با هجوم خشن نیروهای پلیس مواجه شدند اما همچنان به اعتراضات خود ادامه می دهند. تقریبا تمام کلاس ها مجازی شده ولی حتی هجوم پلیس و اخراج تعدادی از دانشجویان هم به فروکش کردن موج اعتراضات نینجامده است.
اکنون پس از یک هفته،نه تنها تب اعتراضات فروکش نکرده بلکه از دانشگاه کلمبیا هم فراتر رفته و برخی از مهم ترین دانشگاه های آمریکا را نیز دربر گرفته است. بر اساس گزارش رسانه ها، دانشجویان دانشگاه «ییل» در ایالت کنتیکت هم در تجمع اعتراضی خود خواستار توقف سرمایه گذاری این دانشگاه در پروژه های نظامی مشترک با رژیم صهیونیستی شدند. دانشجویان دانشگاه « بوستن» هم با راه اندازی کمپین هایی، به سیاست های آمریکا و جنایات اسرائیل در غزه اعتراض کردند. دانشگاه هارواد هم از جمله دانشگاههایی بود که تعدادی از دانشجویان معترض به سیاست های حمایتی آمریکا از اسرائیل کلاس های درس را ترک کردند. در دانشگاه های مشهور برکلی و ام آی تی نیز اوضاع بر همین منوال است.
حضور برخی شخصیت های سیاسی در جمع دانشجویان معترض و حمایت از آنها حکایت گر جدی بودن انتقادها نسبت به سیاست های حمایتی واشنگتن از اسرائیل و بی توجهی این دولت به کشتار مستمر مردم فلسطین است. از جمله این شخصیت ها می توان به "کرنل وست" نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و « سوزان ساراندون» هنرپیشه معروف آمریکایی اشاره کرد که در جمع دانشجویان معترض حضور پیدا کردند.
اکنون شواهد خبری متعددی در دست است که تحرک دانشجویی در دانشگاه های آمریکا به دانشگاه های اروپا نیز تسری یافته است. گزارش هایی از برخی دانشگاه های ایتالیا و اسپانیا وجود دارد که حکایت از شکل گیری موج جدید ضدصهیونیستی در دانشگاه های قاره سبز است. به نظر می رسد جنبش جهانی دانشجویی، آبستن تکرار تجربه ای است که در دهه 60 میلادی شکل گرفت و جریان قدرتمندی از اعتراضات متشکل و همسو علیه سیاست های خشونت طلبانه و ضد انسانی قدرت های غربی را رقم زد.
« یهودی ستیزی» حربه سیاسی صهیونست ها
در این میان و در مواجهه با اعتراضات و البته بواسطه نفوذ قابل توجه لابی صهیونیسم در آمریکا، چماق قدیمی « یهودی ستیزی» پا به میدان گذاشته است. در حالی که بخش قابل توجهی از پیروان دین یهود از مخالفان سرسخت ایدئولوژی صهیونیسم و سیاست های رژیم اسرائیل هستند، اما در آمریکا و اروپا هر گونه مخالفت با صهیونیسم و رژیم اسرائیل با برچسب « یهودی ستیزی» مواجهه می شود که البته تبعات حقوقی و سیاسی هم در پی دارد.
در همین راستاست که « نعمت مینوچه شفیق»، رئیس دانشگاه کلمبیا وقتی روز چهارشنبه گذشته در جلسه استماع کنگره برای بررسی تجمعات و اعتراضات در این دانشگاه حاضر شد، با اتهام « یهودی ستیزی» دانشجویان روبه رو و البته متعهد شد که با آن برخورد مستقیم کند.
اوج این اتهام زنی ها را جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا به کار برده که فعالان طرفدار فلسطین را به دلیل آنچه اقدامات یهودی‌ستیزانه واضح در جریان اعتراضات در دانشگاه کلمبیا خواند، محکوم کرد.
به گزارش الجزیره او گفته:« لازم است در برابر فشار هشداردهنده یهودی‌ستیزی در دانشگاه‌ها، جامعه و فضای آنلاین صحبت کنیم. سکوت، همدستی است. حتی در روزهای اخیر، ما شاهد آزار و اذیت و درخواست برای خشونت علیه یهودیان بوده‌ایم. این یهودستیزی آشکار مذموم و خطرناک است و مطلقاً جایی در دانشگاه ها یا هیچ کجای کشور ما ندارد.»
در حقیقت حامیان رژیم صهیونیستی، بی توجه به تفکیک میان یهودیت و صهیونیسم، از انگ یهودی ستیزی به نفع خود بهره می برند. چنانکه رسانه های حامی اسرائیل در ماههای ابتدایی جنگ اتهامات سنگینی را در همین راستا به «پدرو سانچز» نخست وزیر اسپانیا و حتی آنتونی گوترش دبیر کل سازمان ملل وارد کردند. روزنامه ال پاییس در واکنش به اتهامات اسرائیلی ها به سانچز در گزارشی به این موضوع پرداخت که مرز میان مخالفت با اسرائیل و یهودی ستیزی چیست.
«الخاندرو بائر»، مدیر سابق مرکز مطالعات هولوکاست و نسل‌کشی در دانشگاه مینه‌سوتای آمریکا به همین روزنامه گفته بود که « نخست وزیر اسرائیل از یهودی‌ستیزی به عنوان سلاحی برای بی اعتبار کردن مخالفان سیاسی خود استفاده می‌کند.» این روزنامه به گردهمایی 300 نفر از متخصصان یهودی ستیزی، یهودیت و خاورمیانه شناسی در سال 2019 در بیت المقدس برای روشن شدن تفاوت یهودی ستیزی و مخالفت با صهیونیسم اشاره کرده که منجر به انتشار اعلامیه موسوم به بیت المقدس شده است.
طبق این اعلامیه، «انتقاد مبتنی بر شواهد» مشروع است. مخالفت با «سیاست ها و عملکردهایی همچون رفتار اسرائیل در کرانه باختری و غزه» یهودی‌ستیزانه نیست. همچنین «اشاره به تبعیض نژادی سیستماتیک» نیز یهودی‌ستیزانه نیست و «حتی مقایسه اسرائیل با سایر نمونه‌های تاریخی، از جمله استعمارگر بودن شهرک‌نشینان یا آپارتاید، به خودی خود یهودی‌ستیزانه نیست».
در واکنش به همین موج اتهام زنی است که دانشجویان معترض دانشگاه کلمبیا با بیان اینکه«ما یک گروه متکثر هستیم که به نام عشق و عدالت جمع شده‌ایم و خواستار آن هستیم که صدایمان علیه کشتار فلسطینیان غزه شنیده شود»، درپاسخ به اتهامات یهودستیزانه در بیانیه خود تاکید کرده اند: «ما قاطعانه هر شکلی از نفرت یا تعصب را محکوم می‌کنیم و در برابر غیردانشجویانی که تلاش می‌کنند همبستگی بین دانشجویان فلسطینی، مسلمان، عرب، یهودی، سیاه‌پوست و همکلاسی‌های طرفدار فلسطین را مختل کنند، هوشیار می‌مانیم».
اعتراضات دانشجویان، جنبش می شود؟
اگر چه انتقاد به سیاست های دولت آمریکا در جنگ غزه، محدود به قشر خاصی نیست اما به نظر می رسد اعتراضات دانشجویان ظهور و بروز برجسته تری یافته است.نقش آفرینی جنبش دانشجویی در آمریکا هم مثل بسیاری از کشورهای دیگر سابقه قابل توجهی دارد. این سابقه به طور برجسته به دهه 1930 بر می گردد که اعتراضات دانشجویان واکنشی بود به مسایل روز وقت مثل بحران اقتصادی دهه 30، تبعیض نژادی و نرخ بالای بیکاری.
مقطع برجسته جنبش دانشجویی آمریکا البته به دهه 1960 و در مخالفت با جنگ ویتنام باز می گردد. در دهه های گذشته هم حرکت های دانشجویی در اعتراض به تبعیض نژادی وجود داشته است. حالا باید دید که حرکت های دانشجویان در اعتراض به سیاست های حمایتی دولت آمریکا از رژیم اسرائیل دوباره تبدیل به یک جنبش سراسری می شود؟
نورنیوز