نورنیوز ـ گروه سیاست:بخش‌هایی از بیانات رهبر انقلاب در این دیدار:
قدرت نقش‌آفرینی مردم در حوادث بزرگ را ما نباید فراموش کنیم. این را در زندگی خودمان تجربه کردیم، هم خودمان باید فراموش نکنیم، هم این تجربه را به دیگران منعکس کنیم.
امروز غزه را ملاحظه کنید. نقش‌آفرینی حضور مردم و ایستادگی مردم در یک حادثه‌ی عظیم، یعنی یک گروه کوچک، یک مردم محدود، مثلاً دو میلیون جمعیت من‌باب مثال در یک وجب زمین، آمریکای با آن عظمت را و رژیم صهیونیستی آویزان به آمریکا را عاجز کرده. قدرت حضور مردم یعنی این.
حادثه‌ی قم یک حادثه‌ای است به مراتب از این بالاتر. چرا؟ برای خاطر اینکه در روز نوزدهم دی مردم قم آمدند در خیابان، شهید هم دادند، کتک هم خوردند، عده‌ای هم زندان رفتند، اما سرآغاز یک جریانی شدند که آن جریان توانست یک رژیم وابسته‌ی مستکبر ظالم مسلّط بر این کشور را در طول مدت حدود یک سال سرنگون کند.
این را امام یاد داد به ما. نشان داد به مردم، یاد داد به مردم، که حضور آنها در صحنه معجزه آفرین است. امام سال ۴۱ و ۴۲ با عمل، با حرف، با منطق، با استدلال این را به همه‌ی ملت ایران نشان داد.
فهماند به آنها که اگر میخواهند پیش بروند، اگر میخواهند به نتایجی که مطلوب آنهاست برسند باید در میدان حضور داشته باشند. عقب کشیدن، به این و آن اتکا کردن، کنج عزلت گزیدن، این فایده ندارد، باید بیایند وسط میدان. خودش هم آمد وسط میدان.
امام به جای نشست و برخاست کردن با احزاب و گروه‌ها و جریانهای سیاسی و شخصیتهای سیاسی معروف پرمدعا که بودند در آن زمان، به جای نشستن با آنها، آمد با مردم نشست.
امیرالمؤمنین (علیه السلام) در فرمان به مالک اشتر فرمود: «و إنما عماد الدین و جماع المسلمین و عُدّة للأعداء، العامّة من الأمّة». عمادالدین یعنی تکیه‌گاه دین.
امیرالمؤمنین به ملّت خودش می‌فرماید، خطاب به ما هم هست. خیلی خب. جامعه‌ی اسلامی هستید، تکیه‌گاه اسلام‌تان امت‌اند بدنه‌ی مردم‌اند.
والعدّة الاعداء.
این ذخیره‌ی در مقابل دشمن اینها کی هستند، العامة من الامة. یعنی توده‌ی مردم. من یک وقتی یک تکه‌هایی از نامه را مطرح کردم برای مسئولین چند سال قبل از این. که آنجا حضرت مقایسه میکند بین خاصه و عامه. خاصه یعنی نورچشمی‌ها. عامه یعنی توده‌ی مردم. بیانات عجیبی درباره‌ی خاصه ذکر میکند بیانات عجیبی درباره‌ی عامه توده‌ی مردم ذکر میکند.
تکیه‌ی حضرت به این است که به توده‌ی مردم تکیه کنید. به توده‌ی مردم. وقتی یک رئیس‌جمهوری با توده‌ی مردم انس می‌گیرد حرف می‌زند کار میکند بین آنها، میرود در دل مردم یک عده‌ای از آنجا بلند میشود می‌گویند این پوپولیسم است. اهانت میکنند. نه، این مردم‌داری است. این نشان گرفتن نقطه‌ی اصلی است. توده‌ی مردم همه‌کاره‌اند.
آن رژیمی که در ۲۲ بهمن به دست مردم ایران ازاله شد و از این خاک پاک، از این کشور خدایی بیرون رانده شد، یک رژیم وابسته و کودتایی بود.
یک عده‌ای امروز نمیخواهند این را بعد از چهل سال باور کنند. آمریکایی‌ها و دور و بری‌های آمریکایی‌ها و وابستگان به آمریکایی‌ها هم با ساده‌دلی تمام، عجیب است، سیاستمدارند، دیپلماتند اما در این قضیه نهایت ساده‌اندیشی را دارند به کار میبرند. با محاسبه‌ی غلط، دارند دوباره توجیه میکنند چهره‌ی رژیمی را که چهل سال قبل، ۴۵ سال قبل با لگد مردم از این کشور رانده شده، بیرون افتاده شده.
خیلی از مشکلات امنیتی را مردم به کمک دستگاه‌های امنیتی آمدند و مشکل را برطرف کردند.
خیلی از کارها میخواستند بکنند شبیه همین فاجعه‌ای که در کرمان ایجاد کردند. مردم ملتفت شدند توجه کردند، دستگاه‌ها متوجه شدند پیشگیری کردند. شاید بشود گفت دهها برابر آن چه که اتفاق می‌افتد دشمن میخواهد انجام بدهد و خنثی میشود. خیلی‌هایش به کمک مردم است.
حضور مردم در صحنه؛ این باید ترویج بشود. هر کسی صدایی دارد هر کسی زبان گویایی دارد؛ هر کسی مخاطبی دارد، هر کسی میتواند اثر بگذارد باید روی این زمینه کار کند. وتواصوابالحق. این حق است. تواصی به حق وظیفه‌ی همه است.
این خبر در حال بروزرسانی است...
این خبر بروز رسانی می شود...
نورنیوز