«اسلامی ندوشن»،خطه مردان بزرگ فرهنگ ایران را برگزیده است

نور نیوز ـ گروه فرهنگی: دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن نویسنده، شاعر، مترجم، و استاد ادبیات دانشگاه تهران پنجم آبان سال  ۱۴۰۱ در (تورنتو) کانادا درگذشت و پیکر وی بصورت امانت در این کشور به خاک سپرده شد.

خبر انتقال دکتر اسلامی ندوشن در متنی در صفحه اینستاگرام منسوب  وی انتشار یافته است.

در این متن که با عناوین ««به ایران بیندیشیم» و «ایران را از یاد نبریم» آغاز شده، آمده است:

پیکر دکتر اسلامی نُدوشن به خاکِ پاکِ ایران بازخواهد گشت.

پیکر به امانت سپرده‌شده فرزند اصیل ایران دکتر اسلامی ندوشن که پس از جاودانگی روح بلندش، در کانادا به امانت بود بنا به وصیت وی به‌زودی در آغوش خاک پاک ایران آرام خواهد گرفت.

ر این متن تصریح شده است: «دکتر اسلامی ندوشن در پنجم اردیبهشت ۱۴۰۱ در تورنتو (کانادا) درگذشت و به صورت امانی در آن‌جا در آرامگاهی موقت سپرده شد.

بنا به وصیت او و پیگیری علاقه‌مندان، پیکر او در اواخر آبان‌ماه، جهت خاکسپاری در آرامگاه ابدی به ایران بازخواهد گشت.

جزئیات این مراسم به‌زودی اطلاع‌رسانی می‌شود.»

دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن  شاعر، منتقد، نوبسنده، مترجم، حقوقدان و پژوهشگر ایرانی سوم شهریور سال ۱۳۰۳ به دنیا آمد.

از دکتر اسلامی ندوشن آثار و تألیفات فراوانی از جمله «چشمه»(مجموع اشعار)، «زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه»، «صفیر سیمرغ»(یادداشت های سفر)، «فرهنگ و شبه فرهنگ»، «نوشته های بی سرنوشت»، «آزادی مجسمه»(درباره ایالات متحده آمریکا)، «ایران چه حرفی برای گفتن دارد» و «گفتن نتوانیم نگفتن نتوانیم» به یادگار مانده است.

«بهترین اشعار» اثر ه‍ن‍ری لانگ فلو، «شور زندگی: ماجرای زندگی ونسان ونگوگ نقاش هلندی» نوشته ایروینک استون، «آنتونیوس و کلوپاترا» اثر ویلیام شکسپیر نیز از آثار ترجمه دکتر اسلامی ندوشن  هستند.

شیرین بیانی، همسر محمدعلی اسلامی ندوشن در مراسمی که تیرماه سال ۱۴۰۲ برای این نویسنده، شاعر و پژوهشگر برگزار شد، اعلام کرد: «محمدعلی اسلامی ندوشن در نیمه راه زندگی خانه ابدی خود را نیشابور در نزدیکی خیام و در کنار عطار برگزیده است؛ در حالی که چندان فاصله‌ای با توس و فردوسی ندارد و این گزینش بسیار پرمعناست. این سه مرد بزرگ تاریخ، اندیشه و فرهنگ ایران تعلق به خراسان دارند؛ سرزمین شگفتی‌آفرین در جهان شرق.

با توجه به اظهارات همسر مرحوم دکتر اسلامی ندوشن که به نوعی انعکاس وصیت آن مرحوم به حساب می‌آید  می توان انتظار داشت که پیکر او در نیشابور و در جوار آرامگاه خیام و عطار به خاک سپرده شود.