نورنیوز ـ گروه اقتصادی: ایران خودرو و سایپا حالا بیش از ١٥٠ هزار میلیارد تومان زیان انباشته دارند، عددی بسیار بزرگ که اگر صفحه گوشی را افقی نکنید، ماشین حساب گوشی نمی‌تواند این عدد را در خود جای دهد.
طی سال‌های اخیر راه کارهای بسیاری برای جبران زیان انباشته دو خودروساز امتحان شده است، از فروش خودرو در بورس کالا طی سال گذشته و حتی کمک‌های دولتی گاه و بی‌گاه. اما بدون شک هیچ یک از این مُسکن ها سردرد میگرنی خودروسازان را آرام نکرده است. دخالت‌های دولتی با روش‌های متعدد در مدیریت، فروش، قیمت گذاری و حتی مهندسی محصول و امور دیگر هم خود نمکی بر زخم آنها بوده است و دیگر گوش اهالی صنعت خودرو از شعارها پر شده است.
اما اهل فن و کارشناسان صنعت طبق الگوهای علمی و اقتصادی که در صنعت خودرو جهان نیز تست شده‌اند، تنها راه عبور دو خودروساز بزرگ کشور از این بحران را خصوصی سازی می دانند. خصوصی سازی به این معنا که این بنگاه‌های تولیدی-اقتصادی با فروش سهام به صنعتگران متخصص یا سرمایه گذاران، رنگ بوی بهره وری و هزینه فایده را احساس کنند. زیرا بخش خصوصی به دلیل دلسوزی برای سرمایه خود، قطعا نه پروژه‌های دستوری را تاب می آورد و نه به سراغ شعار و نمایش می رود.
نکته بسیار مهم این که امروز زیان انباشته دو خودروساز بزرگ کشور به قدری زیاد است که تقریبا جبران این زیان در کوتاه مدت امکان ندارد و هیچ بانکی در شرایط اقتصادی فعلی نیز نمی تواند منابعی به این بزرگی در اختیار این دو خودروساز قرار دهد. حتی در صورتی که دولت قصد جبران و کمک به دو خودروساز را داشته باشد نیز در حقیقت این کمک از بیت المال و جیب مردم خواهد بود.
در حالی که با خصوصی سازی می توان این بار را برای همیشه از شانه دولت و مردم برداشت. جالب است بدانید، تبدیل معادل ۱۵۰ هزار میلیارد تومان به دلار(دلار ۵۰هزار تومان) حدود ۳میلیارد دلار است.در حالی که هزینه ساخت یک استادیوم مجهز که استانداردهای جهانی را دارا باشد به طور میانگین ۳۴۵میلیون دلار است .
برای مثال برای ساخت استادیوم الثمامه و احمد بن علی در قطر به ترتیب ۳۴۰میلیون دلار و ۳۶۰میلیون دلار هزینه شده است. یعنی با زیان انباشته امروز خودروسازان می توان ۸ استادیوم با استانداردهای جهانی ساخت! آنچه بر کسی پوشیده نیست، این که دو خودروساز بدون این که خصوصی شوند توان جبران زیان انباشته خود را در شرایط فعلی اقتصادی حتی در درازمدت هم ندارند. زیرا اگر این ظرفیت وجود داشت، دست کم در سال های اخیر حداقل روند زیان دهی دو خودروساز کُند می‌شد. شاید وقت آن رسیده باشد که یک بار برای همیشه یک تصمیم شجاعانه در دولت فعلی گرفته شود و دو خودروساز بزرگ وارد کانال خصوصی سازی شوند تا خون بهره وری در رگ‌های آنها دمیده شود. فراموش نکنیم ایران خودرو و سایپا به لحاظ ماهیت صنعتی و زیرساخت هایی که در اختیار دارند، تنها کارخانه تولید اتومبیل نیستند، بلکه باید با چشم سرمایه ملی به آنها نگاه کرد.
عصر خدمات