نورنیوز ـ گروه سیاسی: امارات عربی متحده به عنوان یکی از همسایگان ایران، گرچه روابط تجاری خوبی با ایران دارد و طی دوره اخیر نیز با توجه به سیاست دولت سیزدهم در نگاه ویژه به همسایگان و تحولات مثبت ناشی از آن، این روابط گسترش یافته، اما این کشور همواره مرکز ثقل تشدید اختلاف در موضوع جزایر سه‌گانه ایرانی بوده است.
این در حالی است که مطابق اسناد صریح حقوقی و تاریخی، امارات هیچ حقی در مورد این جزایر ندارد و ادعاهایش در مورد حاکمیت بر این بخش از سرزمین ایران، کاملا بی‌منطق و بلکه زورگویانه است، چه، موضوع طبق توافق سال ۱۹۷۱ با شیخ شارجه، یعنی قبل از اعلام استقلال امارات، تعیین تکلیف شده است.
دولت ابوظبی اما در مغالطه‌ای آشکار و البته با ظاهری فریب دهنده مدعی است که ایران باید بر اساس حقوق بین‌الملل و سازوکارهای بین‌المللی اختلاف خود با امارات را حل‌وفصل کند! حال آنکه چارچوب‌ها و رویه حقوقی بین‌المللی اساسا چنین چیزی را درباره موضوعات خاتمه یافته بر نمی‌تابد.
نکته اینکه؛ مطابق منطق حقوقی، چند نفر یا چند کشور نمی‌توانند دور هم بنشینند و توافق کنند که تعهدی برای شخص یا کشور ثالثی که در آن جلسه حضور ندارد ایجاد نمایند، به ویژه آنکه این شخص ثالث (ایران) نه در آن جلسات حضور دارد و نه رضایت، بنابراین چنین تصمیمی در همه ساختار‌های قانونی و حقوقی دنیا باطل و بلااثر است.
البته می‌توان حدس زد که هدف امارات از این رفتارها، تولید ادبیات برای آینده است، زیرا دیپلمات‌ها یا حقوق‌دانان عموما سعی می‌کنند با پیش‌بینی آینده، در قطعنامه‌ها و اسناد دیپلماتیک ادبیاتی تولید کنند تا اولا در اثر تکرار بتوانند ذهن مخاطب را به‌نفع خود تغییر دهند و ثانیا در زمان حل اختلاف بتوانند به آنها استناد کنند و درست به همین دلیل است که ایران برای جلوگیری از این اتفاق در آینده، به هر بیانیه یا قطعنامه‌ای در این خصوص پاسخ می‌دهد.
در خصوص این رفتار اماراتی‌ها توجه به چند نکته مهم ضروری است:
نخست؛ این رفتار امارات به وضوح نشان می‌دهد که دست آنها از هرگونه سند و شواهد متقن خالی است لذا با تولید اسناد جدید یا به عبارت دقیق‌تر، «سندسازی»، تلاش می‌کند موضوع مختومه‌ای را باز نگه داشته و از این طریق به جلب نظر سایر کشورها بپردازد.
دوم؛ طبعا برای هر کشوری از جمله ایران، «تمامیت سرزمینی» یکی از مهم‌ترین خطوط قرمز است که متعلق به این دولت و آن دولت هم نیست و هر ایرانی با هر عقیده و دین و مذهب و قومیتی روی آن حساسیت دارد، لذا نمی‌توان بدون توجه به این خطوط قرمز ادعای بازتنظیم روابط داشت و این رفتارهای غیر دوستانه حتما بر نوع روابط ایران با این کشورها اثر جدی خواهد گذاشت.
سوم؛ کشورهایی که بیانیه‌هایی از این دست را امضا می‌کنند اعم از اتحادیه اروپا، روسیه، چین، ژاپن یا هر کشور دیگری، باید بدانند که پیوستن آنها به این بیانیه‌ها حداقل یک اقدام غیر دوستانه دیپلماتیک تلقی می‌شود، حال آنکه اثر منفی این اقدامات بر ثبات و امنیت منطقه که برای همه از جمله کشورهایی که به بازی امارات تن می‌دهند بسیار مهم است.
چهارم؛ فارغ از چرایی این دست اقدامات از سوی امارات که صراحتا مغایر راهبرد محوری این کشور در توسعه همکاری‌های اقتصادی و تجاری است، مقامات این کشور باید متوجه اثرات سوء و امنیت‌زدای این اقدامات باشند.
نورنیوز