نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: بدون شک «گوانتانامو» نه تنها نام یک زندان مخوف، بلکه نماد تمام‌عیار نقض عینی حقوق بشر از سوی دولتی اشغالگر و تروریست‌پرور به نام ایالات متحده آمریکا است که از زمان بوش پسر تا امروز مظهر طغیان و سرکشی حقوق بشری واشینگتن محسوب می‌شود.
نکته جالب توجه اینکه؛ این زندان گرچه به نام جمهوری‌خواهان سند خورده اما حتی در طول حضور دو رئیس جمهور دموکرات (اوباما و بایدن) در کاخ سفید، همچنان به فعالیت خود ادامه داده است تا بر همگان اثبات شود که اشغال‌گری و شکنجه به رویکردی دوحزبی در حوزه امنیت خارجی آمریکا تبدیل شده است.
خانم «فیونولا نی اولاین» حقوق‌دان ایرلندی‌الاصل و بازرس مستقل سازمان ملل متحد که دوشنبه گذشته گزارش ۲۳ صفحه‌ای خود به شورای حقوق بشر سازمان ملل را درباره مشاهداتش از گوانتانامو در یک نشست خبری قرائت می‌کرد، گفت: ۱۹ تن از ۳۰ زندانی محبوس در گوانتانامو که برخی از آنان ۲۰ سال از حضورشان در این زندان می گذرد، حتی با یک مورد اتهام هم مواجه نشده‌اند!
او ضمن ابراز نگرانی عمیق، دلیل ادامه بازداشت آنان را «عدم تمایل مقامات ایالات متحده برای رویارویی با عواقب شکنجه و سایر بدرفتاری‌هایی که با بازداشت‌شدگان انجام می‌شود» دانست.
اولین بازرس مستقل سازمان ملل که از بازداشتگاه ایالات متحده در خلیج گوانتانامو بازدید کرده، اعلام کرد: ٣٠ مردی که در آنجا نگهداری می‌شوند تحت قوانین بین‌المللی به طور مداوم با رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز روبرو هستند.
به گفته او بسیاری از بازداشت شدگانی که با آنها ملاقات داشته شواهدی از «آسیب و پریشانی روانی عمیق از جمله اضطراب، درماندگی، ناامیدی، استرس، افسردگی و وابستگی» نشان می‌دهند.
فیونولا نی اولاین همچنین عقیده دارد که بسیاری از زندانیان گوانتانامو که از حمایت خانواده و جامعه محروم هستند، برخی بدون محاکمه زندانی شده و برخی بدون آنکه متهم شوند، به مدت ۲۱ سال در آنجا محبوس مانده‌اند. این افراد دست به اعتصاب غذا زده و از تغذیه اجباری، آسیب رساندن به خود، وسوسه خودکشی و پیری زودهنگام رنج می‌برند.
فارغ از ماهیت افرادی که در زندان گوانتانامو به سر می‌برند، گزارش اخیر فیونولا نی اولاین نشان دهنده دو واقعیت محض است:
نخست اینکه؛ بر خلاف القائات و گزاره‌های دروغ مقامات آمریکایی و غربی، زندان گوانتانامو بسته نشده و شکنجه‌گری در آن کماکان در سایه سکوت سازمان‌های مدعی حقوق بشر ادامه دارد.
نکته دوم اینکه؛ ارسال بازرس ویژه سازمان ملل متحد به گوانتانامو برای اولین بار پس از 20 سال به وضوح نشان می‌دهد که سازمان ملل متحد چگونه در طول دو دهه نسبت به انجام حداقلی‌ترین وظایف خود در قبال این پرونده حساس بی‌توجه بوده است!
افتضاح کار آنجاست که سازمان ملل ارسال بازرس ویژه به گوانتانامو پس از سال‌ها جنایت آَشکار در این زندان را نوعی افتخار برای خود قلمداد می‌کند!
این همان تعارض ساختاری و عملیاتی در انجام مسئولیت‌های حداقلی سازمان ملل متحد است که آمریکا و متحدانش آن را تبدیل به محفلی برای سلطه‌گری و اعمال زور سیستماتیک در نظام بین‌الملل کرده‌اند.
تلخ‌تر اینکه، بازرس سازمان ملل متحد بدون توجه به ماهیت غیرقانونی بنای این زندان و اشغال عراق و افغانستان توسط آمریکا، نسبت به اینکه «پیشرفت‌هایی در برخورد با زندانیان گوانتانامو» رخ داده، ابراز خرسندی کرده است!
نورنیوز