نورنیوز ـ گروه بین‌الملل: «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه روز سه‌شنبه ۲۱ فوریه اعلام کرد که روسیه مشارکت خود در «پیمان استارت نو» مبنی بر خلع تسلیحات هسته‌ای را تعلیق می‌کند و اگر آمریکا در انجام آزمایش‌های هسته‌ای پیش‌دستی کند، روسیه نیز چنین آزمایشاتی را انجام خواهد داد.
او در یک سخنرانیِ به شدت ضد غربی تاکید کرد که تعلیق مشارکت روسیه در پیمان «استارت نو» و آمادگی برای انجام آزمایش تسلیحات هسته‌ای جدید به معنای بیرون رفتن کرملین از این پیمان نیست.
آنچه اکنون نمود و موضوعیت دارد، «برزخ امنیتی غرب» در جنگ اوکراین است. صورت‌بندی این وضعیت دوگانه و مبهم که به ضرر منافع آمریکا-اروپا است چندان دشوار به نظر نمی‌رسد.
روس‌ها اکنون تعهدات خود در پیمان استارت نو را به حالت تعلیق در آورده‌اند و در این معادله دو انتخاب بیشتر وجود ندارد؛ یکی بازگشت به پیمان استارت نو و دیگری خروج از آن.
مقامات روسی مقامات ناتو را در نوعی برزخ امنیتی قرار داده‌اند به این معنا که اقدام بعدی روس‌ها یعنی خروج از پیمان یا بازگشت کامل به آن در گروی تصمیم‌سازی معقول بازیگران غربی در قبال جنگ اوکراین و متعلقات آن است.
انتشار خبر تعلیق پیمان استارت نو توسط مسکو، به وضوح نشان می‌دهد که مقامات آمریکایی بر خلاف ادعای خود، قدرت رصد بازی روسیه و ترتیبات زمانی و دامنه تصمیم‌سازی‌های مسکو در معادله پیچیده جنگ اوکراین را از دست داده‌اند.
در چنین شرایطی دستگاه‌های امنیتی غرب نیز به نوعی مقهور دام امنیتی روس‌ها در یکی از حساس‌ترین برهه‌های جنگ اوکراین شده‌اند.
در این میان، مقامات اروپایی به واسطه قرابت جغرافیایی به صحنه نبرد اوکراین، بیش از آمریکا نگران شرایط پسا تعلیق پیمان استارت نو توسط روس‌ها هستند.
نکته آنکه؛ ماهیت و جنس تصمیم پوتین راهبردی است زیرا نه تنها محصور به جنگ اوکراین، بلکه معطوف به موازنه قدرت میان مسکو و غرب است. بنابراین نمی‌توان نسبت به تصمیم اخیر روس‌ها نگاهی تاکتیکی و کوتاه‌مدت داشت.
آثار این تصمیم پس از پایان جنگ اوکراین و در حوزه «بازدارندگی» و «خلع سلاح» تا مدت زمان طولانی باقی خواهد ماند.
از سوی دیگر؛ مقامات روسیه این تصمیم مهم را برگرفته از تناقض رفتاری غرب در قبال موضوع «کنترل تسلیحات جمعی» قلمداد می‌کنند، چه، در حالی که ایالات متحده بر از سرگیری بازرسی از تأسیسات هسته‌ای روسیه ذیل این معاهده اصرار دارد، اما ناتو اوکراین را در انجام حملات پهپادی به پایگاه‌های هوایی روسیه که محل استقرار بمب‌افکن‌های راهبردی با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای هستند، پشتیبانی می‌کند.
نکته پایانی اما به ناکامی غرب در راهبری مدل «هدایت مدیریت شده منازعات» در نظام بین‌الملل باز می‌گردد.
برخی سیاست‌مداران غربی در اتاق‌های فکر و تصمیم‌گیریِ جنگ اوکراین، پیش‌فرض خطرناکی را مبنی بر «قابلیت مدیریت جنگ اوکراین» در محاسبات خود در این میدان قرار می‌دهند، حال آنکه اقدام اخیر روسیه نشان داد که قدرت خطرپذیری مسکو در تقابل با مداخله‌گرایی مزمن اعضای ناتو و تجهیز نظامی کی‌یف توسط آمریکا و اروپا افزایش یافته است.
این بدترین خبر ممکن برای اعضای اروپایی پیمان آتلانتیک شمالی محسوب می‌شود، زیرا آثار میدانی استمرار تعلیق پیمان استارت نو در وهله اول متوجه حوزه جغرافیایی-امنیتی اروپاست.
شاید این شرایط موجب شود که افرادی مانند «امانوئل مکرون» رئیس جمهور فرانسه و «اولاف شولتز» صدراعظم آلمان، عواقب بازی نامتوازن و ماجراجویانه خود در جنگ اوکراین را بیش از گذشته درک کنند.
نورنیوز