نورنیوز - گروه اقتصاد: دو سال از زمانی که بوریس جانسون، نخست‌وزیر پیشین انگلیس، توافق برگزیت را امضا و پیروزمندانه اعلام کرد که این کشور وارد دوره‌ای از «برابری، پویایی و رضایت» خواهد شد، می‌گذرد.
جانسون در آن زمان ادعا کرد توافق برگزیت به شرکت‌های انگلیسی این امکان را می‌دهد تا با اتحادیه اروپا «تجارت بیشتری انجام دهند» و دست لندن را برای انعقاد قراردادهای تجاری بیشتر در سراسر جهان همزمان با حفظ صادرات بی‌وقفه به بازار 450 میلیون مصرف‌کننده فعلی نیز باز خواهد گذاشت.
اما در آستانه سال جدید میلادی تنها عضو گروه 7 که هنوز بر مشکلات اقتصادی خود بعد از پاندمی کرونا فائق نیامده است و همه وعده‌های برگزیتی جانسون را نیز بر باد رفته می‌بیند، انگلیس است.
لندن در 2023 با سقوط ارزش پوند، واردات پر هزینه و افزایش تورم دست به گریبان است و از همه بدتر حتی در شرایطی که سایر کشورهای جهان از رونق تجاری پس از همه گیری برخوردار شده‌اند هنوز نتوانسته صادراتش را سروسامان دهد.
اعتصاب کارگران و کادر درمان که به دلیل پایین بودن حقوق و بدی شرایط زندگی هر روز به هزینه‌های جاری دولت ریشی سوناک می‌افزاید نیز به کابوسی بدل شده که سایه تاریک آن بر اقتصاد بریتانیا سنگینی می‌کند و برای دولت سوناک چاره‌ای جز افزایش مالیات باقی نگذاشته است.
اگرچه برگزیت را نمی‌توان تنها دلیل بحران اقتصادی بریتانیا خواند اما حل مشکلات اقتصادی را برای دولت سوناک و چارلز تازه بر تخت نشسته دشوارتر کرده است.
بریتانیا سال جدید میلادی را در شرایطی آغاز می‌کند که با از دست دادن دسترسی نامحدودش به بازار اتحادیه اروپا به عنوان بزرگترین بلوک تجاری‌اش در بدترین وضعیت اقتصادی خود قرار دارد و بدتر آنکه جایگزینی نیز برای آن‌ها نیافته است و حتی تعامل با مشتریان انحصاری مستعمراتی‌اش مانند استرالیا و نیوزلند هم تراز مثبتی را برایش به ارمغان نیاورده است.
سال نو میلادی برای بریتانیا حتی اگر مشکلات شدید اقتصادی در میان نبود باز هم در حالی آغاز می‌شود که ترس دولت ریشی سوناک از تکرار تجربه ناموفق لیز تراس و سلطنت چارلز سوم که دیگر نماد همبستگی سیاسی انگلیس با مستعمراتی که دل خوشی از یدک کشیدن نام سلطنت ندارند آغاز می‌شود و اینها نشان از آن دارند که شهروندان انگلیسی با سپری کردن «زمستان سرد» پیش رو به استقبال خورشید بهاری نخواهند رفت.
نورنیوز