نورنیوز - گروه فرهنگ و جامعه: ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آغاز تهاجمی از سوی همسایه غربی ایران بود که بدون هیچ اخطار رسمی در خصوص هر اختلاف فرضی و بدون هیچ پیش مذاکره موفق یا ناموفقی و به صرف رصد شرایط بی‌ثباتی که با پیروزی انقلاب اسلامی برای کشور پیش آمده بود، طمع برای جداسازی قسمتی از خاک ایران را در دل صدام حسین زنده کرد و گمان برد جمهوری اسلامی تازه تأسیس که درگیر اختلافات طبیعی بعد از پیروزی است و به بهای جدا شدن قسمتی از خاکش حاضر خواهد شد دردسرها و مشکلات جدیدی تحت عنوان «جنگ» را مهار کند و به تثبیت قدرت سیاسی جدید قناعت کند.
پیشروی باور نکردنی از مرز جنوب بر این تحلیل متوهمانه مهر تأیید زد تا رئیس جمهور مادام العمر عراق عزم خود را بر جداسازی جنوب ایران جزم کند تا بتواند با راهیابی به خلیج فارس و تسلط بیشتر بر نفت، هم ثروت هنگفتی را به چنگ آورد و هم وضعیت ژئوپلیتکی خود را از بن بست درآورد .به زعم او تنها چیزی که در این تهاجم ارزش اندیشیدن نداشت، خواست و اراده ساکنان جغرافیایی بود که مورد تهاجم ارتش بعثی قرار گرفت.
مقاومت جانانه مردم خوزستان آرام آرام واقعیت‌های صحنه نبرد را جایگزین توهمات سران نظامی عراق کرد و نشان داد که اگر مردم یک سرزمین نخواهند، ابزار قومیت و زبان مشترک نیز برای توجیه تجاوز، نمی تواند کارایی موثری داشته باشد. این مقاومت وقتی شکلی حماسی گرفت که با معیار عقیده و ارزش‌های انسانی آراسته شد و همه ساکنان سرزمین ایران برای دفاع از این پیکره واحد تحت لوای رهبری واحد به میدان آمدند. مردم ایران با زبان‌های مختلف از سرزمین‌های متفاوت و با فرهنگ‌های متنوع توانستند با الگویی واحد، «دفاعی» را سامان دهند که به راستی انسان‌های اخلاق محور در سراسر جهان از هر عقیده و تفکری آن را «مقدس» نامیدند.
شاید بتوان در کم و کیف این دفاع سراسری و تصمیم‌های مصداقی آن چون و چراهای عقلانی آورد تا چراغی باشد برای مسیر بهتر در شرایط همانند، اما آنچه مهم است ارزشمندیِ اتحادی ملی است که ضرورت‌های جنگ را در سطح ملی تشخیص داد و معذوراتش را برای دفاع از کیان ملی کنار گذاشت و اختلافاتش را نادیده گرفت و بر اساس هدفی مشترک، اولویتش را به مقاومتی داد که بقیه اموراتش به سرنوشت آن گره خورده بود. چنین نگاهی و چنین رزم آورانی و چنین عقیده‌ای که بتواند انسجامی بی‌نظیر را تحقق بخشد لاجرم برای همه اعصار و برای تمام نسل‌های این سرزمین مورد احترام خواهد بود و همواره به عنوان ارزشی معنوی که می‌تواند موجد ارزش‌های مادی و امنیت سرزمینی باشد.
از سوی مردم ایران با هر قومیت، زبان، فرهنگ و حتی عقیده و دینی ودر سطح ملی مورد تجلیل قرار خواهد گرفت. بی‌شک حماسه آفرینان این رخداد کم نظیر اعتقادی و ملی به عنوان یادگاران دفاع مقدس در همه اعصار تاریخ با قدردانی آیندگان مواجه خواهند شد و الگویی قابل تکرار برای کشورها و سرزمین‌های دیگری خواهند شد که مقاومت، نیاز مبرم آنهاست.
نورنیوز