سید عباس عراقچی در پاسخ به سوالی در مورد جزییات نامه ترامپ به مقام معظم رهبری گفت: نامه بیشتر جنبه تهدید دارد، ولی فرصت‌هایی را نیز به اصطلاح ادعا می‌کند که وجود دارد.

از محتوای نامه ترامپ خبری در دست نیست، ولی هر چه باشد، چهار نکته زیر در فضاهای منطقه ای و بین المللی جا افتاده است.

نامه ترامپ به ایران گمانه‌زنی‌های زیادی را برانگیخته. برخی آن را تغییر رویکرد واشنگتن و برخی دیگر با استناد به سوابق و برخی شواهد سیاسی،صرفاٌ آن را تکرار مطالبات یک‌جانبه قبلی می دانند. اگر چنین باشد، نیازی به پاسخ نیست، اما انتشار متن آن برای شفاف‌سازی لازم است.

پس از دریافت نامه دو گزینه‌ای مذاکره و یا افزایش تنش‌ها از سوی ترامپ، ظاهرا از سخنان آقای عراقچی وزیر امور خارجه چنین استنباط می‌شود که کم‌کم گزینه مذاکره غیر مستقیم برجسته می‌شود.

بعد از پنج روز نامۀ ترامپ بالاخره به ایران رسید. قاعدتاً نباید این نامه این‌قدر طول می‌کشید. البته بعید هم نیست که طرف ایرانی قبل از دریافت نامه قدری تأمل کرده باشد که اصلاً نامه را دریافت کند یا نه. حالا پرسش اصلی این است که آیا جمهوری اسلامی مذاکره خواهد کرد؟

نامه رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، به رهبر معظم انقلاب آیت‌الله سید علی خامنه‌ای، صرفاً یک اقدام دیپلماتیک معمولی نبود، بلکه نشانه‌ای از سردرگمی و آشفتگی در سیاست‌های واشنگتن در قبال تهران به شمار می‌رفت. این اقدام غیرعادی بود،

ترامپ مدعی ارسال نامه به رهبر ایران برای مذاکره شد. عراقچی هم گفت: تا فشار حداکثری ادامه دارد، مذاکره منتفی است. «الرای الیوم » می‌گوید: غرب باید بین دیپلماسی واقعی و تحریم‌ها انتخاب کند.

محتوای نامه ترامپ هنوز افشا نشده، اما هم‌زمانی ارسال آن با تحریم‌های جدید، نشان می‌دهد که سیاست آمریکا در قبال ایران تغییری نکرده. از لیبی تا کره شمالی و برجام، مذاکره فقط پوششی برای تشدید فشار بوده است. اگر واشنگتن به‌دنبال گفت‌و‌گو بود، حداقل تا دریافت پاسخ ایران صبر می‌کرد!

عباسی با اشاره به نامه ترامپ به ایران گفت: در نامه علی الظاهر پیش شرط گذاشته شده و گفته شده جمهوری اسلامی ایران باید روابط خودش را با لبنان، با عراق و با یمن به نوعی کشورهایی که محور مقاومت هستند با آن ها تعدیل کند و آنچه که ما می‌خواهیم در مورد آن انجام بگیرد.

ارسال نامه دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به رهبر معظم انقلاب از طریق امارات، آن هم پس از یک هفته تأخیر، گمانه‌زنی‌ها درباره محتوای پیام، دلیل عدم استفاده از کانال‌های سنتی دیپلماسی و نقش میانجی‌ها، به‌ویژه روسیه، را افزایش داده است؛ موضوعی که با اظهارات انتقادی لاوروف وزیر خارجه روسیه درباره درخواست‌های فراتر از مسئله هسته‌ای توسط آمریکا، پیچیده‌تر شده است.