در شرایط فعلی جامعه، خطرناک‌تر و ترسناک‌تر از ویروس کرونا نتایج مخرب و آسیب‌های روانی و اجتماعی عمیقی است که به شکل بلندمدت بر افراد موثر است. آسیب‌هایی که می‌تواند بعضا زندگی یک فرد را برای همیشه تخریب کند.
نورنیوزـ گروه جامعه: آسیب‌های روانی و اجتماعی از نتایج مستقیم شرایطی است که به علت اپیدمی شدن کووید-19 در جهان به‌وجود آمده است. در این گزارش سعی شده به علل و نتایج آن پرداخته شود.
«مهم ترین تاثیر ویروس کرونا بر بیماران زیاد شدن انعقاد خون و در نتیجه سکته مغزی است. کرونا سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند و باعث می شود که سیستم ایمنی علیه ریه دربرابر مغز وارد فعالیت شود و احتمالا ویروس به طور مستقیم می تواند به سلول های مغزی حمله کند.»
احتمالا با خواندن جملات مذکور، هر فردی برای بار چندم احساس ترس و نگرانی را در خود تجربه می‌کند؛ نگرانی از ابتلا به کویید-19، نگرانی از بستری شدن در بیمارستان، نگرانی از مردن به دلیل کرونا؛ اما چند درصد از همین مردم به جوانب مشکلات روانی که به واسطه اپیدمی شدن کرونا رخ می دهد توجه می‌کنند؟!
نه تنها مردم، بلکه بسیاری از مسئولین هم تمام حواس و توجه شان را روی سایر عوامل، بالاخص اقتصادی متمرکز کرده‌اند که مثلا آمار مرگ و میر به علت کووید-19 چند درصد است یا جامعه با چه آینده سخت اقتصادی یا سیاسی رو به روست!
اما مهم‌تر و قابل توجه‌تر از همه موارد مکتوب، تاثیرات مستقیم یا غیرمستقیم این ویروس بر سلامت روانی و اجتماعی افراد است، به این علت که اثرات روانی کویید-19 ممکن است فراتر از مدت زمان ابتلا به این بیماری باشد. این اثرات برای افراد نوجوان و جوان بسیار عمیق‌تر و پرشکاف‌تر است زیرا توان مقابله و کنار آمدن از جهت روانی دشوارتر است.
دکتر افشارپور نائب‌رئیس سازمان نظام روان‌شناختی استان بوشهر، به عواملی همچون انزوا، ترس، احساس ناامنی و نگرانی اشاره می‌کند و آن را از اصلی ترین پیامدهای روانی این ویروس تلقی می‌کند.
در خیابان، مترو، تاکسی، اتوبوس بیشتر افراد ترجیح می دهند دور از هم باشند؛ احتمالا این دوری به دلیل توصیه های مرکز بهداشت مبنی بر حفظ فاصله گذاری اجتماعی نیز هست؛ اما این امر از یک ترس روانی اجتماعی ناشی می‌شود که بیشتر افراد ترجیح می‌دهند در فواصل نزدیک با کسی ارتباط نداشته باشند.
این دوری تا جایی پیش می‌رود که بسیاری از افراد تنهایی و انزوا را به هر نوع جمع گروهی ترجیح می دهند. انزوایی که از آن صحبت می‌کنیم نتایج بسیار مخربی دارند؛ مثل اختلال‌های شدید روانی، افسردگی، جدایی، خودکشی، وسواس و... .
در این شرایط و با این مسائل موجود، یکی از اصلی‌ترین عواملی که باعث اختلالات روانی و آسیب به سلامت روان افراد می‌شود این است که عدم اطمینان نسبت به آینده روشن و نبودن زمان پایان این ویروس برای بسیاری وحشتناک و موجب ناامیدی است.
این حس ناامیدی سببب کم شدن قدرت افراد نسبت به امور اطرافشان است؛ یعنی در بلند مدت افراد نسبت به زندگی و اتفاقاتی که برایشان در دنیای اطراف به وجود می‌آید، احساس بی‌مسئولیتی و بی‌کارکردی می‌کنند.
حال در این شرایط سخت وظیفه اصلی دولت نه تنها حل مسائل و چالش‌های اجتماعی و اقتصادی است که مهم‌تر از آن پیش بینی و حل چالش‌های روانی-اجتماعی پیش روست.
این حمایت و توجه دولت به مسائل مذکور تاجایی حائز اهمیت می‌شود که مدیر بخش سلامت روان در سازمان جهانی بهداشت می‌گوید :«بخشی از میلیاردها پولی که دولت‌ها برای مهار کووید-19 درنظر گرفته‌اند باید صرف توسعه خدمات بهداشت و درمان و سلامت روان نیز بشود، اما درصد آن بسیار کم است.»
در همین راستا باید به این نکته توجه شود دولت و ملت تا چه اندازه تاثیرات روانی -اجتماعی این ویروس را جدی گرفته است و برای پیشگیری آن تلاش می‌کند.