دعوت پاریس از وزیر امور خارجه ایران صرفاً یک دیدار دیپلماتیک نیست؛ بلکه آزمونی برای سنجش تغییر روایت‌سازی غرب و میزان آمادگی اروپا برای ترک سیاست «مهار ایران» است. سفر عراقچی به فرانسه می‌تواند محک جدی‌ای برای سنجش صداقت غرب در تنش‌زدایی واقعی و پایان دادن به کلیشه‌های فرسوده گذشته باشد.
نورنیوز-گروه بین‌الملل: اعلام رسمی وزارت خارجه فرانسه مبنی بر دیدار ژان نوئل بارو با سید عباس عراقچی، آن هم پس از حضور وزیر خارجه ایران در نشست سازمان منع سلاح‌های شیمیایی، نقطه‌ای حساس در معادلات دیپلماتیک است. سخنگوی وزارت امور خارجه با تأکید بر استفاده ایران از هر فرصت برای بیان صریح مواضع—از جمله درباره جنایات رژیم صهیونیستی در فلسطین و لبنان، مسائل هسته‌ای و سایر پرونده‌های بین‌المللی—توضیح داد که این سفر صرفاً پاسخ به دعوت فرانسه نیست؛ بلکه بستری برای مطالبه‌گری ایران و تبیین چارچوب‌های اصولی خود است.
اهمیت این دیدار در بستر زمانی آن نهفته است؛ زمانی که غرب به‌ویژه فرانسه از انباشت ذهنی و بی‌اعتمادی ایرانیان مطلع شده و مجبور است در شیوه رفتار و روایت‌سازی خود تجدیدنظر کند. پاریس، اگر خواهان گفت‌وگویی مؤثر است، باید نشان دهد که از الگوهای ناکارآمد گذشته عبور کرده است.
پایان دادن به روایت‌سازی جعلی «ضرورت مهار ایران»
رفتارشناسی غرب نشان می‌دهد که سیاست گذاران اروپایی و آمریکایی سال‌هاست با ساخت یک روایت جعلی تحت عنوان «مهار ایران»، همزمان هم از جنایات رژیم صهیونیستی حمایت کرده‌اند و هم افکار عمومی را از بحران اصلی در غزه منحرف ساخته‌اند.
اصرار ترامپ بر حمله نظامی به ایران، تلاش غرب برای تحمیل اسنپ‌بک، فشار برای حذف توان غنی‌سازی و موشکی، روایت‌سازی رسانه‌های غربی درباره میانجی‌گری عربستان و ادعا درباره نقش ایران در تنش‌های منطقه‌ای در چارچوب تثبیت همین دروغ مفهومی است.
غرب باید بداند که این روایت دیگر خریداری ندارد. مطالبه جهانی در شرایط کنونی نه «مهار ایران»، بلکه مجازات رژیم صهیونیستی و حامیان مستقیم جنایات آن است. اگر فرانسه واقعاً به دنبال اعتمادسازی است، نخستین گام، کنار گذاشتن این دروغ ساختاری و پایان دادن به ایران‌هراسی سازمان‌یافته است.
مذاکره برای مذاکره؛ راهبردی که دیگر کار نمی‌کند
کارنامه تاریخی غرب نشان می‌دهد که مذاکره نه برای حل مسئله، بلکه برای خرید زمان و شرطی‌سازی اقتصاد ایران انجام شده است.
در حالی‌که تحریم‌ها عملاً به افزایش تورم و فشار اقتصادی علیه مردم ایران منجر شده، غرب همزمان از حمایت از ناهنجاری‌های اجتماعی، تقویت تروریست‌ها و تجزیه‌طلبان، و ایجاد سردرگمی در روابط خارجی ایران بهره گرفته تا فشارهای چندلایه را استمرار بخشد.
اما امروز شرایط تغییر کرده است. ایران نه تنها آماده پذیرش بازی «فشار ـ مذاکره» نیست، بلکه اعلام کرده هرگونه گفت‌وگو باید بر پایه احترام متقابل و عاری از باج‌خواهی باشد. غرب باید بفهمد که مسیر گذشته بسته شده و سیاست‌های دوگانه دیگر قابلیت اعمال بر ایران ندارد.
تعریف صحیح تنش‌زدایی و مسئولیت غرب در عمل
یکی از محورهای کلیدی تحلیل، مفهوم‌سازی غلط غرب از «تنش‌زدایی» است. غرب، با وارونه‌سازی جایگاه شاکی و متهم، تلاش کرده ایران را مسئول مشکلات منطقه معرفی کند و با تحمیل احساس تقصیر، مسیر امتیازگیری را هموار سازد.
اما معنای واقعی تنش‌زدایی روشن است:
تنش‌زدایی واقعی زمانی آغاز می‌شود که غرب:
تجاوز آمریکا و رژیم صهیونیستی به ایران را محکوم کند،
تمامی تحریم‌ها را لغو و راستی‌آزمایی آن را بپذیرد،
حقوق ایران در غنی‌سازی و توان دفاعی را محترم بداند،
خسارت‌های وارده را جبران کند،
رژیم صهیونیستی را مهار کند.
در نقطه مقابل، تلاش برای تحمیل مدل قدیمی «مذاکره در برابر امتیازدهی یکطرفه» محکوم به شکست است.
سفر عراقچی به پاریس نه آغاز مسیر دیپلماتیک جدید، بلکه محک صداقت غرب در تغییر پارادایم رفتاری است. پاریس نمی‌تواند برای خود پرستیژ مذاکراتی و برای غرب خرید زمان ایجاد کند. آنچه امروز نتیجه می‌دهد، تنها پذیرش واقعیت‌های جدید قدرت و امنیت در منطقه است.