پژوهشگران دانشگاه بریستول با الهام از گذشته و استفاده از فناوری‌های پیشرفته، پیرالباسی طراحی کرده‌اند که با عضلات مصنوعی خود، حرکت در لباس فضایی را آسان می‌کند. این نوآوری که در محیط شبیه‌سازی ماه آزمایش شده، می‌تواند چالش دیرینه فضانوردان را حل کند.
نورنیوز-گروه اقتصادی: به گزارش وبگاه اسپِیس در گزارشی آورده است: نسل‌های مختلف فضانوردان همواره از سختی حرکت اندام‌ها درون لباس فضایی گفته‌اند. سیستم فشار داخلی از بدن محافظت می‌کند، اما همین فشار موجب ایجاد مقاومت و دشواری در حرکت می‌شود. اکنون یک پیرالباس (exosuit) جدید که در مأموریت دوهفته‌ای انجمن فضایی اتریش در استرالیا آزمایش شد، این چالش را حل می‌کند.
امانوئل پولویرِنتی (Emanuele Pulvirenti)، پژوهشگر دانشگاه بریستول که خود در ساخت این لباس مشارکت داشته، می‌گوید: امیدواریم این فناوری راه را برای سامانه‌های رباتیک پوشیدنی آینده هموار کند تا عملکرد فضانوردان را بهبود بخشد و خستگی آنان در فعالیت‌های برون‌کشتی (فعالیت‌های خارج از سفینه یا ایستگاه فضایی) را کاهش دهد.
تحقیقات درباره پیرالباس (Exosuit) جدید نیست؛ برای نمونه، آژانس فضایی آمریکا (ناسا) حدود یک دهه پیش، توسعه لباس پیرااسکلت رباتیک ایکس وان ( X۱ Robotic Exoskeleton) را بر عهده داشت؛
شرکت رباتیک آمریکایی سارکوس، نمونه اولیه پیرااسکلت XOS را برای آژانس تحقیقاتی وزارت دفاع آمریکا در حدود سال ۲۰۰۷ میلادی ساخت.
پولویرنتی در طراحی جدید خود از گذشته الهام گرفته و با مادربزرگ خیاط خود و همکارانش در مرکز ویوو هاب دانشگاه بریستول مشورت کرده است.
ویژگی‌های فنی
طراحی‌شده برای پوشیدن زیر لباس فضایی؛
مجهز به عضلات مصنوعی؛
دارای دو لایه: نایلون در بیرون و ترموپلاستیک در داخل؛
استفاده از کِولار (الیاف ساخته‌شده از پارا آرامید) در بندهای زانو و کمر برای استحکام.
آزمایش این فناوری در کرِیتِر (CRATER) انجام شد که یک محیط آزمایشی تحقیقاتی و بزرگ‌ترین شبیه‌ساز محیط ماه در نیمکره جنوبی است و روشنایی منحصربه‌فرد یک روز قمری را شبیه‌سازی می‌کند. در این مأموریت چهار فضانورد، در بازه ۱۷ تا ۳۰ مهر، لباس‌های فضایی، زیستگاه‌ها و پروتکل‌های تحقیقاتی را آزمایش کردند.
۲۰۰ دانشمند از ۲۵ کشور در این مأموریت که بزرگ‌ترین شبیه‌سازی جهان محسوب می‌شود، مشارکت داشتند و هماهنگی‌های لازم توسط مرکز کنترل در اتریش انجام شد. هدف، ارتقای استانداردهای حرفه‌ای و الزام به انتشار مقالات علمی بود.
پولویرنتی تأکید کرد که این فناوری در مراحل اولیه توسعه قرار دارد، اما امیدوار است پیش از بازنشستگی ایستگاه فضایی بین‌المللی در ۲۰۳۰ میلادی، آزمایش شود.
هدف بعدی، ساخت لباس ترکیبی با قابلیت تغییر بین حالت‌های کمکی و مقاومتی است که می‌تواند برای افرادی که به پشتیبانی حرکتی نیاز دارند و در حال گذراندن دوره توانبخشی فیزیکی هستند، بسیار مفید باشد.
این نوآوری گامی مهم در جهت کاهش چالش‌های حرکتی فضانوردان در مأموریت‌های آینده ماه و مریخ به‌شمار می‌رود.