باستان‌شناسان کاوش در تپه نوسنگی «بئی باغلی» در استان اردبیل را در حالی آغاز کردند که بخش زیادی از این محوطه تاریخی بر اثر تعریض جاده ترانزیتی بیله‌سوار تخریب شده و تنها بخش کوچکی از استقرار نوسنگی آن باقی مانده است. هدف این کاوش، شناسایی ویژگی‌های فرهنگی دوران نوسنگی جدید در شرق شمالغرب ایران اعلام شده است.
نورنیوز- گروه فرهنگی : باستان‌شناسان کاوش در تپه نوسنگی در استان اردبیل را درحالی آغاز کردند، که در اثر تعریض جاده ترانزیتی بیله‌سوار، بیشتر از نصف این محوطه توسط ادوات راه‌سازی کاملا تخریب شده و از بین رفته و امروزه تنها بخش کوچکی از استقرار نوسنگی در گوشه غربی محوطه برجای مانده است.
بنابر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، کاوش در تپه بئی باغلی (قشلاق تپه‌سی) با هدف تدوین ویژگی فرهنگی نوسنگی جدید در مناطق شرقی شمالغرب ایران و همچنین ارائه بازه زمانی این فرهنگ‌ها در چهارچوب گاه‌نگاری باستان‌شناسی ایران در حال انجام است.
قادر ابراهیمی، سرپرست هیأت باستان‌شناسی تپه بئی باغلی (قشلاق تپه‌سی) در این‌باره گفت: در حوزه مطالعات باستان‌شناسی در پیش از تاریخ ایران، شرق آذربایجان جزو مناطق ناشناخته، گمنام و مهجور در باستان‌شناسی محسوب می‌شود. با وجود پتانسیل و قابلیت‌های زیست محیطی بالای این منطقه معالاسف اندک پژوهش‌های صورت گرفته نیز هنوز نتوانسته چهارچوب‌های فرهنگی پیش از تاریخ این منطقه به درستی تبیین کرده باشد.
او افزود: هرچند کاوش در این منطقه با کاوش‌های «دمورگان» در گورستانی‌های بی‌نظیر این منطقه همزمان با آغاز کاوش‌های باستان‌شناسی در شوش باستان آغاز شده است اما هنوز در باستان‌شناسی ایران برای این منطقه چهارچوب توالی فرهنگی مشخصی تدوین نشده است.
آغاز کاوش باستان‌شناسی در تپه نوسنگی
این باستان‌شناس گفت: کاوش در قشلاق تپه‌سی بئی باغلی در تلاش است تا بخشی از خلاء مطالعات این منطقه را در دوران نوسنگی جدید پر کند.
ابراهیمی با بیان اینکه این محوطه از محدود محوطه‌های متعلق به دوران نوسنگی در استان اردبیل و در میان اهالی بومی منطقه به «قشلاق تپه‌سی» معروف است، افزود: قشلاق تپه‌سی یک استقرار کوچک متعلق به دوره نوسنگی جدید است که روی یک تپه کاملا طبیعی شکل گرفته است.
سرپرست هیأت باستان‌شناسی تپه بئی باغلی اظهارکرد: متاسفانه در سال‌های اخیر در اثر تعریض جاده ترانزیتی بیله‌سوار بیشتر از نصف این محوطه توسط ادوات راه‌سازی کاملا تخریب شده و از بین رفته و امروزه تنها بخش کوچکی از استقرار نوسنگی در گوشه غربی محوطه برجای مانده است.
ابراهیمی گفت: هدف از کاوش در این محوطه، تدوین ویژگی فرهنگی نوسنگی جدید در مناطق شرقی شمالغرب ایران و همچنین ارائه بازه زمانی این فرهنگ‌ها در چهارچوب گاه‌نگاری باستان‌شناسی ایران است.