امروز جامعه‌ی ما در نقطه‌ای حساس ایستاده است؛ جایی که سالمندی دیگر نه موضوعی دوردست و آینده‌پژوهانه، بلکه واقعیتی عینی و در حال گسترش است.
نورنیوز-گروه اجتماعی: میلیون‌ها سالمند ایرانی همین حالا با چالش‌هایی همچون بیماری‌های مزمن، کمبود خدمات مراقبتی، فشارهای اقتصادی و انزوای اجتماعی روبه‌رو هستند. مشکلاتی که اگرچه بارها هشدار داده شده، اما هنوز جایگاه شایسته‌ای در اولویت‌های سیاست‌گذاری کشور پیدا نکرده است.
ویژگی سالمندی در ایران، سرعت بالای آن است. در حالی که کشورهایی مانند ژاپن دهه‌ها فرصت داشتند تا زیرساخت‌های خود را برای مواجهه با جمعیت سالمند بازسازی کنند، ایران تنها چند سال فرصت دارد.
این محدودیت زمانی به آن معناست که غفلت امروز، فردایی پرهزینه‌تر برای خانواده‌ها و دولت رقم خواهد زد. سالمندان ایرانی بیش از هر زمان دیگری به احترام، حمایت و مشارکت نیاز دارند.جامعه نباید آنان را در حاشیه نگه دارد، بلکه باید فرصت‌های ورزشی، آموزشی، اجتماعی و حتی اشتغال متناسب برایشان فراهم شود.
تجربه و حضور آنان در خانواده و محله‌ها همچنان می‌تواند سرمایه‌ای ارزشمند برای تقویت امید و همبستگی اجتماعی باشد، به شرط آن‌که سیاست‌ها و برنامه‌ها مسیر را برای چنین مشارکتی هموار کنند.
روز جهانی سالمندان تنها یک یادآوری است؛ اینکه کشوری که به فکر آینده سالمندان خود نباشد، آینده پایداری برای نسل‌های بعد نیز نخواهد داشت. اکنون زمان آن رسیده است که تصمیم‌گیران کشور با نگاهی علمی، واقع‌بینانه و آینده‌نگر، برای مدیریت پدیده سالمندی در ایران مسیری تازه و جدی ترسیم کنند.
*رییس انجمن علمی سالمندان ایران*