در حالی که دونالد ترامپ مدعی ورود مذاکرات غزه به «مرحله نهایی» و نویدبخش صلحی فراگیر در خاورمیانه است، شواهد میدانی و روندهای جهانی نشان می‌دهد این طرح نه تضمین‌کننده پایان جنگ، بلکه تلاشی برای نجات رژیم صهیونیستی از انزوای جهانی و سرپوشی بر شکست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی آمریکا است.
نورنیوز-گروه بین‌الملل: ترامپ خود را ناجی صلح معرفی می‌کند اما واقعیت، نشان‌دهنده پیوندی عمیق میان رویکرد وی و محاسبات انتخاباتی و شخصی است. او با تمرکز بر موضوع آتش‌بس در غزه و مخالفت نمایشی با اشغال کرانه باختری، بیش از آنکه به آینده فلسطین بیندیشد، به رؤیای جایزه صلح نوبل چشم دوخته است. این در حالی است که اشغالگری و توسعه‌طلبی رژیم صهیونیستی عملاً هر گونه راه‌حل دو دولتی را غیرممکن کرده است. ترامپ با نمایش دیپلماسی صلح، تلاش دارد وجهه‌ای تازه برای خود بسازد، اما اقداماتش بیش از هر چیز ادامه وعده‌درمانی‌های بی‌ثمر گذشته است.
انزوای جهانی اسرائیل و مأموریت آمریکا
یکی از مهم‌ترین متغیرهای تأثیرگذار بر رویکرد جدید آمریکا، تشدید انزوای رژیم صهیونیستی در مجامع بین‌المللی است. سخنرانی نتانیاهو در صندلی‌های خالی سازمان ملل و شکل‌گیری ائتلاف‌های ضدصهیونیستی همچون «گروه لاهه»، از عمیق‌تر شدن این انزوا حکایت دارد. حتی حرکت ناوگان آزادی غزه و حمایت برخی کشورها از مقاومت، جایگاه جهانی فلسطین را تقویت کرده است. در چنین فضایی، ترامپ به دنبال استفاده از شعار صلح برای بازگرداندن اسرائیل به صحنه دیپلماسی و کاهش فشار جهانی است؛ اقدامی که بیش از آنکه راهی برای آشتی باشد، تاکتیکی برای بقای اسرائیل در ساختار بین‌الملل است.
پروژه تفرقه‌افکنی میان حامیان فلسطین
اجماع جهانی بر حمایت از فلسطین، شرایط کم‌سابقه‌ای را علیه اسرائیل ایجاد کرده است. آمریکا می‌کوشد با طرح‌های صلح نمایشی، میان کشورهای حامی فلسطین شکاف ایجاد کند و آنان را به پذیرش نسخه‌ای تحمیلی از راه‌حل دو دولتی سوق دهد. این سیاست همزمان دو هدف را دنبال می‌کند: نخست، انحصار نقش آمریکا در پرونده فلسطین و جلوگیری از ورود بازیگران مستقل دیگر؛ دوم، کاستن از فشار جهانی بر رژیم صهیونیستی. ترامپ در این مسیر حتی به دلجویی از کشورهای عربی روی آورده و با تکرار سیاست سرکیسه‌کردن آنان، نسخه‌ای تازه از طرح آبراهام را در پوشش صلح غزه پیگیری می‌کند.
صلح‌طلبی ظاهری، جنگ‌افروزی پنهان
در حالی که ترامپ از کلیدواژه صلح استفاده می‌کند، واقعیت‌های میدانی خلاف آن را نشان می‌دهد. تشدید حملات در غزه، اشغالگری در کرانه باختری، اصرار آمریکا بر خلع سلاح مقاومت، و حتی طرح واگذاری مدیریت غزه به چهره‌هایی چون تونی بلر، همگی نشان‌دهنده تکرار سیاست‌های استعماری و جنگ‌طلبانه است. همزمان خبر ارسال میلیاردها دلار تسلیحات به اسرائیل از سوی آمریکا، تأییدی است بر اینکه صلح‌خواهی ترامپ تنها پوششی برای استمرار جنگ و نسل‌کشی است. به بیان دیگر، طرح ترامپ بیش از آنکه راه‌حلی برای پایان بحران باشد، ابزاری تبلیغاتی برای سرپوش گذاشتن بر ناکامی‌های منطقه‌ای و جهانی اوست.