روزنامه گاردین، نسل‌کشی رژیم صهیونیستی در غزه را حاوی پیام دیگری برای ساکنان این منطقه دانست مبنی بر این که «حتی اگر بمب های ما متوقف شوند شما دیگر نمی توانید در آنجا زندگی کنید»؛ پیامی که جنایات صهیونیست‌ها را از نسل کشی تا بوم‌کشی در غزه به تصویر می‌کشد.
نوزنیوز-گروه بین الملل: این روزنامه انگلیسی نوشت: مردم بدون وطن و سرزمین بدون مردم: به نظر می رسد هدف کابینه (رژیم) اسرائیل در غزه همین است. آنها دو هدف دارند؛ کشتار جمعی و اخراج فلسطینی ها. تبدیل کردن سرزمین غزه به مکانی غیرقابل سکونت.
در کنار جنایت نسل کشی، جنایت به مراتب هولناک تری در حال شکل گرفتن است: بوم‌کشی.
این گزارش افزود: در حالی که تخریب ساختمان ها و زیرساخت ها در غزه در هر ویدئویی قابل رویت است، آنچه که کمتر دیده می شود نابودی اکوسیستم یا زیست بوم ها و ابزارهای امرار معاش مردم است. قبل از حملات اسرائیل حدود ۴۰ درصد از اراضی غزه قابل کشت بودند. به رغم ازدحام شدید جمعیت در این منطقه، غزه عمدتا از نظر سبزیجات و طیور خودکفا است و بیشتر تقاضای روغن زیتون، سبزیجات و شیر را تامین می کند. اما طبق گزارش سازمان ملل، فقط ۱.۵ درصد از اراضی کشاورزی غزه قابل دسترسی و سالم است. این میزان شامل تقریبا ۲۰۰ هکتار زمین است که تنها منطقه باقی مانده ای برای تامین غذای بیش از دو میلیون جمعیت است.
بخشی از این مشکل، نابودی نظام مند زمین های کشاورزی توسط ارتش رژیم صهیونیستی است. نیروهای زمینی صهیونیست ها گلخانه‌ها را تخریب کرده‌اند؛ بولدوزرها باغ‌ها را ویران کرده‌اند، محصولات را شخم زده و خاک را خُرد کرده‌اند؛ و هواپیماها علف‌کُش‌ها را بر روی مزارع پاشیده‌اند.
رژیم صهیونیستی این حملات را با این ادعا توجیه می کند که «حماس در میان این باغ ها، زمین های کشاورزی و مزارع فعالیت می کند و عملیات خود را بیمارستان ها، مدارس، دانشگاه ها و سازمان های صنعتی و دیگر منابعی که فلسطینی ها به آن وابسته هستند، انجام می دهد.
نیروهای ارتش رژیم اسرائیل به طور مداوم «منطقه حائل» در طول مرز شرقی غزه را گسترش داده است؛ منطقه ای که شامل اراضی کشاورزی در نوار غزه است. همان طوری که حمزه حموشن (Hamza Hamouchene) کارشناس مسائل حقوق بشر اشاره کرده رژیم صهیونیستی به جای «رونق بخشیدن به مناطق بیابانی» که شالوده ادعای تبلیغاتی این رژیم را تشکیل می دهد زمین های حاصلخیز را به بیابان تبدیل کرده است.
گاردین در بخش دیگری از گزارش خود نوشت، حملات رژیم اسرائیل به غزه باعث فروپاشی تلاش ها برای تصفیه فاضلاب شده است. فاضلاب خام زمین را فرا می گیرد، به سفره‌های آب زیرزمینی نفوذ و آب‌های ساحلی را مسموم می کند. همین اتفاق برای دفع زباله‌های جامد نیز رخ داده است: کوه‌هایی از زباله، اکنون در میان آوارها، پوسیده و دود می شوند یا به محل‌های غیررسمی دفن زباله ها رانده می شوند.
برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد سال گذشته تخمین زد که هر متر مربع از خاک غزه به طور متوسط ۱۰۷ کیلوگرم از زباله های ناشی از بمباران ها و ویرانی ها را در خود جای داده است. بیشتر این آوار با آزبست، مهمات منفجر نشده، بقایای انسانی و سموم آزاد شده توسط سلاح‌ها مخلوط شده اند. مهمات حاوی فلزاتی مانند سرب، مس، منگنز و آلومینیوم، جیوه و اورانیوم ضعیف شده هستند.
گزارش‌های معتبری از استفاده غیرقانونی ارتش رژیم اسرائیل از فسفر سفید وجود دارد: یک سلاح شیمیایی و آتش‌زا که باعث آلودگی گسترده خاک و آب نیز می‌شود. استنشاق گرد و غبار سمی و دود آن تاثیرات عمده‌ای بر سلامت مردم دارد.
سالهاست که فعالان حامی محیط زیست به این موضوع اشاره می کنند که صلح و حفاظت از محیط زیست مقوله های جدا از هم نیستند. جنگ به همان اندازه که برای انسان ها ویرانگر است، اکوسیستم را هم نابود می کند و تخریب محیط زیست یکی از نتایج جنگ است.
گاردین در پایان نوشت، برای کابینه صهیونیستی نابودی اکوسیستم و ابزارهای بقای مردم یک هدف کلیدی راهبردی است. به نظر می رسد که این رژیم به دنبال آن چیزی است که برخی آن را «holocide» یا نابودی کامل هر بعدی از زندگی در غزه می نامند.
حتی بدون وجود قانونی خاص درباره بوم کشی، تخریب اکوسیستم فلسطینی ها نقض آشکار اصل ۸ اساسنامه رم است و باید به آن به عنوان جنایتی بزرگ در کنار نسل کشی نگریست.