کمیسیون مستقل تحقیق سازمان ملل در گزارشی تاریخی اعلام کرد که اسرائیل در غزه مرتکب نسل‌کشی شده است؛ گزارشی که بر اساس شواهد میدانی، تصاویر ماهواره‌ای و شهادت‌ها، رهبران اسرائیل را مسئول مستقیم این جنایت معرفی می‌کند .
نورنیوز-گروه بین الملل: این اولین بار است که یک نهاد رسمی سازمان ملل، با استناد به انبوهی از شواهد میدانی، تصاویر ماهواره‌ای، شهادت بازماندگان و داده‌های پزشکی، چنین حکم قطعی صادر می‌کند. نتیجه‌ای که می‌تواند مسیر تعقیب قضایی رهبران اسرائیل را در دادگاه‌های بین‌المللی هموار کند. کنوانسیون ۱۹۴۸ نسل‌کشی را در پنج رفتار مشخص تعریف کرده است. حالا کمیسیون تحقیق می‌گوید اسرائیل دست‌کم در چهار مورد آن دست داشته است:
قتل غیرنظامیان: بیش از ۶۰ هزار نفر در غزه کشته شده‌اند؛ حدود ۱۸ هزار کودک و نزدیک به ۱۰ هزار زن در میان قربانیان بوده‌اند. این ارقام نشان می‌دهد نابودی جمعیت غیرنظامی، بخشی از استراتژی رژیم اسرائیل بوده و نه یک «اشتباه جنگی».
وارد کردن صدمات جسمی و روانی شدید: بمباران‌های مداوم، بازداشت‌ها و شکنجه، هزاران نفر را دچار جراحات و آسیب‌های روحی جبران‌ناپذیر کرده است.
تحمیل شرایط نابودگر برای زندگی: تخریب بیمارستان‌ها، قطع آب و برق، محاصره غذایی و دارویی؛ مجموعه‌ای از اقدامات عمدی که عملاً حیات جمعی مردم را نشانه گرفته است.
ممانعت از تولد نسل جدید: نابودی کلینیک‌های باروری و جلوگیری از خدمات درمانی زنان، تلاشی است سازمان‌یافته برای نابودی نسل آینده فلسطینی‌ها. کمیسیون به صراحت می‌گوید: «این اقدامات تصادفی یا جانبی جنگ نیست، بلکه سیاستی آگاهانه برای نابودی یک ملت است.» در حقوق بین‌الملل، اثبات نسل‌کشی منوط به اثبات «نیت خاص» برای نابودی است.
کمیسیون برای نشان دادن این نیت به سخنان رهبران اسرائیل استناد کرده است:
نتانیاهو در نامه‌ای به سربازان، عملیات غزه را با روایت‌های دینی نابودی کامل مقایسه کرده است. وزیر دفاع، یوآو گالانت، مردم غزه را «حیوانات انسانی» نامیده و خواستار رفتار غیرانسانی با آنان شده است. رئیس‌جمهوری رژیم صهیونیستی، اسحاق هرتزوگ، همه مردم غزه را مسئول عملیات ۷ اکتبر دانسته و عملاً مرز میان غیرنظامی و نظامی را پاک کرده است.
چنین اظهارات علنی و تحریک آمیزی در تاریخ حقوق بین‌الملل کم‌سابقه است و به‌عنوان شواهد مستقیم نیت نسل‌کشی ثبت شده است. نکته تکان دهنده این گزارش این است که رژیم اسرائیل به صورت خاص تمرکز خود را بر نابود کردن نظام سلامت غزه اختصاص داده است به طوری که تاکنون بیش از ۴۹۸ حمله به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ثبت شده است.
بیماران، پزشکان، زنان باردار و نوزادان قربانی این حملات بوده‌اند.
مسیر ورود دارو و تجهیزات پزشکی به طور کامل مسدود شده و میلیون‌ها نفر را در معرض مرگ خاموش قرار داده است.
کمیسیون تأکید می‌کند که این حملات هیچ توجیه نظامی ندارد و تنها با هدف گرفتن «ظرفیت ادامه حیات» جمعیت فلسطینی‌ها قابل توضیح است. طبق کنوانسیون نسل‌کشی، هم دولت‌ها و هم افراد مسئول باید پاسخگو باشند.
گزارش روشن می‌گوید: دولت اسرائیل خود عامل مستقیم نسل‌کشی است. رهبران ارشد، از نتانیاهو گرفته تا گالانت و هرتزوگ، به دلیل دستورها و سخنان تحریک‌آمیز، مسئولیت کیفری شخصی دارند. این نتیجه راه را برای پیگرد در دیوان کیفری بین‌المللی و دیوان بین‌المللی دادگستری باز می‌کند.
انتشار این سند، نه فقط اسرائیل، بلکه جهان را در برابر یک پرسش جدی قرار داده است: آیا جامعه بین‌الملل به وظیفه خود عمل خواهد کرد؟
همه کشورها متعهد به پیشگیری و مجازات نسل‌کشی‌اند، حتی اگر طرف جنگ نباشند. دولت‌هایی که همچنان به اسرائیل سلاح می‌رسانند، ممکن است به دلیل «همدستی در نسل‌کشی» تحت پیگرد قرار گیرند.
این گزارش می‌تواند مبنای اقدامات جدید، از تحریم گرفته تا توقف ارسال سلاح، قرار گیرد. به زبان دیگر، سکوت یا بی‌عملی کشورها می‌تواند آنها را در جایگاه شریک جرم قرار دهد.
حقیقت این است که پشت آمارهای خشک و جداول رسمی، تصویری زنده از یک ملت دیده می‌شود؛ ملتی که با وجود بمباران و محاصره، هنوز نفس می‌کشد و بر حق خود پافشاری می‌کند.
این گزارش، اگرچه به زبان حقوق بین‌الملل نوشته شده، اما در عمق خود روایت ایستادگی است؛ ایستادگی در برابر مرگ، فراموشی و تحقیر.
یکی از پزشکان داوطلب در شفاعمرو چنین گفته است: «ما اینجا تنها درد را تسکین نمی‌دهیم، ما از حیات یک ملت پاسداری می‌کنیم.» این جمله، خلاصه معنای گزارش کمیسیون تحقیق است.
اکنون جهان در برابر انتخابی سرنوشت‌ساز ایستاده است. این سند تاریخی نه فقط جنایت را آشکار می‌کند، بلکه آیینه‌ای در برابر دولت‌ها می‌گذارد تا نشان دهد کدام‌یک برای حقیقت و عدالت برمی‌خیزند و کدام‌یک پشت دیوار سکوت پنهان می‌شوند.
روزی خواهد رسید که صفحات تاریخ باز شود؛ آن‌وقت پرسیده خواهد شد: چه کسانی دست در دست قربانیان گذاشتند و چه کسانی پشت به آنان کردند؟ این سؤال، وجدان بشریت را سال‌ها به چالش خواهد کشید.